کار در تیم آی‌تی‌رسان، که یکی از اصلی‌ترین اهداف‌اش تهیه گزارشات و تحلیل‌های قدرتمند از گوشی‌های هوشمند است، این فرصت را در اختیارتان می‌گذارد تا همیشه در حال بررسی و آزمایش گوشی‌های هوشمند جدید باشید. اما اخیرا چیزی که به شخصه باعث ناراحتی و دلسردی من شده است دیدن مدل‌های جدیدی است که بی‌دلیل هر روز بزرگ و بزرگتر می‌شوند؛ زیرا من اصولا از هندست‌های غول‌پیکری که زمانی حتی به عنوان گوشی محسوب نمی‌شدند و به فبلت مشهور بودند، بدم می‌آید!
در ماه‌های اخیر، گوشی‌های هوشمند بسیاری چون وان‌پلاس 5T، گلکسی S9 پلاس سامسونگ، HTC U12 پلاس، گلکسی نوت 9 سامسونگ، سونی اکسپریا XZ2، اوپو Find X، آیفون XS مکس شرکت اپل و… وارد بازار شده‌اند. ولی در این بین، تنها هندست شرکت سونی کمی جمع‌وجور است و حتی نسخه کامپکت هم دارد. تست و بررسی این مدل‌ها و مشاهده این روند غیرمنطقی و مشترک در بین اکثر گوشی‌های جدید دلیلی شد برای تحریر دو مقاله با موضوع: گوشی‌های هوشمند کوچک! که مقاله اول را چند روز پیش برایتان با عنوان آینده گوشی‌های کامپکت در هاله‌ای از ابهام منتشر کردیم و دومین مطلب که اکنون در پیش روی شما است و امیدوارم از مطالعه آن لذت ببرید.
اصولا به چه دستگاهی لقب بزرگ را می‌دهند؟
البته اگر مقاله اول را خوانده باشید، می‌دانید که توضیح دادم “کوچک” یک اصطلاح نسبی است. اگر شما به روند رشد اندازه گوشی‌های هوشمند دقت کنید، حقیقتا شگفت‌زده خواهید شد. تا همین سه چهار سال پیش یک گوشی امروزی مانند گلکسی S9 با نمایشگر 5.8 اینچی، غول‌پیکر به حساب می‌آمد. اما در این بین یک سوال مهم مطرح می‌شود، چرا همواره گوشی‌های هوشمند در حال بزرگتر شدن هستند؟
با هر مراسم رونمایی، شما بیشتر ناامید می‌شوید، گوشی‌ها بزرگتر می‌شوند، بدون آنکه دلیل روشنی داشته باشد. دیگر حتی در موقع انتشار اطلاعات گوشی باید بی‌خیال بررسی اندازه صفحه نمایش‌اش شد، زیرا قطعا بزرگتر شده است. ظاهرا مهندسان ابدا دقتی به راحتی در دست گرفتن هندست ندارند و تنها قصدشان ساخت یک محصول با سایز بزرگتر است. حتی اگر کمی بدبین باشیم باید این روند را یک توطئه از سوی شرکت‌های سازنده دانست که با ساخت عمدی گوشی‌های هوشمند جدیدی که به سختی در دست قرار می‌گیرند، قصد دارند درصد حوادث و احتمال لیز خوردن گوشی‌ها را بالاتر ببرند!
گوشی‌های هوشمندی که به دفتر تحریریه می‌آید، معمولا توسط آقای گلکار و آقای مسکینی مورد بررسی قرار می‌گیرند ولی طی چند ماه اخیر تست کردن آنها همراه با یک نگرانی و دلشوره ناپیدا همراه بوده و تقریبا هیچ یک از دوستان جرات ندارند با یک دست گوشی را نگه دارند و معمولا از ترس افتادن گوشی آن را با دو دست نگه می‌داریم! البته علاوه بر اندازه بزرگ گوشی‌ها، برچسب قیمت‌های افسانه‌ای مدل‌های جدید که از مرز 1000 دلار بالاتر رفته‌اند نیز ناخودآگاه باعث شده است آقای محمدحسینی هم در حین جعبه‌گشایی از گوشی‌های هوشمند جدید چاقوی مشهور خود را با احتیاط بیشتری به کار بگیرد!
حتی نمایشگر‌های با حاشیه اندک نیز عملا هیچ فایده‌ای نداشته‌اند!
در سال گذشته مشاهده گوشی‌های هوشمند بدون لبه و با حاشیه کم، من را هیجان زده کرده بود که سرانجام اختصاص یافتن فضای بیشتر به نمایشگر گوشی، سبب خواهد شد تا سازندگان دست از بزرگتر کردن اندازه گوشی بردارند ولی گویا برعکس آن در حال رخ دادن است و آنها برای ساخت دستگاه‌های بزرگتر حریص‌تر شده‌اند. به علاوه وقتی برای نمونه گوشی آیفون 8 پلاس و گلکسی S8 سامسونگ را با یکدیگر مقایسه می‌کنیم، در می‌یابیم که اپل چقدر فضای جلوی گوشی را هدر داده است. یعنی حتی آنها هنوز نتوانسته‌اند از این فرصت استثنایی پیش آمده برای کنترل سایز گوشی‌ها، به درستی استفاده کنند.
