قبل از شیوع ویروس کرونا، فقر و نابرابری در انگلیس بسیار زیاد و در حال افزایش بود. اما اکنون این بیماری باعث شده تا شکاف بزرگتری بین افراد ایجاد شود. این گفته‌ها مطابق با گزارش جدید بخش نظارت بر مالیات سال 2020 است.
اگرچه مردم در تلاشند تا وام، اجاره و قبض آب و برق خود را با 6 میلیارد پوند وامی که از اسفندماه تا اردیبهشت ماه امسال دریافت کرده‌اند، پرداخت کنند، ویروس کرونا نیز در حال افزایش این بدهی‌ها است. همزمان آمار فقر نیز بالا رفته است. براساس آمار خیریه Trussell Trust، تعداد بسته‌های مواد غذایی اضطراری که در فروردین ماه امسال به دست کودکان رسیده، دو برابر تعداد بسته‌های مواد غذایی فروردین ماه سال گذشته بوده است.
البته دولت نیز در طول این بحران کمک‌های زیادی از جمله طرح حمایت مالی، حمایت از مشاغل، کمک موقت هفته‌ای 20 پوند به افراد، ممنوعیت اخراج کارکنان، تمدید کوپن‌های رایگان وعده‌های غذایی مدارس در طول ماه‌های تابستان داشته است.
اما ممنوعیت تخلیه خانه‌ها برای مستاجران در شهریور ماه پایان یافت و طرح مرخصی کارمندان نیز تا پایان مهرماه بود. افزایش اعتبار جهانی نیز قرار است در فروردین ماه سال آینده (آوریل 2021) پایان یابد و برای کسانی که هنوز از مزایای قدیمی‌تر استفاده نکرده‌اند، در دسترس نخواهد بود.
بنابراین اکنون چه کاری باید انجام داد تا اطمینان حاصل شود که خانواده‌ها می‌توانند از نظر اقتصادی در طول و بعد از بحران ویروس کرونا دوام آورند؟!
وقت آن رسیده است که محدودیت‌هایی برای مزایا تنظیم شود
اصلاحات مختلفی در اعتبار جهانی و سایر مزایا می‌تواند به ایجاد شبکه ایمنی اساسی بهتر برای همه کمک کند. این اصلاحات شامل پایان دادن به پنج هفته انتظار بعد از اولین پرداخت اعتبار جهانی، حذف داشتن دو فرزند در مزایای مربوط به کودکان، حذف سقف مزایا و اطمینان دادن به افراد از کافی بودن مبالغ ارائه شده برای رسیدن به حداقل درآمد برای داشتن یک زندگی قابل قبول در انگلستان است.
موسسه مطالعات مالی تخمین زده است که با تغییر دادن طرح دو فرزند می‌توان حدود هفتصد هزار خانوار دارای فرزند را با متوسط سه هزار پوند در سال و با هزینه سالانه حدود 2 میلیارد پوند، بهبود بخشید. حذف سقف مزایا می‌تواند به صد هزار خانواده مشغول به کار به طور متوسط تقریبا دو هزار پوند در سال کمک کند که حدود دویست میلیون پوند در سال هزینه خواهد داشت.
همانطوری که موسسه مطالعات مالی پیشنهاد کرده است، فقیرترین خانوارهای انگلیسی در طی همه‌گیری هر ماه به طور متوسط 170 پوند در ماه کاهش پس انداز داشته‌اند (بدهی‌ها افزایش یافته بود)، اصلاحات مذکور می‌تواند به نوعی از افزایش بیشتر فقر جلوگیری کند. با این حال، تمامی این موارد برای پر کردن خلا بزرگی که در امور مالی خانوار به علت ویروس کرونا بوجود آمده است، کافی نیستند. حمایت اضافی که اکنون به افراد شاغل و بیکار ارائه می‌شود، می‌تواند به افراد در اجاره و معوقات رهنی و بدهی‌های دیگر و محرومیت کمک کند.
