همه‌گیری ویروس کرونا چاقی را بار دیگر در کانون توجهات قرار داده و نشان داده است که چاقی بیماری نیست که فقط در درازمدت به بدن آسیب برساند بلکه بیماری است که می‌تواند اثرات به شدت ویرانگری به همراه داشته باشد.
مطالعات جدید اکنون گمان پزشکان درباره اینکه ویروس کرونا باعث افزایش چاقی (بیماری که سیستم فعلی مراقبت‌های بهداشتی ایالات متحده قادر به کنترل آن نیست) شده است، را تأیید می‌کند.
مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ها در جدیدترین اخبار، گزارش کرده است که 73 درصد پرستارانی که به علت ویروس کرونا در بیمارستان بستری شده‌اند، از چاقی رنج می‌بردند. علاوه بر این، یکی از مطالعات اخیر نشان داده است که چاقی می‌تواند در اثر بخشی واکسن ویروس کرونا تداخل ایجاد کند.
من متخصص چاقی و پزشک بالینی هستم که در حوزه بیماری چاقی در مراقبت‌های اولیه در سیستم بهداشت دانشگاه ویرجینیا فعالیت می‌کنم. در گذشته، اغلب به بیمارانم هشدار می‌دادم که چاقی می‌تواند سال‌ها از زندگی آنها بکاهد. اکنون، بیش از هر زمان دیگری، این هشدار تأیید شده است.
صدماتی بیشتر از آنچه که تصور شده است، رخ خواهد داد
در ابتدا پزشکان بر این باور بودند که چاق شدن فقط شدت بیماری ویروس کرونا را افزایش می‌دهد، نه آنکه خطر ابتلا به این ویروس را بالا ببرد. اکنون، تجزیه و تحلیل جدیدتر نشان می‌دهد که نه تنها چاقی شدت ابتلا به بیماری و مرگ ناشی از ویروس کرونا را افزایش می‌دهد، بلکه چاقی در درجه اول خطر ابتلا به آن را نیز افزایش می‌دهد.
در مارس 2020، مطالعات نشان دادند که در بیماران کرونایی فشار خون بالا، دیابت و بیماری سرخرگ تاجی به عنوان شایع‌ترین بیماری‌های همزمان وجود دارد. اما این سردبیران مجله Obesity بودند که برای اولین بار در اول آوریل سال 2020 هشدار دادند که چاقی احتمالا عامل خطری مستقل برای اثرات شدیدتر عفونت ویروس کرونا است.
علاوه بر این، دو مطالعه که شامل تقریبا 10 هزار بیمار بود نشان داده است که بیمارانی که هم ویروس کرونا و هم چاقی دارند، در روزهای 21 و 45 نسبت به بیماران با شاخص توده بدنی یا BMI، خطر مرگ بیشتری دارند.
مطالعه‌‌ای که در سپتامبر سال 2020 منتشر شده است، میزان بالاتر چاقی را در بیماران کرونایی که به شدت بیمار هستند و به لوله‌گذاری نیاز دارند، گزارش کرد. با توجه به این مطالعات بسیار واضح است که کسانی که چاق هستند، با خطری آشکار و موجود روبرو هستند.
بدنامی و عدم درک
چاقی بیماری شگفت‌انگیزی است، بیماری که بسیاری از پزشکان با ناامیدی در مورد آن صحبت می‌کنند و اظهار دارند که بیماران آنها نمی‌توانند با برنامه درمان بیش از حد ساده‌ای که در آموزش اولیه به آنها آموخته شده است، آن را پیشگیری یا شکست دهند. «کم بخورید و بیشتر ورزش کنید.»
چاقی همچنین بیماری است که از نظر جسمی مشکلاتی مانند آپنه خواب (وقفه تنفسی در خواب) و درد مفاصل ایجاد می‌کند. همچنین به دلیل تعصب اجتماعی و پزشکی متخصصان در برابر مبتلایان به چاقی، بر روح و روان فرد تأثیر می‌گذارد.
چاقی حتی می‌تواند بر میزان حقوق شما تأثیر منفی بگذارد. آیا می‌توانید چیزی مانند «بیماران با فشار خون بالا درآمد کمتری دریافت خواهند کرد» تصور کنید؟ پزشکان و محققان برای مدتی طولانی عواقب طولانی‌مدت اضافه وزن و چاقی را بررسی کرده‌اند. در حال حاضر چاقی با حداقل 236 تشخیص پزشکی از جمله 13 نوع سرطان همراه است. چاقی می‌تواند طول عمر فرد را تا هشت سال کاهش دهد.
با وجود دانستن این موضوع، پزشکان آمریکایی آمادگی لازم برای جلوگیری و از بین بردن چاقی را ندارند. در نظرسنجی که اخیرا منتشر شده است، فقط 10 درصد از رئیس دانشکده‌های پزشکی و کارشناسان برنامه درسی احساس می‌کنند که دانش‌آموزان آنها می‌توانند چاقی را مدیریت کنند.
نیمی از دانشکده‌های پزشکی این‌چنین پاسخ دادند که افزایش آموزش چاقی اولویتی کم یا اینکه اصلا جزو اولویت‌ها به شمار نمی‌آید. در کل دوره آموزشی در دانشکده پزشکی به طور متوسط 10 ساعت به آموزش چاقی اختصاص داده شده است.
پزشکان بعضی‌اوقات نمی‌دانند که چگونه و چه وقت باید داروها را برای بیماران چاق تجویز کنند. به عنوان مثال، هشت داروی کاهش وزن مورد تأیید اداره کل خوراک و دارو در بازار وجود دارد، اما فقط 2 درصد از بیماران واجد شرایط نسخه‌های لازم را از پزشکان دریافت می‌کنند.
