در طی دوره جنگ سرد، بشر با اختراعات و طرح‌های عجیب و غریب نظامی و صدالبته مرگباری روبه‌رو شد ولی یکی از دیوانه‌وار‌ترین و کشنده‌ترین این ایده‌ها توسط انگلیسی‌ها معرفی شد. شاید نام طاووس آبی که استعمارگر پیر برای این طرح برگزیده بود، چیزی از ماهیت ویرانگر آن را بیان نکند. طاووس آبی نامی بود که انگلیسی‌ها برای مین اتمی خود انتخاب کرده بودند!
انگلیسی‌ها این مین را برای زمانی طراحی کرده بودند که در صورت عقب‌نشینی از سرزمین‌های تحت اشغال خود و پیشروی نیروی‌های روس آن را در زیر پای روس‌ها منفجر نمایند. مهندسان انگلیسی حتی از چند پرنده زنده به عنوان تایمر انفجاری زنده برای آن استفاده کرده بودند (ظاهرا این پرنده‌ها از لحاظ تئوری قادر به مسلح کردن مین و انفجار آن بودند!).
در طول جنگ سرد، نیرو‌های ناتو از جمله انگلیسی‌ها در ترسی دائمی از اتحاد نیرو‌های بلوک شرق و کشور‌های عضو پیمان ورشو به سر می‌برند. زیرا انتظار می‌رفت در صورت بروز جنگ واقعی، نیرو‌های ناتو حاضر در بخش‌های شمالی سرزمین اشغال شده آلمان، تحت فشار شدید حملات روس‌ها قرار بگیرند و مجبور به عقب‌نشینی گسترده از این منطقه شوند. بنابراین هر طرح و ایده عاقلانه و احمقانه‌ای را برای جلوگیری از پیشروی ارتش شوروی و هم‌پیمانش مد نظر داشتند!
نیرو‌های بلوک غرب به انواع موشک‌های هسته‌ای و توپ‌خانه زرهی قدرتمند برای دفع حملات کمونیست‌ها متکی بودند ولی یکی از سلاح‌هایی که در آن دوره همواره نادیده گرفته می‌شد، مین‌های زمینی بود! در دهه 1950 بود که مهندسان RARDE (موسسه تحقیق و توسعه تسلیحات سلطنتی انگلستان) ایده‌ای را برای مین‌گذاری وسیع منطقه با استفاده از مین‌های اتمی مورد بررسی قرار دادند.
طرح طاووس آبی بدین منظور طراحی شد تا در صورت شکست نیرو‌های ناتو از ارتش سرخ، تمام منطقه تحت نفوذ انگلیسی‌ها واقع در خاک آلمان را با این مین‌های اتمی، مین‌گذاری نمایند. طبق برنامه با عقب‌نشینی ارتش انگلیس و پیشروی ارتش شوروی، در هرجایی که امکان دارد از مراکز نظامی و اتاق‌های فرماندهی گرفته تا انبار‌ها و محل استقرار یگان‌ها را با مین اتمی طاووس آبی، مین‌کاری نمایند و زمانی که تایمر آن فعال شود یک بمب اتمی با قدرت انفجاری برابر با 10 کیلوتن، نیرو‌های شوروی را به آسمان بفرستد!
این سلاح به چند روش قابل فعال‌سازی بود. راه حل اول تایمر هشت روزه، دومین روش به کارگیری تجهیزات کنترل از راه دور و سومین راه فعال‌سازی دستی توسط افراد داوطلب یا دستکاری احتمالی و اشتباهی توسط نیرو‌های شوروی! ولی مکانیسم جوجه، احمقانه‌ترین روشی بود که انگلیسی‌ها قصد استفاده از آن را داشتند، به کارگیری چند جوجه زنده در داخل محفظه مین به همراه مقداری آب و غذا که بعد از گذشت هشت روز و مرگ پرنده به دلیل گرسنگی، تایمر فعال شده و مین منفجر می‌گردد (البته تنها بر روی کاغذ)!
