آیا می‌دانید وای‌فای و اینترنت دو موضوع متفاوت از هم هستند؟ وای‌فای تنها یک روش بی‌سیم برای دستگاه‌هایی است که در یک شبکه محلی قصد اتصال به یکدیگر را دارند که این کار به وسیله روتر و به اشتراک‌گذاری سیگنال اینترنتی انجام می‌گیرد. اما سوال اینجاست که شبکه محلی چیست؟ روتر چه کاری را برای ما انجام می‌دهد؟
در مقاله قبلی درباره شبکه سیمی و موضوعات مربوط به آن صحبت کردیم. اکنون با ادامه آن مطلب و شبکه بی‌سیم همراه آی‌تی‌رسان باشید.
پورت شبکه گسترده (WAN): این پورت با نام پورت اینترنت نیز شناخته می‌شود. به طور کلی، هر روتر تنها یک پورت WAN دارد. (برای برخی از روترهای تجاری ۲ پورت WAN تعبیه شده است، بنابراین توسط آن می‌توان به طور همزمان ۲ سرویس اینترنتی جداگانه را راه‌اندازی نمود.) برای هر روتر این پورت معمولا با رنگ خاصی از پورت‌های LAN تفکیک می‌شود. این پورت برای اتصال به یک منبع اینترنت مانند مودم پهنای‌باند مورد استفاده قرار می‌گیرد. WAN این امکان را می‌دهد تا روتر به اینترنت متصل شده و این ارتباط را بین همه دستگاه‌های دارای اترنت به اشتراک بگذارد.
مودم پهنای‌باند: اغلب به آن مودم DSL یا مودم کابلی گفته می‌شود. یک مودم پهنای‌باند سرویسی است که پلی را برای ایجاد ارتباط میان اتصال اینترنت از یک سرویس‌دهنده اینترنت به یک کامپیوتر یا روتر ایجاد می‌نماید. معمولا مودم دارای یک پورت LAN (برای اتصال به پورت WAN یک روتر، یا دستگاه مجهز به اترنت) و یک پورت مربوط به سرویس‌دهی است که می‌تواند پورت تلفن (مودم‌های DSL) یا پورت کواکسیال (مودم‌های کابلی) باشد. در صورتی که تنها از یک مودم استفاده می‌کنید، قادر خواهید بود تا فقط به یک دستگاه اترنت متصل بشوید. برای افزودن دستگاه‌های بیشتر متصل به اینترنت، به روتر دیگری نیاز خواهید داشت. سرویس‌دهندگان تمایل دارند تا یک دستگاه ترکیبی را به شما ارایه کنند که علاوه بر قابلیت‌های مودم بتواند مانند یک روتر معمولی یا بی‌سیم نیز کار کند.
کابل‌های شبکه: این کابل‌ها برای اتصال دستگاه‌های شبکه به یک روتر یا سوییچ به کار می‌روند. آن‌ها با نام کابل‌های Category 5 یا CAT5 نیز شناخته می‌شوند. در حال حاضر، بیشتر کابل‌های CAT5 موجود در بازار CAT5e هستند، که می‌توانند داده‌ها را با سرعت اترنت گیگابیت جابه‌جا کنند. آخرین استانداردی که امروزه استفاده می‌شود CAT6 است که برای ارایه سرعت بالاتر از CAT5e طراحی شده است.
تفاوت اصلی میان این دو شامل سیم‌کشی داخل کابل و بخش انتهایی آن‌هاست. CAT5e و CAT6 می‌توانند به جای یکدیگر مورد استفاده قرار بگیرند. برای بسیاری از کاربردهای خانگی، CAT5e چیزی فراتر از حد انتظار را ارایه می‌دهد. در واقع، ممکن است که شما تفاوت میان سرویس ارایه شده توسط این کابل و CAT6 را احساس نکنید. کابل‌های شبکه جدای از شکل گرد یا تختی که دارند، کارکرد یکسانی را فراهم می‌کنند.
اطلاعات کافی را درباره شبکه‌های سیمی بدست آوردیم. حال به سراغ شبکه وایرلس یا بی‌سیم می‌رویم.
