پنتاگون به منظور شناسایی افراد حاضر در مناطق جنگی، ابزار جدیدی موسوم به Jetson را بر پایه استفاده از پرتوهای لیزری توسعه داده است. نمونه اولیه Jetson برای نیروهای ویژه آمریکایی توسعه یافته است. سامانه مذکور به منظور خواندن علائم منحصربه‌فرد ضربان قلب افراد، یک پرتو لیزر را به سمت آن‌ها شلیک نموده و ظرف مدت چند ثانیه، هویت آن‌ها را شناسایی می‌کند. این سیستم دارای دقت 95 درصدی بوده و در فواصل حداقل 200 متری قابل استفاده است. در نتیجه این سامانه در موقعیت‌هایی نظیر ایستگاه‌های بازرسی نظامی (تصویر زیر) و سایر مناطق مفید واقع می‌شود.
نیروهای ویژه آمریکایی در مناطق عملیاتی خود بایستی تعداد زیادی از افراد ساکن یا شاغل را به‌طور پیوسته و مرتب مورد ردیابی قرار دهند. این موارد می‌توانند شامل اطلاعات مفید، تروریست‌های شناخته شده یا حتی شهروندان غیرنظامی باشند. پرسنل نظامی ایالات‌متحده بایستی بتوانند این افراد را به شکلی سریع و موثر شناسایی کنند. همچنین این سیستم به کاهش تهدید بمب‌گذاران انتحاری و حملات داخلی نیز کمک کرده و قادر به شناسایی هویت آن‌ها به شکلی مخفیانه‌تر است.
حسگر بیومتریکی جدید از طریق تابش یک پرتو لیزری به هدف انسانی عمل می‌کند. این روش که ویبرومتری لیزری نام دارد؛ ضربان قلب موجود بر روی سطح پوست کاربر هدف را اندازه‌گیری می‌کند. ضربان قلب هر انسان نسبت به سایر افراد کمی متفاوت است و این موضوع، شناسایی هویت آن‌ها از طریق حرکات ناشی از ضربان قلب بر روی پوست را امکان‌پذیر خواهد کرد. حتی در صورت وجود چندین لایه پوششی (لباس) نیز پرتو لیزری قادر به دریافت اطلاعات ضربان قلب خواهد بود.
فرآیند شناسایی افراد از فواصل دور، سنجش قلبی از راه دور (Remote Cardiac Sensing) نام دارد. طرفداران این تکنیک معتقدند که کارآیی آن در مقایسه با سایر ابزارها به‌مراتب بیش‌تر است. با استفاده از عینک آفتابی یا روش‌های تغییر چهره می‌توان هویت ظاهری افراد را دگرگون کرد و سیستم‌های تشخیص چهره را فریب داد. تحلیل شیوه راه رفتن یا شناسایی افراد از طریق ویژگی‌های فیزیکی آن‌ها حین قدم زدن نیز در صورت آگاهی فرد از اجرای فرآیند نظارتی شکست خواهد خورد؛ چرا که نام‌برده فعالانه تلاش می‌کند تا وضعیت راه رفتن خود را تغییر دهد. اما تغییر دادن ریتم قلبی منحصربه‌فرد هر شخص، اقدامی غیرممکن یا حداقل بسیار دشوار است.
عملکرد سیستم سنجش ریتم قلبی، ایده‌آل نیست؛ چرا که عملکرد موفقیت‌آمیز این سامانه مستلزم تماس 30 ثانیه‌ای لیزر با بدن کاربر هدف است. بعلاوه سوژه بایستی در وضعیت ایستاده یا نشسته قرار داشته باشد. اما عملکرد سیستم در 95 درصد مواقع موفقیت‌آمیز بوده و پنتاگون تصور می‌کند که سامانه مذکور در فواصل بیش از 200 متر نیز قابل استفاده خواهد بود. نهایتا به‌نظر می‌رسد که نیروهای نظامی به منظور شناسایی صحیح هویت افراد، احتمالا از چندین روش شناسایی بهره خواهند برد که هر یک از آن‌ها نقاط ضعف متدهای دیگر را پوشش خواهد داد.
