نیروی دریایی ژاپن در حال انجام یک ارتقا بسیار مهم در ناوگان زیردریایی خود است. شاید برایتان عجیب باشد اما این ارتقا احتمالا مشابه همان تکنولوژی خواهد بود که در داخل دستگاهی که با آن این مقاله را می‌خوانید، بکار گرفته شده است. زیردریایی جدید Toryu یا دراگون جنگنده (Fighting Dragon) مجهز به باتری‌های لیتیوم یون که امروزه منبع تغذیه اکثر فناوری‌های قابل دسترس در سرتاسر دنیا است، خواهد بود. استفاده از این باتری‌ها، منجر به زیردریایی‌هایی خواهد شد که قادر به سفرهای طولانی‌تر و کم سروصداتری در زیر دریا خواهند بود.
همه زیردریایی‌های دیزلی فعلی برای مسافرت آرام خود در زیر آب از باتری‌ها استفاده می‌کنند. این باتری‌ها که با موتور دیزلی شارژ می‌شوند برای کار کردن نیاز به اکسیژن دارند. این موضوع، به نوبه خود، نیاز به این دارد که زیردریایی به سطح آب آمده یا از لوله‌های مخصوصی برای دریافت اکسیژن هوا استفاده نماید. این تجهیزات گرچه کوچک هستند، اما به‌راحتی می‌توانند توسط رادارها شناسایی شده و توجه قایق‌های ضدزیردریایی و هواپیماها را به خود جلب کنند.
برخی از زیردریایی‌های مدرن برای مسافرت در زیر دریا و شارژ مجدد خودشان به جای موتورهای دیزلی معمولی از سیستم محرکه مستقل از هوا استفاده می‌کنند. این کار باعث می‌شود تا مدت زمانی که یک زیردریایی می‌تواند در زیر آب حرکت کند، افزایش یابد؛ با این‌حال، نقطه ضعف آن این است که در مقایسه با موتورهای باتری‌دار سروصدای زیادی تولید می‌کند. هرچه باتری‌ها بهتر باشند، زیردریایی بهتر خواهد توانست در زیر دریا سفر کند و به جنگ با دشمن بپردازد.
از زمان جنگ جهانی دوم، زیردریایی‌ها از باتری‌های اسید سرب استفاده می‌کردند. باتری‌های اسید سرب با وجود وزن سنگین‌شان، یک تکنولوژی به اثبات رسیده بودند. البته این باتری‌ها در دهه 1990 با باتری‌های فلز نیکل جایگزین شدند و در حال‌حاضر دیگر مورد استفاده قرار نمی‌گیرند. حالا امروزه دستگاه‌های برقی قدرت خود را از تکنولوژی‌های حتی بهتری دریافت می‌کنند، یعنی باتری‌های لیتیوم یون.
زیردریایی Toryu، توسط کمپانی صنایع سنگین Kawasaki ساخته شده و با باتری‌های لیتیوم یون در تاریخ 6 نوامبر امسال راه‌اندازی شد. بد نیست بدانید که باتری‌های لیتیوم یون سبک‌تر بوده و دانسیته انرژی بالاتری دارند؛ به این معنی که در مقایسه با باتری‌های اسید سرب، الکتریسیته بیشتری را ذخیره می‌کنند. این باتری‌ها همچنین شارژ خود را برای مدت زمانی طولانی‌تر نگه می‌دارند و سریع‌تر نیز شارژ می‌شوند. زیردریایی Toryu قادر خواهد بود تا به‌آرامی در کف اقیانوس بنشیند و در کمین ناوگان دشمن منتظر بماند و بعد از شلیک اژدر به آن از محل دور شود.
البته باتری‌های لیتیوم یون تکنولوژی بدون ریسکی نیستند. لیتیوم وقتی در معرض آب باشد، آتش می‌گیرد که این وضعیت برای یک زیردریایی، بسیار مخاطره‌آمیز خواهد بود. در حوادثی که آب به داخل زیردریایی نفوذ می‌کند، باتری‌ها باید به هر نحوی که شده در برابر آب محافظت شوند. آتش ناشی از لیتیوم بسیار داغ بوده و درجه حرارتی برابر با ۲۰۰۰ درجه سانتی‌گراد دارد و از طرفی هم گاز هیدروژن آزاد می‌کند. انتشار گاز هیدروژن به داخل زیردریایی اتفاق بسیار بدی است؛ چراکه فضای داخل زیردریایی کوچک و بسته بوده و این گاز قابل اشتعال است.
یکی از فرضیاتی که درباره علت غرق شدن زیردریایی Scorpion، متعلق به نیروی دریایی آمریکا وجود دارد، نشت گاز هیدروژن به داخل آن بوده است.
به‌رغم خطرات استفاده از باتری‌های لیتیوم یون، نیروی دریایی ژاپن فکر می‌کند که افزایش عملکرد زیردریایی‌هایش ارزش این ریسک را دارد. نیروهای زیردریایی سایر کشورها هم در آینده نزدیک از این تکنولوژی استفاده خواهند کرد و این اتفاق منجر به نسل جدیدی از زیردریایی‌هایی خواهد شد که بیش از هر زمان دیگری مهلک و کشنده خواهند بود.
