بالاخره پس از مدت‌ها انتظار فبلت سامسونگ گلکسی‌نوت 9 وارد بازار شد و به همگی ما نشان داد که چرا به‌عنوان یکی از اسمارت‌فون‌های برتر در تعطیلات فصلی پیش رو به‌شمار می‌آید. با عرضه این هندست بدون شک تقریبا در تمامی جنبه‌ها با یک هیولای قدرتمند سروکار داریم. سامسونگ طی سالیان اخیر به‌منظور ارایه تجربه‌ای روان، قابل‌درک و غنی همراه با نرم‌افزار، رفتار خود را با این اهداف تطبیق داده و نوت 9 همچنان شاهدی بر چگونگی انجام این‌کار است. در واقع نوت 9 هنوز از چندین ترفند و ویژگی برخوردار است؛ اما با اطمینان می‌توان گفت که بسیاری از آنها برای کاربران مفید هستند.
البته این موضوع همواره برای کمپانی کره‌ای صادق نبوده است؛ چرا که آنها نیز به سهم خود ویژگی‌های بحث‌برانگیزی را توسعه داده و معرفی نموده‌اند. با شروع روند روبه‌رشد سامسونگ برای آنها منطقی بود که در ادامه کار به رویکرد “هرچه بزرگ‌تر، بهتر” روی بیاورند. اما همان‌طور که دیدیم، این روش ضرورتا بهترین راهکار برای بهبود تجربه اسمارت‌فونی مدنظر توده مردم نیست. طرفداران احتمالا هنوز می‌توانند رابط کاربری تاچ‌ویز را به‌خاطر بیاورند. سامسونگ این رابط کاربری را برای بسیاری از دستگاه‌های گلکسی خود توسعه داد و از آن استفاده کرد. تاچ‌ویز به‌همراه مجموعه‌ای از ویژگی‌های پر سروصدا و بی‌فایده عرضه شد.
در این قسمت قصد داریم سفری سریع به گذشته داشته باشیم و به یادآوری برخی ویژگی‌های وحشتناک، زائد و بی‌فایده در اسمارت‌فون‌های سامسونگی بپردازیم. ویژگی‌های مذکور ما را وادار به طرح این پرسش می‌کنند که چرا سامسونگ در گجت‌های خود از آنها بهره گرفت؟ برخی از این ویژگی‌ها کاملا واضح هستند؛ اما برخی دیگر احتمالا به آرامی از خاطر ما پاک شده‌اند. لذا در این مقاله به بررسی مجدد آنها خواهیم پرداخت. بی‌فایده‌ترین ویژگی‌های نرم‌افزاری در اسمارت‌فون‌های سامسونگ به شرح ذیل هستند:
Air View (سامسونگ گلکسی S4)
این ویژگی به لحاظ فنی نخستین بار همراه با گوشی گلکسی‌نوت 2 معرفی شد. مشخصه Air View فبلت در کنار قلم S Pen به‌عنوان افزونه مفیدی در نظر گرفته می‌شد که استایلوس محبوب گوشی را به نشانگر موس تبدیل می‌کرد. کاربران با حرکت نشانگر بر روی المان‌های خاصی از رابط کاربری مانند عکس‌ها در فهرست گالری می‌توانستند پیش‌نمایشی از این ویژگی جدید ژست هوایی را ملاحظه کنند. از آن‌جا که نمایشگر قادر به دنبال کردن دقیق حرکات S Pen در بالای خود است؛ لذا این ویژگی، عملکردی مطلوب و روان از خود نشان داد.
محبوبیت Air View موجب شد تا سامسونگ از آن در گوشی گلکسی S4 فاقد S Pen نیز استفاده نماید. بی‌تردید این حرکت، اقدامی جسورانه به‌نظر می‌رسید؛ اما متاسفانه پیاده‌سازی مشخصه مذکور یک تجربه تاسف‌بار بود. Air View نه تنها با ردیابی حرکات انگشتان ناسازگار بود؛ بلکه آویزان نگاه داشتن یک انگشت در بالای نمایشگر، حس بسیار عجیب‌وغریبی را به همراه داشت و این ویژگی به‌درستی عمل نمی‌کرد. برخلاف قلم S Pen که از ردیابی فوق‌العاده حساسی برخوردار بود، پیاده‌سازی Air View در گلکسی S4 به‌صورت ناقص و غیرمسئولانه انجام شد.
