خیلی‌ها موقع خرید تلویزیون از خودشان می‌پرسند چه سایزی بخریم؟ ۳۷ اینچی؟ ۴۲؟ ۵۰؟ ۶۵؟ ۹۰؟ این‌روزها تقریبا در هر ابعاد و اندازه‌ای و با هر بودجه‌ای می‌توان اقدام به خرید یک تلویزیون کرد. شما می‌توانید تا جایی که از بابت فضا محدودیتی ندارید، تلویزیون‌های بزرگ‌تری تهیه نمایید؛ بزرگ‌تر از آنچه که تصورش را بکنید. اما سوال اساسی این‌جاست که بالاخره تلویزیون چند اینچی بخریم ؟! یک جواب کوتاه برای پرسش بالا می‌تواند این باشد که: تا جایی که جیب‌تان اجازه می‌دهد؛ اما پاسخ بلندتر این خواهد بود که بستگی به اتاق شما، فاصله نشستن شما، چشم‌های شما و همچنین توافق جمعی همه اعضای خانواده دارد.
توصیه‌ها
رابطه مستقیمی بین سایز نمایشگر و فاصله نشستن شما وجود دارد. هر چقدر فاصله شما از صفحه نمایش دورتر باشد، تلویزیون کوچک‌تر به نظر خواهد رسید. حالت ایده‌آل این است که نمایشگر، محدوده خاصی از میدان دید شما را پوشش دهد. اما بر سر اینکه این محدوده چقدر باشد، بحث وجود دارد.
برای مثال، کمپانی THX یک زاویه دید ۴۰ درجه‌ای را به منظور ایجاد یک تجربه سینمایی مطلوب توصیه کرده است. اما این زاویه ۴۰ درجه شاید برای آن‌هایی که به ریاضی به‌صورت تئوریک و نه به‌طور عملی علاقه دارند، چندان مفهوم نباشد. پس بهتر است خود را درگیر زاویه و اندازه‌گیری آن نکنید. کاری که باید انجام دهید این است که فاصله نشستن خود را (بر حسب اینچ یا سانتی‌متر) در ۰.۸۴ ضرب کنید. عددی که حاصل می‌شود اندازه (قطر) توصیه شده برای نمایشگر تلویزیون خواهد بود.
برای مثال اکثر مردم، در فاصله ۹ فوتی (حدود ۲.۷ متر) از تلویزیون‌های‌شان می‌نشینند؛ بنابراین توصیه THX برای این فاصله، یک تلویزیون تقریبا ۹۰ اینچی خواهد بود. بنابراین یک تلویزیون ۵۵ اینچی برای این فاصله، خیلی بزرگ نیست. اما از آنجایی که دست‌اندرکاران THX می‌دانند که همه مردم فضای کافی برای تلویزیونی به آن بزرگی (۹۰ اینچ) نخواهند داشت، به همین‌خاطر، برای فاصله‌های تا ۹ فوت، نمایشگری در محدوده ۶۰ اینچ را توصیه کرده‌اند.
انجمن مهندسین تلویزیون و تصاویر متحرک (SMPTE)، زاویه ۳۰ درجه را برای این منظور پیشنهاد داده‌اند که البته زاویه نسبتا کوچک‌تری به حساب می‌آید. برای انطباق با این توصیه، فاصله خود را در ۰.۶۲۵ ضرب کنید؛ به این ترتیب، برای فاصله‌ای به‌اندازه ۹ فوت، حدودا به یک تلویزیون ۶۸ اینچی نیاز خواهید داشت (مثلا مدلی بین ۶۵ تا ۷۰ اینچ).
وب‌سایت CNET، فاصله‌های کم‌تر از ۱.۵ برابر قطر نمایشگر یا ۰.۶۶۷ برابر فاصله نشستن را توصیه نمی‌کند. البته این معیار، تلویزیون‌های نسبتا بزرگ‌تری را در مقایسه با SMPTE پیشنهاد می‌دهد. حداکثر سایز توصیه شده توسط این وب‌سایت برای فاصله ۹ فوت، ۷۲ اینچ است؛ بنابراین مدل‌های ۷۰ اینچی بسیار نزدیک به این عدد خواهند بود.
هرچند همه این‌ها، راهنماهایِ خوبی به شمار می‌روند، اما فقط باید به چشم یک توصیه و نه به‌عنوان یک سری قوانین سفت‌وسخت به آن‌ها نگاه کرد. البته فاکتورهای دیگری هم در انتخاب سایز تلویزیون موثر هستند که در ادامه به آن‌ها می‌پردازیم.
فراتر از توصیه‌ها
وقتی درباره ماکزیمم اندازه نمایشگر صحبت می‌کنیم، دو عامل نقش بسیار تعیین‌کننده‌ای خواهند داشت: رزولوشن و وضعیت اتاق. چنانچه تلویزیون شما چندان پیشرفته نیست، احتمالا در هنگام تماشای ویدیو شاهد نویز و نوسان‌های زیادی در آن خواهید بود. اما این روزها اغلبِ تلویزیون‌ها، فول اچ‌دی هستند که رزولوشن بالایی محسوب می‌شود. حتی با داشتن بزرگ‌ترین پنلی که در بازار موجود است، قادر نخواهید بود از فاصله ۹ فوتی پیکسل‌های آن را مشاهده کنید. اگر هم بخواهید پیکسل‌ها را واقعا ببینید، باید خیلی به تلویزیونی به آن بزرگی نزدیک شوید. ولی از آنجاییکه مردم تقریبا عادت دارند در همان فاصله‌های ۹ فوتی مقابل تلویزیون بنشینند، بنابراین تماشای یک تلویزیون اولترا اچ‌دی (4K) در این فاصله، احمقانه خواهد بود.
