زمانی بنزین در کشور ما تقریبا رایگان بود؛ به‌علاوه تعداد خودروها در خیابان‌های ایران به قدری نبود که مشکلات جدی زیست محیطی مانند آلودگی هوا را بوجود بیاورد. در نتیجه خودروهای بزرگ و پرمصرف مانند شاسی بلندهایی چون بلیزر و لندکروزر با موتورهای عظیم هشت سیلندر یا سواری‌هایی مانند بیوک، کادیلاک و غیره که اشتهای سیری ناپذیری در مصرف سوخت از خود نشان می‌دادند، از محبوبیت بالایی بین اقشار جامعه، به خصوص ماشین‌بازها برخوردار بودند حتی با اینکه بیش از ده پانزده سال سن داشتند و در نتیجه آلایندگی و مصرف به مراتب بالاتری داشتند. این روند همانطور ادامه داشت تا اینکه طرح سهمیه‌بندی بنزین به اجرا در‌آمد.