آنچه در بدن می‌گذرد
بنابراین، در اینجا ما با روند همه‌گیری ویروس کرونا و بیماری چاقی مواجه هستیم. سوالی که بیماران بیشتر مواقع از من می‌پرسند این است که چاقی چگونه عارضه شدیدتری را نسبت به عفونت ویروس کرونا ایجاد می‌کند؟
پاسخ‌های زیادی وجود دارد؛ ابتدا با ساختار شروع می‌کنیم.
بافت چربی اضافی که چربی را در خود ذخیره می‌کند، در بیماران باعث فشرده‌سازی می‌شود. این توانایی آنها را در نفس کشیدن و آزاد سازی کامل هوا محدود می‌کند. تنفس در بیماران چاق سخت‌تر است. این بیماری ریه را محدود می‌کند و در موارد جدی‌تر، منجر به سندرم هیپوونتیلاسیون (تنفس کم به طوری که مقدار اکسیژن خون در فرد از مقدار عادى آن کمتر می‌شود) می‌شود.
سپس به عملکرد می‌رسیم. چاقی منجر به ایجاد بافت چربی بیش از حد یا همان چیزی که به زبان عامیانه «چربی» می‌نامیم، می‌شود. با گذشت سال‌ها، دانشمندان آموخته‌اند که بافت چربی به خودی خود مضر است. ممکن است گفته شود که بافت چربی به عنوان اندام غدد درون‌ریز عمل می‌کند. چربی هورمون‌ها و مولکول‌های مختلفی را آزاد می‌کند که منجر به التهاب مزمن در بیماران می‌شود.
وقتی بدن در حالت ثابت التهاب درجه پایین قرار داشته باشد، سیتوکین‌ها را آزاد می‌کند، یعنی همان پروتئین‌هایی که با التهاب مقابله می‌کنند. آنها بدن را مراقب، آرام و آماده برای مبارزه با بیماری نگه می‌دارند. این پروتئین‌ها فقط وقتی خوب است که توسط سیستم‌ها و سلول‌های دیگر کنترل شوند.
با این حال، هنگامی که آنها به طور مزمن در بدن آزاد شوند، ممکن است عدم تعادلی ایجاد کنند که باعث آسیب به بدن شود. به آتش سوزی کوچک اما مهار شده‌ای فکر کنید. بسیار خطرناک است، اما کل جنگل را نمی‌سوزاند.
ویروس کرونا باعث می‌شود بدن سیتوکین دیگری آزاد کند. هنگامی که فردی چاق مبتلا به ویروس کرونا است، دو آزادسازی کوچک سیتوکین با هم رخ داده و منجر به افزایش التهاب می‌شود که حتی در بیماران با شاخص توده بدنی طبیعی نیز می‌تواند به ریه‌ها آسیب برساند.
علاوه بر این، این حالت التهاب مزمن می‌تواند منجر به اختلالی به نام اختلال عملکرد اندوتلیال شود. در این شرایط به جای باز شدن رگ‌ها، رگ‌های خونی بسته شده و منقبض می‌شوند و اکسیژن بافت‌ها را کاهش می‌دهند.
به علاوه، افزایش بافت چربی ممکن است باعث افزایش آنزیم ۲ مبدل آنژیوتانسین (ACE-2) شود، آنزیمی که به ویروس کرونا اجازه می‌دهد به سلول‌ها حمله کرده و به آنها آسیب برساند. مطالعه اخیر ارتباط افزایش این آنزیم در بافت چربی به جای بافت ریه را نشان داده است. این یافته بیشتر این فرضیه را تقویت می‌کند که چاقی نقش عمده‌ای در عفونت‌های جدی‌تر ویروس کرونا دارد.
بنابراین اگر بافت چربی بیشتری داشته باشید، ویروس می‌تواند به سلول‌های بیشتری متصل شده و به آنها حمله کند و باعث ایجاد ویروس‌های بیشتری که مدت زمان بیشتری باقی می‌مانند، بشود. همین عوامل می‌توانند باعث شدیدتر شدن عفونت و بهبودی شود. آنزیم ۲ مبدل آنژیوتانسین می‌تواند برای مقابله با التهاب مفید باشد، اما اگر به ویروس کرونا متصل باشد، نمی‌تواند در این زمینه کمک کند.
ویروس جدید کرونا مشاغل پزشکی را مجبور به مواجهه با واقعیتی کرده است که بسیاری از پزشکان آمریکایی طبیعتا آن را می‌دانند. وقتی صحبت از پیشگیری از بیماری‌های مزمن مانند چاقی می‌شود، سیستم مراقبت‌های بهداشتی ایالات متحده عملکرد خوبی ندارد. بسیاری از بیمه‌گران به جای جلوگیری از چاقی یا درمان خود بیماری، با رعایت معیارهای درمان چاقی به پزشکان پاداش می‌دهند. اگر پزشکان به بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 کمک کنند تا به سطح میزان هموگلوبین (A1C) مشخص یا هدف تعیین شده فشار خون برسند، هزینه به آنها برگشت داده می‌شود.
فکر می‌کنم زمان آن رسیده باشد که به پزشکان و کادر درمانی آموزش کافی داده شود و منابع لازم را برای مبارزه با چاقی در اختیار آنها قرار دهیم. پزشکان از این زمان به بعد باید چاقی را به عنوان اولین دشمن انسان در نظر بگیرند.