شاید خیلی‌ها بگویند که نزدیک‌تر نشستن به تلویزیون‌های خیلی بزرگ، چندان صورت خوشی ندارد، اما باید توجه داشته باشید که هر چقدر دورتر از این نوع تلویزیون‌ها قرار بگیرید، آنگونه که باید و شاید نخواهید توانست از کیفیت تصویر این نمایشگرها بهره و لذت کافی ببرید.
فاکتور دیگر، وضعیت اتاق است. شما ممکن است تلویزیونی برای اتاق‌تان انتخاب کنید که دیگر قادر نباشید وسایل دیگری را داخل اتاق جا بدهید.
توصیه ما این است که اندازه تلویزیونی را که قصد خرید آن را دارید، بر روی یک مقوا برش دهید و چک کنید آیا سایز موردنظر، مناسب اتاق‌تان هست یا نه. البته این را هم باید بدانید که وقتی در عمل، تلویزیون را داخل اتاق قرار دهید، بیش از یک مقوا به چشم خواهد آمد و احتمالا بزرگ‌تر از آنچه که تصورش را می‌کردید جا خواهد گرفت. ولی به‌هرحال این روش ایده خوبی است که پیش از خرید دستگاه، تصوری از وضعیت اتاق خود بعد از قرار دادن تلویزیون داشته باشید. بنابراین همه این‌ها، به بزرگی یا کوچکی اتاق شما، دکورهای موجود در اتاق و موارد دیگر بستگی خواهند داشت.
آزادی عمل بیشتری داشته باشید
بگذارید صادق باشیم؛ تقریبا هیچ‌کدام از ماها به اعداد و اصولی که در بالا بدان‌ها اشاره شد، چندان اهمیتی نمی‌دهیم. از طرفی توصیه‌های SMPTE و THX، بیشتر بر روی خود تلویزیون تمرکز دارند تا موارد دیگر؛ آن‌ها امکاناتی را که به‌سادگی با تکنولوژی‌های مدرن امروزی قابل دستیابی است، دست‌کم می‌گیرند و به فراتر از اعداد فکر نمی‌کنند.
مردم ترجیح‌های متفاوتی دارند و نمی‌توان آن‌ها را تنها به یک عدد محدود کرد. خیلی‌ها دوست دارند نمایشگرهای بزرگ‌تری داشته باشند تا چشم‌هایشان میدان دید گسترده‌تر را ببیند و روشنایی یکنواخت‌تری را دریافت کند. این صفحات بزرگ، به‌دلیل نور بالایی که دارند، در اتاق‌های تاریک چندان خسته‌کننده نخواهند بود.
اما برعکس، تماشای تلویزیون‌های با صفحه نمایش کوچک‌تر در یک اتاق تاریک، باعث خستگی بیش‌ازحد چشم‌ها خواهد شد. خیلی از مردم وقتی در اتاق‌های تاریک تلویزیون می‌بینند، احساس سردرد می‌کنند. یکی از دلایل آن، این است که درجه روشنایی‌های ۵۰ فوت-لامبرت و بالاتر (عمدتا در مدل‌های LCD)، تنها می‌تواند بخش کوچکی از میدان دید آن‌ها را پوشش دهد. درست است که در این موارد، روشن کردن چراغ‌های اتاق و کم کردن نور پس‌زمینه تلویزیون LCD می‌تواند به‌اندازه نمایشگرهای بزرگ، از خسته‌کنندگی آن‌ها بکاهد، اما کسانی هستند که علاقه شدیدی به تماشای تلویزیون در اتاق تاریک دارند و نمی‌شود کاری برای آن کرد.
نتیجه‌گیری
البته انتخاب نهایی بر عهده خود شخص است؛ اما هدف ما در اینجا این بود که نشان دهیم چه چیزهایی توصیه شده و چه چیزهای دیگری به‌غیر از آن‌ها امکان‌پذیر است. وقتی گفته می‌شود تلویزیون ۴۲ اینچی برای اکثر اتاق‌ها، بسیار کوچک است، بدین معنی نیست که حتما باید یک نمایشگر ۱۰۲ اینچی بخریم! اما واقعیت این است که تفاوت چندانی هم بین یک تلویزیون ۴۲ اینچی و ۳۶ اینچی وجود ندارد. تلویزیون‌های ۵۰ اینچی با قیمت‌هایی حدود ۵۰۰ دلار می‌توانند گزینه‌های مناسبی برای شروع انتخاب‌های شما در موقع خرید باشند. اگر به‌دنبال صفحات واقعا بزرگ‌تری مانند ۸۵ اینچ هستید، به چیزی کم‌تر از 4K نباید فکر کنید (البته در صورتی که بتوانید نزدیک‌تر به تلویزیون بنشینید؛ مثلا در فاصله‌های کم‌تر از ۶ فوت). نکته آخر اینکه، از آنجاییکه تلویزیون‌های 4K همچنان با پورت‌های HDMI 2.0 مشکل دارند، تا جای ممکن در خرید آن‌ها احتیاط نمایید.
