آیا تلفن همراه در یک زیردریایی کار می‌کند؟!

صدای منو میشنوی؟ حالا چطور؟….اینها جملاتی است که هنگام صحبت کردن با تلفن همراه در یک زیر‌دریایی غوطه‌ور در اعماق دریا می‌گویید و پاسخی هم دریافت نخواهید کرد. سیگنال‌های تلفن همراه، امواج رادیویی با فرکانس‌های بالا هستند ( در ایالات متحده در حدود ۸۰۰ یا ۱۹۰۰ مگاهرتز)، آنها در یک خط مستقیم حرکت می‌کنند و نسبت به تداخل بسیار حساسند، بنابراین به محض برخورد با آب شور دریا قطع می‌شوند. حتی وقتی که زیردریایی در سطح آب قرار می‌گیرد، برای امکان برقراری تماس با تلفن همراه، باید به ساحل نزدیک باشد چون انتقال سیگنال موبایل، وابسته به ایستگاه‌ها و برج‌های مخابراتی است که در خشکی قرار دارند.

از نظر تئوری، یک گوشی موبایل در فاصله ۷۲ کیلومتری یک برج آنتن، قادر به اتصال و ایجاد تماس است؛ اما در واقع این ارتباط به هیچ‌وجه پایدار و قابل اعتماد نخواهد بود و برای برقراری یک تماس آسان، این فاصله باید کیلومترها کمتر باشد. یک زیردریایی‌ بسته به میزان مخاطرات موجود در عمق ۶۰ تا ۱۰۰ متر زیر دریا غوطه‌ور می‌ماند. چندین دهه است که زیردریایی‌ها برای ایجاد ارتباط، از امواج رادیویی با فرکانس بی‌نهایت پایین (ELF)، یا خیلی پایین (VLF) استفاده می‌کنند، چون این امواج که فرکانس آنها از ۳۰۰ هرتز تا ۳۰ کیلوهرتز است، توانایی انتقال به فاصله‌های خیلی دور و عبور از آب دریا را دارند؛ اما با وجود این مزایا، امواج رادیویی ELF و VLF پهنای باند محدودی با نرخ انتقال دیتا به میزان چند صد بایت در ثانیه یا حتی چند بایت در دقیقه دارند و برای دریافت ارتباط، باید ضمن کاهش سرعت، آنتن خود را باز کنند!

در سالیان اخیر، نیروی دریایی ایالات متحده به اکتشافات جدیدی دست یافته است؛ مانند شناور ارتباطی کوچکی که می‌تواند به سطح آب بیاید و با ماهواره‌های نظامی و کلید‌های ارتباط کوانتومی که از اصول مکانیک کوانتم برای ارتباط استفاده می‌کنند، ارتباط برقرار کند.