هدف پلکزدن، خیس نگه‌داشتن و حفاظت از چشم است. انسان‌ها بین ۱۵ تا ۲۰ پلک در ثانیه می‌زنند که چشم آنها را خیس نگه داشته و از چشم آنها در برابر خطرات، محافظت می‌کند.
ورودی چشم ما در هنگام پلکزدن تقریبا ۳۰۰ میلی ثانیه متوقف می‌شود، اما به دلیل کاهش حساسیت بینایی ما متوجه آن نمی‌شویم. این اثر باعث می‌شود که اثرات مضر حرکت چشم و پلک، بر روی چشم حس نشود، اما در عین حال باعث می‌شود که ما مدت زمانی، هر چند کم، ارتباط خود را با جهان از دست بدهیم. بدون جبران این انقطاع، ما تصوری ناپیوسته از جهان خواهیم داشت. حال محققان حرکتی از چشم یافته‌اند که به طور منظم در طول روز انجام می‌شود، بدون اینکه ما بدانیم. این حرکت که با پلکزدن پیوسته پنهان می‌شود، کمک می‌کند که چشم ما پس از حرکت برای دیدن یک شی، دوباره ریست شود. محمد خزعلی، یکی از اعضای تیم می‌گوید:
ما از کشف این حرکت بسیار هیجان‌زده شدیم، چون هدف آزمایش کشف این حرکت نبود. هدف کشف، بررسی یک از حرکات چشم بود که مدتهاست شناخته شده است.
خزعلی و تیمش به دنبال حرکت جدید نبودند. آنها قصد مطالعه حرکت پیچشی اپتوکینتیک نیستاژیوم (tOKN) را داشتند. tOKN زمانی اتفاق می‌افتد که چشم به جسم چرخان نگاه می‌کند و این باعث می‌شود که چشم جهت حرکت خود را دائما عوض کند. فرض کنید که به یک کره چرخان نگاه می‌کنید. اگر چشم شما یک نقطه را دنبال کند. چشم شما به نقاط مختلف نگاه می‌کند تا نقطه مورد نظر را از دست ندهد. این همان tOKN است.
آنها برای انجام آزمایش، سیم‌های کوچکی را به قرنیه ۱۱ فرد متصل کردند. آنها فرض کردند که tOKN چشم را به جای اصلی‌اش بر می‌گرداند تا از کشیده شدن عضلات چشم جلوگیری کند. اما آنها دریافتند که این ریست‌کردن‌ها، بسته به شی مورد آزمایش، ۳ تا ۸ درجه انحراف دارد. سرنخ دیگری که این افراد را به حرکت جدید هدایت کرد، این بود که چشم همچنان به پیچیده شدن ادامه می‌داد تا زمانی که به حداکثر کشش می‌رسید.
در یک نقطه در زمان چشمک، محققات مشاهده کردند که چشم به حالت اولیه خود برگشت. این حرکت چشم را پایدار کرد. خزعلی می‌گوید:
بهترین تصویر چشم توسط یک نقطه حساس به نور بر روی رتینا با نام فاویا فعال می‌گردد و این نقطه باید در تعادل باشد تا چشم بتواند شی مورد نظر را به درستی ببیند.
آنها این حرکت را، حرکت ریست مرتبط با چشمک (BARM) می‌نامند و این حرکت زمانی اتفاق می‌افتد که فرد حتی به جسم چرخنده نگاه نمی‌کند. آنها می‌گویند که این حرکت میزان کشش را در چشم ما کاهش می‌دهد و باعث می‌شود که اجسام را دقیق‌تر و پایدارتر ببینیم.
این تحقیق همچنان نشان می‌دهد که پلکزدن چقدر برای زندگی ما حیاتی است. این تیم می‌گوید که ما یک دهم از زمان بیداری خود را به پلکزدن صرف می‌کنیم، بدون اینکه خود متوجه آن باشیم. محققان معتقدند که علاوه بر خیس نگه‌داشتن چشم، پلکزدن ممکن است در طول روز باعث ریست چشم شود.
این تحقیق نشان می‌دهد که هنوز اطلاعات زیادی از بدن باقی مانده که کشف نشده است. امید می‌رود که تکنولوژی‌های جدید باعث شوند که بدن انسان بهتر شناخته شود. خزعلی می‌گوید:
پیدا کردن چنین حرکت شایعی در قسمتی از بدن که به خوبی شناخته شده است، ما را حیرت‌زده کرد. ما از داوطلبانی که در این آزمایش شرکت کردند، تشکر می‌کنیم.