S Pen مشخصه جذاب و نوآورانه گلکسی‌نوت 2 به‌شمار می‌رفت. اما پیاده‌سازی مکانیزم انگشتی در گلکسی S4 فاجعه‌بار بود.
Air Gestures (سامسونگ گلکسی S4)
Air Gestures ویژگی دیگری است که همراه با اسمارت‌فون گلکسی S4 معرفی شد. قابلیت ژست‌های هوایی ظاهرا بر روی کاغذ به کاربران وعده داده شد؛ اما حقیقت گویای چیز دیگری بود. این مشخصه به‌عنوان نسخه پایه و محدودتر فناوری کینکت مایکروسافت که در آن زمان برای کنسول XBOX 360 ارایه شده بود، محسوب می‌شد. Air Gestures بر حرکات عمودی و افقی دست کاربران در بالای گوشی جهت انجام اعمالی نظیر پیمایش در مرورگر وب یا گالری متکی است. ژست‌های هوایی در عوض پیمایش معمول با استفاده از یک انگشت تنها نیازمند حرکات دست کاربر در بالای نمایشگر دستگاه هستند.
این ویژگی در موقعیت‌های خاصی می‌تواند مفید واقع شود؛ مثلا زمانی‌که مشغول شستن ظروف هستید و نمی‌توانید از انگشتان خود برای پیمایش استفاده کنید. اما این ویژگی همانند Air View چندان پاسخگو نبود. در واقع با تکان دادن بسیار سریع یا خیلی آهسته دست هیچ اتفاقی روی نمی‌داد و ظاهرا یک تاخیر کوچک می‌توانست انجام امور را کاملا به تعویق بیندازد. با توجه به عدم وجود ویژگی مذکور در اسمارت‌فون‌های جدید سامسونگ با اطمینان می‌توان گفت که ژست‌های هوایی از ابتدا بلااستفاده بوده‌اند.
هنگامی‌که از طریق حرکات دست در بالای نمایشگر می‌توان با دستگاه ارتباط داشت، پس چرا برای پیمایش از انگشتان خود استفاده کنیم؟
Smart Pause (سامسونگ گلکسی S4)
حقیقتا قصد شاخص نمودن هندست سامسونگ گلکسی S4 را نداریم! این اسمارت‌فون بنابر دلایل متعددی در اذهان باقی‌مانده است. اما هنوز ویژگی نرم‌افزاری بلااستفاده دیگری با نام Smart Pause وجود دارد که همراه با گلکسی S4 معرفی شد. اگر در حین تماشای ویدیو قصد داشتید استراحت کنید و برای لمس دکمه مکث در ویدیوها تنبل بودید، جای نگرانی نبود؛ زیرا ویژگی مکث هوشمند به شما اطمینان می‌داد که ناچار نیستید انگشت خود را بلند کنید.
گوشی گلکسی S4 اساسا می‌دانست که شما چه زمانی به گوشی خود نگاه می‌کنید. بنابراین هنگام تماشای ویدیو در صورتی‌که سیستم قادر به ردیابی چشمان شما نبود، بلافاصله مکث می‌کرد. مطمئنا شما همچنان می‌توانستید به صحنه‌های کمی دورتر نگاه کنید، اما به محض کج شدن یا تغییر جهت سر به گونه‌ای که چشمان شما مستقیما در مقابل گوشی نباشد، فورا فرمان مکث صادر می‌شد. زمانی‌که سر خود را متناوبا به طرفین حرکت داده و مجددا به وضعیت سابق بازگردید، مشخصه مذکور شما را آزار داده و صرفا تجربه‌ای کلافه‌کننده را در پی خواهد داشت.
مکث‌های مداوم، ویژگی آزاردهنده قابلیت Smart Pause به‌شمار می‌آمد.
Face Unlock (سامسونگ گلکسی S3)
می‌دانیم باور این موضوع سخت است؛ اما مشخصه فیس آنلاک به همراه هندست سامسونگ گلکسی S3 در دسترس کاربران قرار گرفت. در حال حاضر از عمر این اسمارت‌فون بیش از 6 سال زمان می‌گذرد. در آن زمان حسگرهای اثرانگشت حتی به‌عنوان یک استاندارد نیز قلمداد نمی‌شدند. بنابراین ارایه فیس آنلاک توسط گلکسی S3 به‌نوعی شگفت‌انگیز است. با این‌حال در میان کلیه گزینه‌های امنیتی ارایه‌شده، فیس آنلاک کم‌ترین میزان امنیت را دارد. اما وجود آن حداقل از عدم به‌کارگیری هرگونه متد امنیتی بهتر خواهد بود.
