ایسوس اعلام کرد در استراتژی تولید و عرضه گوشیهای هوشمند گیمینگ خود بازنگری خواهد کرد. شرکت علت این امر را عدم فروش گوشیهای ROG علیرغم محبوبیت آن، اعلام نمود. حتی شرکت ریزر نیز بر این باور است که با معرفی ریزر فون 2 دیگر چیزی برای عرضه به عنوان یک گوشی گیمینگ باقی نمانده است و این انتهای مسیر خواهد بود. همچنین این طور به نظر میرسد که دو شرکت شیائومی و ZTE/نوبیا نیز که گوشیهای هوشمند گیمینگ بلک شارک و رد مجیک را در بازار دارند، آیندهای برای این هندستهای خاص، متصور نیستند.
احتمالا حق با آنها است. شاید تا سال آینده یا حداکثر تا سال 2020 آخرین میخ بر تابوت گوشیهای هوشمند گیمینگ کوبیده خواهد شد. بعد از آن تنها در موزههای تاریخ دیجیتال نام آنها را خواهیم شنید. دلیل این ادعا نیز بسیار ساده است، زیرا با توجه به سختافزارهای قدرتمند گوشیهای هوشمند مدرن، همه آنها گوشی گیمینگ هستند!
مانند گوشیهای هوشمند ماژولار یا گوشیهای هوشمند بلاکچین و حتی گوشیهای هوشمند مجهز به قلم استایلوس، گوشیهای هوشمند گیمینگ نیز تنها یک هدف را دنبال میکنند و تک بعدی هستند. به راستی باید باور کنیم که دیگر زمان دور ریختن این چراغهای تزیینی LED فرا رسیده است، گوشیهای پرچمدار جدید حتی از گوشیهای گیمینگ برتر هستند و سختافزارها به قدری قدرتمند شدهاند که اکنون باید تنها به فکر یافتن روشهای جدید خنک سازی دستگاه بود تا فاجعه گلکسی نوت 7 سامسونگ بار دیگر تکرار نشود.
با این حال بیاید بهتر این مسئله را بررسی کنیم. در حقیقت چه چیزی یک گوشی هوشمند را بدل به یک گوشی هوشمند گیمینگ مینماید؟ آیا فقط قدرت بالا سبب میشود ما یک گوشی هوشمند را در رده هندستهای گیمینگ قرار دهیم؟ شاید در موارد خاص این طرز فکر صحت داشته باشد. گوشی ROG ایسوس و پردازنده اسنپدراگون 845 اورکلاک شدهاش مثال خوبی برای اثبات این مورد است. اما کافی است نگاهی به نتایج و امتیازات بنچمارک گوشی میت 20 معمولی هواوی با پردازنده قدرتمند کایرین 980 بیاندازید! پس این درسی برای سازندگان گوشیهای هوشمند خواهد بود که تنها قدرت صرف و عملکرد بالا روح یک گوشی هوشمند گیمینگ را تشکیل نمیدهد.
خب آیا سیستمهای خنککننده کارآمد سبب گیمینگ بودن یک گوشی هوشمند است؟ در طی دو سه سال اخیر تقریبا تمام گوشیهای پرچمدار از سیستمهای خنککننده بسیار پیشرفته بهره میبرند. در حقیقت امروزه مدیریت بهینه قدرت و حرارت، دو روی سکه عملکرد برتر هستند. قدرت بالاتر مساوی با گرمای بیشتر است، در نتیجه به یک فناوری خنککنندگی پیشرفتهتر نیاز خواهد بود. سامسونگ، شیائومی و هواوی سیستمهای خنککننده بسیار مدرن و قدرتمندی را برای هندستهایشان طراحی و تعبیه کردند. در این مورد شاید تنها مزیت مهم و قابل اشاره یک گوشی هوشمند گیمینگ نسبت به دیگران، وجود خنککنندههای خارجی بر روی دستگاه باشد!
