اگر تا به حال از خرس آبی چیزی نشنیده‌اید، باید بگوییم که در واقع این‌ها خرس نیستند بلکه نوعی از ارگانیسم‌های میکروسکوپیک هستند که جزو موجودات کندرو محسوب می‌شوند. آن چه خرس‌های آبی را جذاب می‌کند، هیکل درشت و قوی آن‌هاست که توسط دانشمندان ژاپنی و با فریز کردن دو نمونه برای ۳۰ سال و نجات موفقیت آمیز آن‌ها کشف شد.
برای کشف راز دوام آوردن آن‌ها در طی این مدت، دانشمندان به دقت ژن آن‌ها را بررسی کردند و در میان یافته‌های خود به موضوع مهمی دست یافتند که راه‌کاری برای محافظت از DNA انسان در مقابل تجزیه ارایه می‌کند. این تحقیق توسط محققین دانشگاه توکیو انجام شد و در آن ژنوم کامل این موجودات کندرو که Ramazzottius Varieornatus نام‌گذاری شدند مورد بررسی قرار گرفت و درنهایت این موضوع کشف شد.
در یافته‌های این تیم، آن‌ها از DNA انسان نمونه برداری کرده و آن را برای تجزیه آماده کردند که منجر به تخریب ساختار آن شدند. اما هنگامی که آن را به همراه پروتئین کندرو خرس آبی استفاده کردند، مشاهده شد که آسیب ناشی از فرآیند تجزیه به نصف کاهش یافته و سلول‌هایی که سالم مانده بودند همچنان قدرت تولید مثل داشتند.
متاسفانه هنوز خیلی زود است که بتوان با قاطعیت گفت این پروتئین‌ها چگونه استفاده خواهند شد، یا این که در درمان، پیش‌گیری و یا تقویت بدن انسان به کار گرفته می‌شوند. اما این کشف را می‌توان پیشرفت بزرگی در علم زیست شناسی و ژنتیک حساب کرد.