در صورتی‌که به‌جای گزینه‌های سنتی پین یا الگو از ویژگی فیس آنلاک استفاده نمایید، نفوذپذیری اسمارت‌فون شما به میزان قابل‌توجهی افزایش خواهد یافت. حتی سامسونگ به کاربران اطلاع داده که برای حفاظت از گوشی در برابر افراد ناشناس، فیس آنلاک ایمن‌ترین روش به‌شمار نمی‌آید. مطمئنا این ویژگی مطابق وعده‌ها عمل می‌کرد و به کاربران امکان می‌داد تا سریعا قفل گوشی خود را بازگشایی نمایند؛ اما با وجود عکسی از چهره شما امکان فریب خوردن سیستم وجود داشت. به‌نظر می‌رسد این موضوع برای سامسونگ، دلیلی قانع‌کننده بوده تا در زمان عرضه اسمارت‌فون گلکسی S5 از مشخصه فیس آنلاک صرف‌نظر کند.
فیس آنلاک در سال 2012 قابل‌دسترس بود؛ اما عملکردی بسیار بد داشت و به سادگی فریب می‌خورد.
Virtual Shot (سامسونگ گلکسی S6)
Virtual Shot نخستین مشخصه مرتبط با دوربین است که به این فهرست اضافه می‌شود. طی سالیان اخیر، عکس‌برداری مجازی تنها یکی از ویژگی‌های بی‌شمار دوربین در اسمارت‌فون‌های سامسونگی بوده است. اکنون اگر با فرضی منطقی به این قضیه نگاه کنیم، احتمالا آنرا به‌عنوان یک نوآوری آینده‌نگرانه در نظر می‌گیریم. تصویر ثبت شده توسط دوربین برای نمایش مجازی به فرمت دیجیتالی تبدیل می‌شود. با این‌حال متاسفانه Virtual Shot تنها یک کلیپ بود که صورتی خیالی از ترفند پردازش 3 بعدی را ارایه می‌داد.
در عوض این مشخصه تنها یک ویدیو کلیپ کوتاه که شباهت بسیار زیادی به یک فایل gif داشت را تولید می‌کرد. در این کلیپ، تماشای یک تصویر از زوایای کناری چندگانه امکان‌پذیر بود. به‌سختی می‌توان باور کرد که ویژگی مذکور از نظر برخی افراد مفید باشد؛ تنها به این دلیل که کاربران همچنان بایستی گوشی خود را در اطراف سوژه‌ای که قصد عکس‌برداری از آنرا دارند، جابه‌جا نمایند. اگر هنگام عکاسی دستان شما دچار لرزش شوند، این تکان‌ها در نتیجه نهایی نیز مشهود خواهند بود.
Virtual Shot نوعی مجازی‌سازی به‌شمار نمی‌آید؛ اما در عوض یک فایل gif را در اختیار شما قرار خواهد داد.
Edge Lighting (سامسونگ گلکسی S6 اج)
کاربران به روش‌های مختلفی می‌توانند از هویت افرادی که با آنها تماس می‌گیرند، مطلع شوند. با این‌حال پیش‌تر در سال 2015 سامسونگ با معرفی ویژگی جدید Edge Lighting به همراه اسمارت‌فون گلکسی S6 اج، ایده اعلان بصری متفاوتی را ارایه کرد. احتمالا برخی افراد این‌طور استدلال می‌کنند که چنین اقدامی با هدف برجسته نمودن ظاهر دلنشین نمایشگر دستگاه با انحنای دوگانه صورت گرفته است. در آن زمان این ویژگی با روشن نمودن لبه‌های خمیده نمایشگر هنگام دریافت تماس‌ها، یک طرح‌مفهومی بسیار جدید محسوب می‌شد.
با این‌حال در پیاده‌سازی مشخصه فوق، یک نقص مهلک وجود داشت. ایراد اساسی این واقعیت بود که اسمارت‌فون بایستی از سمت نمایشگر بر روی یک سطح قرار می‌گرفت. از نظر برخی افراد احتمالا این موضوع چندان مشکل‌ساز نیست؛ اما ایده قرار دادن یک نمایشگر بدون‌محافظ بر روی سطوحی که به‌صورت بالقوه خشن هستند؛ تنها با هدف استفاده از این ویژگی یک اقدام دلهره‌آور خواهد بود. حتی با وجود آن‌که قابلیت Edge Lighting در دستگاه‌های جدیدی نظیر نوت 9 نیز ارایه شده است؛ اما این ویژگی دیگر محدود به تماس‌های تلفنی نیست.