چگونه می‌توان هزینه این کار را پرداخت کرد؟
هزینه چنین حمایتی (بیش از 200 میلیارد پوند که تا قبل از مرداد ماه برای حمایت از افراد در برابر ویروس کرونا عرضه شده بود) قابل توجه است. در حال حاضر دولت هزینه‌های این حمایت را با قرض کردن و تسهیل کمّی (فرایندی که طی آن بانک انگلیس اوراق قرضه دولتی را خریداری می‌کند و میزان پولی را که در اقتصاد در گردش است را افزایش می‌دهد) تامین می‌کند. از این طریق می‌توان در کوتاه مدت حمایت بیشتری را به مردم عرضه کرد.
در برخی موارد در آینده، مالیات باید افزایش یابد. نظارت بر شمول مالی نشان می‌دهد که بعضی از خانوارها ممکن است ظرفیت بیشتری برای پرداخت مالیات بیشتر داشته باشند؛ زیرا در طی همه‌گیری اوضاع مالی آن‌ها بهبود یافته است. این بهبود در نتیجه ثابت ماندن درآمد برخی از افراد در حین همه‌گیری حاصل شده است.
یکی از نشانه‌ها نسبت پس‌انداز خانوار (نسبت درآمد یکبار مصرف که خانوارها به طور متوسط پس‌انداز می‌کنند) است. این مورد در سه ماهه دوم سال 2020 به 28 درصد افزایش یافت؛ این رقم دو برابر بیشترین عدد گزارش شده در 20 سال قبل است. یعنی در سال 2010 عددی مطابق با 13 درصد گزارش شده بود.
بنیاد تصمیم‌گیری نیز برآورد کرده است که بیشتر از یک سوم از 20 درصد از ثروتمندترین مردم در ماه‌های اول بحران پس‌انداز خود را افزایش داده‌اند. افراد فوق‌العاده ثروتمند همچنین شاهد افزایش ثروت خود در طی همه‌گیری بوده‌اند، به طوری که میلیاردرها از افزایش 27 درصدی ثروت برخوردار شده‌اند. بنابراین از این طریق می‌توان فهمید که راهی برای افزایش مالیات برای افرادی که توانایی پرداخت مالیات بیشتر را دارند، وجود دارد.
اما آیا مردم از طرح مالیات‌های بیشتر حمایت می‌کنند؟ مالیات محبوب همه افراد نیست، اما بررسی اخیر نگرش‌های عمومی، که توسط دانشگاه بیرمنگام و ایپسوس موری در تیر/مرداد ماه سال 2020 انجام شده است، نشان داد که 44 درصد از مردم حاضرند که شخصا مالیات بیشتری بپردازند تا اینکه شاهد کاهش خدمات عمومی باشند.
وقتی صحنه فرضی ارائه شد که در آن دولت نیاز به جمع آوری 10 میلیارد پوند اضافی در سال از طریق مالیات داشت، پاسخ‌دهندگان نظرسنجی بالاترین سطح حمایتی خود را برای وضع مالیات جدید سالانه نشان دادند. بیشتر مردم از وضع کردن مالیات برای سرمایه‌گذاری‌های مالی و دارایی املاک (به جز محل سکونت اصلی افراد)، با آستانه مالیات پانصد هزار پوند و نرخ مالیات 1 درصد برای موارد بالاتر از این آستانه، حمایت کردند.
هزینه مقابله با فقر و نابرابری ممکن است زیاد به نظر برسد، اما هزینه انجام ندادن هیچ کاری نیز قابل توجه است؛ فقر بر سلامتی، رفاه و فرصت زندگی افراد تأثیر می‌گذارد. علاوه بر هزینه شخصی بسیار زیاد، فقر می‌تواند سالانه 78 میلیارد پوند در سلامت و سایر هزینه‌های مربوط به رفاه در انگلیس هزینه داشته باشد. این شواهد نشان نداده بود که توانایی غلبه بر فقر و نابرابری در این اوقات سخت را نداریم ولی با این حال مجبوریم که این توانایی را در خود به وجود آورده و با این بحران مبارزه کنیم.
