دانشمندان هلندی به تازگی کوچک‌ترین دیسک سخت جهان را ساخته‌اند که این اقدام با استفاده از فناوری جدید ذخیرهسازی مجدد صورت گرفته و می‌توان داده‌ها را اتم به اتم در آن ذخیره نمود.
این دیسک ۲ اینچی با ظرفیت ۵۰۰ ترابایت کار گروهی است که با هدایت Sander Otte در دانشگاه فنی Delft انجام شده است و این امکان وجود دارد که توسط آن تا ۳ برابر بیشتر از حافظه‌های فلش و دیسک‌های سخت معمولی، داده‌ها را بسته‌بندی نمود.
برای فراهم‌کردن این شکل از قابلیت ذخیره اطلاعات، داده‌ها در مکان اتم‌های کلرین و بر روی یک سطح مسی از حافظه ۱ کیلوبایتی (۸۰۰۰ بیتی) نوشته می‌شوند. هر بیت از داده به موقعیت یک اتم اشاره دارد، به بیان دیگر تیم سازنده آن به چگالی ۵۰۰ ترابیت در هر اینچ مربع دست یافته‌اند. اینگونه کاهش در فناوری چگالی ذخیره سازی پیش از این انجام نشده بود.
دکتر Otte به عنوان مدیر تیم سازنده این دیسک می‌گوید:
در تئوری، این تراکم ذخیرهسازی اجازه خواهد داد تمام کتاب‌های نگارش شده تا این زمان را روی حافظه‌ای با ابعاد یک تمبر پستی ذخیره کرد. به عنوان مثال دیگری که این مقیاس را قابل درک می‌کند، می‌توان گفت که قادر هستیم تا تمام محتویات کتابخانه کنگره آمریکا را در مکعبی با اندازه ۰.۱ میلی‌متر ذخیره کنیم.
به منظور نوشتن اطلاعات در این مقیاس کوچک، پژوهشگران از یک میکروسکوپ تونلی روبشی (Scanning tunneling microscope) استفاده کرده‌اند. این فرآیند با به کارگیری یک سوزن بسیار تیز انجام می‌شود و توسط آن اتم‌های مختلف یک به یک روی سطح قرار می‌گیرند. Otte این فرآیند را به یک پازل کشویی تشبیه می‌کند زیرا این اجازه را به محقق می‌دهد که اتم‌ها را تا جایی که فاصله تنگاتنگی با هم داشته باشند جاسازی کنند.
او در ادامه توضیح زیر را ارایه نمود:
هر بیت دو موقعیت از اتم‌های مس را شامل می‌شود و می‌توانیم یک اتم کلرین را میان این دو مکان قرار دهیم. در صورتی که اتم کلرین در بالاترین مکان قرار بگیرد، یک حفره ریز در زیر آن وجود خواهد داشت که ما این قسمت را ۱ در نظر می‌گیریم. اگر حفره در بالاترین جایگاه قرار گیرد و اتم کلرین در زیر آن موجود باشد، بیت این بخش ۰ خواهدبود.
تیم توسعه این فناوری می‌گوید اتم‌های کلرین توسط سایر این اتم‌ها، به جز در نزدیکی حفره، احاطه می‌شوند و این موجب می‌شود تا آن‌ها یکدیگر را در کنار هم حفظ کنند. به همین دلیل است که این روش بسیار باثبات‌تر از متدهایی خواهد بود که از اتم‌های آزاد بهره‌مند می‌شوند.
با این حال، به رغم وعده‌ای که برای آینده این فناوری داده شده است، دانشمندان اصرار دارند که هنوز این قابلیت را نمی‌توان در چرخه تولید استفاده نمود. این تکنولوژی تنها قادر به ذخیره اطلاعات در دمای ۱۹۶ درجه سانتی‌گراد است و سرعت واحد آن برای خواندن و نوشتن در مقیاس دقیقه کفایت نمی‌کند.
هر چند Otte درباره این موضوع گفت:
از طریق این دستاورد یقینا گام بزرگی را در فناوری ذخیرهسازی اطلاعات برداشته‌ایم.