۲. شبکه بی‌سیم
شبکه بی‌سیم بسیار شبیه به شبکه سیمی است و تنها تفاوت بزرگی که وجود دارد، این است که از آن‌ها برای دستگاه‌هایی استفاده می‌شود که از کابل برای اتصال به یکدیگر یا به روتر استفاده نمی‌کنند. در عوض، آن‌ها از ارتباط بی‌سیم رادیویی که (Wi-Fi (Wireless Fidelity نام دارد، بهره‌مند می‌شوند که برای استاندارد شبکه ۸۰۲.۱۱ پشتیبانی‌شده توسط موسسه IEEE است. دستگاه‌های دارای ارتباط بی‌سیم بدون نیاز به داشتن پورت، تنها از آنتن استفاده می‌کنند که گاهی اوقات در داخل دستگاه کار گذاشته می‌شود. در یک شبکه معمولی خانگی، به طور کلی دستگاه‌های بی‌سیم و سیمی موجود است که همه آن‌ها می‌توانند با هم ارتباط داشته باشند. برای داشتن ارتباط وای‌فای، به یک نقطه دسترسی (access point) و یک گیرنده وای‌فای نیاز دارید.
مفاهیم اولیه
اکسس پوینت: یک اکسس پوینت (AP) دستگاه مرکزی است که سیگنال وای‌فای را به گیرنده‌های وای‌فای برای برقراری ارتباط با آن‌ها پخش می‌کند. به طور کلی، هر شبکه بی‌سیم، مانند مواردی که روی صفحه گوشی خود می‌بینید، به یک اکسس پوینت تعلق دارد. می‌توانید به طور جداگانه یک اکسس پوینت تهیه نمایید و آن را به یک روتر یا سوییچ متصل کنید تا امکان پشتیبانی از وای‌فای را برای شبکه سیمی خود فراهم سازید، اما معمولا روتر بی‌سیمی که خریداری می‌کنید مجهز به اکسس پوینت داخلی است.
سرویس‌گیرنده وای‌فای (Wi-Fi client): یک سرویس‌گیرنده وای‌فای یا WLAN دستگاهی است که سیگنال منتشرشده توسط یک اکسس پوینت را تشخیص داده و به آن متصل می‌شود. تمامی لپ‌تاپ‌ها، گوشی‌های هوشمند و تبلت‌های امروزی موجود در بازار از قابلیت وای‌فای پشتیبانی می‌کنند. دستگاه‌های قدیمی‌تر یا کامپیوترهای رومیزی می‌توانند این ارتباط را از طریق یک USB یا آداپتور PCIe Wi-Fi ایجاد نمایند.
توجه: نوع اتصال وای‌فای ذکرشده در بالا به عنوان حالت زیربنایی (Infrastructure mode) شناخته می‌شود، که رایج‌ترین حالت مورد استفاده است. از لحاظ فنی، می‌توانید بدون در نظر گرفتن اکسس‌پوینت، دو سرویس‌گیرنده وای‌فای را به طور مستقیم از طریق حالت Adhoc به هم وصل کنید.
محدوده وای‌فای: این موضوع مربوط به شعاع تحت پوشش سیگنالی وای‌فای است. معمولا یک شبکه وای‌فای خوب عملا می‌تواند تا ۴۵ متر دورتر از دستگاه اکسس پوینت را پوشش دهد. این فاصله براساس قدرت دستگاه‌ها، محیط و (از همه مهم‌تر) استاندارد وای‌فای متغیر است. از استاندارد وای‌فای هم می‌تواند سرعت اتصال وای‌فای را تعیین نمود. به همین دلیل است که استفاده از وای‌فای پیچیده و گیج‌کننده است، مخصوصا هنگامی که باند‌های مختلف فرکانس برای آن موجود است.
باند فرکانس: این باندها فرکانس‌های رادیویی هستند که از استانداردهای وای‌فای ۲.۴ گیگاهرتز و ۵ گیگاهرتز استفاده می‌کنند و در حال حاضر به عنوان مشهورترین آن‌ها شناخته می‌شوند طوری که در تمامی دستگاه‌های شبکه‌ای موجود از آن‌ها استفاده می‌نمایند. به طور کلی، باند ۵ گیگاهرتز نرخ داده سریعتری را منتقل می‌کند اما محدوده آن کمی از باند ۲.۴ گیگاهرتزی کمتر است. توجه کنید که برای این منظور باند ۶۰ گیگاهرتز هم موجود است که تنها برای استاندارد ۸۰۲.۱۱ad استفاده می‌شود و کاربرد تجاری دارد.
در مقاله بعدی با استانداردها و نام‌گذاری‌های مختلف شبکه وای‌فای آشنا می‌شویم.
ممنون و مچکر
ممنونم خیلی عالی بود
سلام
با سپاس از مطالبتون