البته باید اعتراف کرد بسیاری از مشتریان به گوشی‌هایی با نمایشگر‌های 6 اینچی علاقه‌مند هستند ولی در سوی دیگر نیز مشتریانی که گوشی‌های کوچک‌تر را ترجیح می‌دهند، به چشم می‌خورند. معمولا سازندگان، دقیقا آن چیزی را تولید می‌کنند که مشتریان می‌خواهند اما اگر صادق باشیم امروزه این شرکت‌ها هستند که علایق مهندسان‌شان را با تبلیغات قدرتمندشان به مشتریان تحمیل می‌کنند!
به همین علت هر روز دایره انتخاب‌ها برای مشتریانی که به دنبال گوشی‌های هوشمند کوچک هستند، تنگ‌تر و تنگ‌تر می‌گردد، من خودم با قد 190 سانتیمتری و اینکه دروازبان فوتبال هستم، اصولا دست‌های کوچکی ندارم ولی وقتی به دست یک دختر نگاه کنید که گوشی آیفون 7 را نیز به سختی در دست می‌گیرد، احساس می‌کنید هر لحظه قرار است شاهد افتادن گوشی و شنیدن صدای خورد شدن نمایشگر آن باشید. اگر منطقی باشیم یک گوشی با اندازه گلکسی S4 مینی برای به دست گرفتن بسیار مناسب‌تر است. تازه گوشی آیفون 7 با نمایشگر 4.7 اینچی امروزه چندان بزرگ محسوب نمی‌شود، حالا چگونه قرار است یک گوشی 6 اینچی را با یک دست بگیرند؟!
ویژگی منحصربه فردی که در مورد محصولات اندرویدی من همیشه از آن لذت برده‌ام، تنوع و گستردگی محصولات و حق انتخاب مشتریان است. اما امروزه تقریبا همه هندست‌های پرچم‌دار صرف نظر از برخی مشخصات سخت‌افزاری حداقل از لحاظ اندازه نمایشگر مشابه هستند و فقط برخی برند‌ها مانند سونی، گوگل و سامسونگ در بین محصولاتشان مدل‌های کوچک و بزرگ به همراه هم دیده می‌شود. ولی چرا برند‌های بیشتری از این شیوه تبعیت نمی‌کنند؟
پیکسل 3 می‌تواند راه‌حل این مسئله باشد!
پیکسل 2 حقیقتا یک هندست فوق‌العاده است اما هنوز دقیقا آن چیزی که من می‌خواهم نیست، با این حال اندازه کوچک و سخت‌افزاری مشابه با برادر بزرگ‌ترش، باعث ایجاد این امید در دل ما شده است که می‌توانیم در انتظار خبر‌های خوبی از سوی گوگل باشیم. اما اینکه گوگل چرا هنوز از سایزبندی‌های نسبتا قدیمی استفاده می‌کند، هنوز یک راز است. البته وجود لبه‌های بزرگ در بالا و پایین گوشی پیکسل 2 سبب شده است علاقه‌ای به استفاده از آن نداشته باشم و این تنها دلیلی است که برخی از افراد علاقه‌مند به داشتن گوشی‌های کوچک، باز هم مجبورند بر روی خواسته دل خود پا بگذارند و ناچارا به سراغ برادر 6 اینچی یعنی نسخه پیکسل 2XL بروند.
اما ممکن است توسط پیکسل 3 ورق برگردد. البته همانطور که احتمالا خبردار شده‌اید، نسخه پیکسل 3XL با یک ناچ غول‌پیکر در راه است ولی مدل کوچک‌تر دارای این ناچ کذایی نیست! در حالی که از لحاظ سخت‌افزاری تفاوتی با هم ندارند. بنابراین همین کوچک بودن اندازه گوشی، بهترین دلیل برای استفاده از آن خواهد شد. با این حال من بدون گوشی هوشمند قطعا می‌توانم زندگی کنم ولی با یک گوشی بزرگ، ناچ‌دار که در یک دست جا نمی‌شود، هرگز! شما چطور؟ آیا هنوز هم به گوشی‌های هوشمند کوچک علاقه‌مند هستید؟
کاملا با شما موافقم
دو مورد واقعا آزار دهنده برای امثال من و شما که گوشی بزرگ دوس نداریم یکی گوشی های بزرگه و بعدی که تحملش برای من سختتره اون ناچه که اصلا درکش نمیکنم که چرا باید صفحه ی گوشی رو کج و کوله کنیم؟!
بهترین گوشی برای سلیقه ی من کامپکت جدید سونیه که البته خیلی گرونه