علیرغم رنگ‌های زیبا، گوشی خود را از سمت نمایشگر بر روی سطوح قرار ندهید. در صورتی‌که نهایتا صفحه‌نمایش اسمارت‌فون شما دچار خش یا شکستگی شود، خود را نخواهید بخشید.
Pinch Gusture مبتنی بر حسگر (سامسونگ گلکسی S3)
سامسونگ مایل بود تا اعمال مشابه را با روش‌های مختلفی به انجام برساند. به‌عنوان مثال بزرگ/کوچک‌نمایی در مرورگر وب که اساسا امروز با استفاده از ژست‌های نیشگون توسط انگشتان شما انجام می‌شود. این مشخصه نخستین بار بر روی گلکسی S2 معرفی شد. ژست‌های مبتنی بر حسگر برای ارایه روش دیگری به کاربران جهت بزرگ/کوچک‌نمایی پیاده‌سازی شدند.
با نگاه داشتن 2 انگشت بر روی نمایشگر گوشی که معمولا انگشتان شست دقیقا یکی از آنها است و کشیدن انگشتان به سمت داخل یا خارج صفحه، اعمال بزرگ‌نمایی در گوشی اجرا می‌شوند. این قابلیت واقعا زائد و بی‌فایده است؛ زیرا در موقعیت‌های ضروری همچنان کارآیی چندانی نخواهد نداشت و به همین دلیل نهایتا با عرضه اسمارت‌فون گلکسی S5، مشخصه مذکور کنار گذاشته شد.
هنگامی‌که با استفاده از ژست‌های لمسی مبتنی بر سنسور در گلکسی S3 می‌توان اقدام به بزرگ/کوچک‌نمایی کرد؛ پس چرا با استفاده از ژست‌های نیشگون به کمک انگشتان، خود را به زحمت بیندازیم.
Smart Scroll (سامسونگ گلکسی S4)
از میان کلیه ویژگی‌های نرم‌افزاری بلااستفاده‌ای که به‌همراه اسمارت‌فون‌های سامسونگی عرضه شده است، امروزه هنوز یک نمونه آزاردهنده با نام Smart Scroll وجود دارد که به همراه هندست گلکسی S4 معرفی شد. این گوشی، محصول واقعا شاخصی برای کمپانی به‌شمار می‌رفت؛ خصوصا آن‌که مدعی برخورداری از ویژگی‌های بی‌شماری بود. اسکرول هوشمند به دلیل ضعف و ابهام فوق‌العاده در صدر فهرست ما جای می‌گیرد.
اسکرول هوشمند با اتکا بر ردیابی چشم و ژست‌های حرکتی به کاربران اجازه می‌داد تا تنها به‌صورت عمودی در مرورگر وب پیمایش نمایند. مشخص نیست که چه تعدادی از کاربران از این ویژگی استفاده می‌کردند. با وجود این‌که عمل پیمایش با استفاده از تنها یک انگشت امکان‌پذیر است، اما سامسونگ تصور می‌کرد که قابلیت مذکور مفید واقع خواهد شد. البته با توجه به پاسخ‌گویی آهسته و ناتوانی در ردیابی صحیح حرکات چشم در موقعیت‌های مختلف، مشخصه پیمایش هوشمند نهایتا یکسال پس از عرضه گلکسی S5 کنار گذاشته شد.
موارد اشاره شده، بی‌فایده‌ترین ویژگی‌های نرم‌افزاری در اسمارت‌فون‌های سامسونگی هستند. خوشبختانه کمپانی به بازخوردهای مشتریان خود اهمیت می‌دهد و به همین خاطر بسیاری از ویژگی‌های مذکور در گوشی‌های امروزی یافت نمی‌شوند. این ویژگی‌ها در عوض مراجعه به رویکردی آسان‌تر به نوعی مولد تجارب وحشتناکی بودند.
شما در این خصوص چه‌طور فکر می‌کنید؟ از نظر شما آیا ویژگی بلااستفاده دیگری از قلم افتاده است؟