پس با این اوصاف به مورد احتمالی سوم میپردازیم، برند برتر! آیا نام تجاری سبب این امر میشود؟ شاید این گزینه یکی از مواردی باشد که به سرعت یک گوشی هوشمند را از بقیه هندستهای هم رده تفکیک نماید. البته همیشه هم این منحصر به فرد بودن خوب نیست.
در حالی که دیگر غولهای سازنده گوشیهای هوشمند سعی میکنند در نامگذاری محصولات و برندسازی دقت ویژه داشته باشند و زیبایی و لطافت را سرلوحه انتخابها و طرحهای خود قرار دهند، بر خلاف آنها، شرکتهای سازنده گوشیهای گیمینگ به استفاده از اسامی، ظاهر و تمهای خشن و منفور که بوی خون از آنها به مشام میرسد، میبالند!
خب آیا گیمرها نیز همین را میخواهند، آیا آنها از این هندستها در 24 ساعت روز و هفت روز هفته تنها برای بازی استفاده میکنند یا دیگر نیازهای خود را نیز با کمک این گوشیهای هوشمند برطرف میکنند؟ شاید نوتیفیکیشنهای LED رنگارنگ در حین بازیهای MOBA یا Battle Royale بسیار جذاب و کاربردی باشد ولی در حین یک جلسه کاری عرق شرم را بر پیشانی مالک آن خواهد نشاند!
شیائومی، ایسوس و ریزر هر سه در زمینه تولید و عرضه لوازم جانبی گوشیهای هوشمند نیز فعالیت میکنند تا بتوانند فروش بالا و تامین نیازهای گوشیهای گیمینگ خود را پشتیبانی نمایند. اما نکته در این است که این لوازم جانبی ایدههای خاص و جدیدی نیستند و همواره در دسترس خواهند بود زیرا آنها مختص به گوشیهای گیمینگ طراحی و تولید نشدهاند و هر گوشی مشابهی میتواند از این تجهیزات استفاده نماید.
به عبارت دیگر شما تنها با تهیه این لوازم جانبی میتوانید یک گوشی هوشمند معمولی را بدل به یک گوشی گیمینگ نمایید. به علاوه تا زمانی که بازیهای موبایل به همین صورت معمولی و به صورت لمسی طراحی شوند، حتی نیازی به این لوازم جانبی نیز وجود ندارد و خرید آنها دور ریختن پول و شلوغ کردن میز و کیف خودتان خواهد بود.
صنعت بازیهای موبایلی بدل به یک تجارت میلیارد دلاری شده است و هر کسی، از دولتها و اپراتورها گرفته تا برنامهنویسان یکه و تنها را به شدت جذب خود نموده است. آنها با جدیت به دنبال کسب درآمد از آن هستند. اما این بدین معنا نیست که میتوان تنها با تولید و عرضه گوشیهای هوشمند گیمینگ در این بازار پرزرق و برق، از آن درآمدزایی کرد، بلکه برعکس اکنون با رونق گرفتن این بازار، همه تولیدکنندگان گوشیهای هوشمند به دنبال بدست آوردن پول بیشتر از این تجارت پرسود هستند.
به همین علت همگی در تلاشاند گوشیهای هوشمندشان قادر به انجام بازیهای بیشتر و سنگینتری باشد و به کاربران برای انجام بازیهای مختلف سرویسدهی نماید. اینگونه است که اکنون هر گوشی هوشمندی تبدیل به یک گوشی هوشمند گیمینگ شده است و با این اوصاف است که به زودی باید شاهد خداحافظی با گوشیهای گیمینگ واقعی باشیم!
مشکل گوشی نیست . مشکل بازی هایی هست که باید به صورت انحصاری فقط روی گوشی های هوشمند گیمینگ اجرا بشه
شاید زمانی این مطلب صحت داشته ولی امروزه اکثر بازیها به خصوص مهمترین و پرطرفدارترین بازیهای دنیا بر روی همه مدل گوشی در دسترسه و اغلب شرکتهای توسعه دهنده بازی برای درامد بیشتر این انحصار را برداشتند!