در سال 2004، گرافن خبرسازترین اختراع دانشمندان در آن برهه زمانی بود. در واقع، گرافن یک لایه کربن بسیار نازک دوبعدی بوده که ضخامت بعد سوم آن در حدود یک اتم است.
بعد از این اختراع، دانشمندان مواد عایق، نیمه‌هادی و ابررساناهای دوبعدی را نیز به عرصه تولید رساندند. چندی پیش محققین از تولید آهنربای دوبعدی خبر دادند.
دو دانشمند به نام‌های پابلوجاریلو-هیریرو و زیادونگ زو که به صورت جداگانه بر روی پروژه آهنربای دوبعدی کار می‌کردند، بعد از ملاقات یکدیگر و تبادل اطلاعات علمی تصمیم گرفتند تا بر روی این پروژه با یکدیگر همکاری داشته باشند. این دو دانشمند بر روی ماده تری یدید کروم مطالعه می‌کردند.
آنها معتقدند که می‌توان در ضخامتی به اندازه یک اتم نیز خاصیت آهنربایی داشت. آنها از روش برش لایه لایه برای لایه برداری آهنربا استفاده می‌کنند. آنها دریافتند که تری یدید کروم در ضخامت یک اتم نیز هنوز آهنرباست.
امروزه تکنولوژی آهنربا، مواد رسانا و عایق‌های دوبعدی به صورت قابل‌ملاحظه‌ای مورد علاقه شرکت‌ها قرار گرفته است و درسطح گسترده‌ای در فناوری‌های مختلف کاربرد دارد. بسیاری گرافن را یک جایگزین مناسب برای سیلیکون در چیپست‌های کامپیوتری می‌دانند.
کاربرد اصلی تکنولوژی تراشه‌های دوبعدی در کامپیوتر زمانی بیشتر مشخص می‌شود که می‌توان این اجزای دوبعدی را بر روی هم قرار داده و چیپست‌های 3 بعدی بسیار نازک ایجاد کنیم. این فناوری، دروازه‌ای جدید برای استفاده از این تراشه‌ها در مدارهای الکتریکی و قطعات کامپیوتری و دیگر انواع تکنولوژی خلق خواهد نمود.
هنوز هم دانشمندان در حال بررسی این موضوع هستند که چه موادی را می‌توان به صورت 2 بعدی تولید کرد. بخش جالب توجه آن، یافتن موادی است که در پیشرفت تکنولوژی از آنها استفاده می‌شود.
در حال حاضر این آهنربای دوبعدی باید در دمای منفی 228 درجه سلسیوس (منفی 378 درجه فارنهایت) نگهداری شود. زمانی این آهنربا می‌تواند به تولید انبوه برسد که بتوان از آن در وسایل الکتریکی مصرفی و در دمای اتاق استفاده نمود. راه طولانی در پیش است و فراز و نشیب‌های فراوانی برای دستیابی به این مهم وجود دارد.
