سنجاقک‌های کوچکی که در روزهای بلند تابستان به وفور در حال پرواز دیده می‌شوند، در واقع یکی از حرفه‌ای‌ترین قاتلین روی زمین هستند. آنها اگرچه آسیبی به انسان نمی‌رسانند، اما در برابر دیگر حشرات به شدت مرگبار عمل می‌کنند؛ تا جایی که از هر بیست اقدام برای شکار تنها یکی از آنها از دست می‌رود. دانشمندان در آزمایشگاه ملی سندیا به دنبال پاسخ به این سوال هستند که چه چیزی موجب شده تا این موجودات موفقیتی این چنینی در شکار داشته باشند. البته این تنها قدم اول است و در گام بعدی از این یافته‌ها در سیستم هدایت موشک‌ها استفاده خواهد شد.
سنجاقک‌ها عمری 300 میلیون ساله بر روی زمین دارند و اجداد آنها جز اولین حشراتی محسوب می‌شوند که در طول عمر خود صاحب بال شدند. و البته پیشرفت غریزه کشتار در این حشرات نیز امری است که در طول سالیان متمادی به این حد از دقت رسیده است. دانشمندان دولتی در تلاش برای رازگشایی از اسرار باستانی این حشرات هستند. آنها اعتقاد دارد سنجاقک‌ها با زمان واکنشی 50 میلی‌ثانیه، بیشتر از روی غریزه شکار می‌کنند تا تفکر.
اگر الگوی غریزی شکار سنجاقک‌ها مشخص شود، می‌توان آن را به صورت نرم‌افزاری شبیه‌سازی کرد و در موشک‌ها مورد استفاده قرار داد. دانشمندان در سندیا در پی استفاده از شبکه عصبی مصنوعی برای پی بردن به راز شکار سنجاقک‌ها هستند تا در آینده از قابلیت‌های آن در موشک‌ها استفاده کنند. سنجاقک‌ها مغز بزرگی ندارند و از این رو حیوانات باهوشی نیز محسوب نمی‌شوند و شاید چیزی که به آنها این چنین مهارتی در شکار می‌دهد، بسیار ساده باشد. اگر دانشمندان بتوانند مهارت شکار سنجاقک را بر روی موشک‌ها پیاده کنند، مطمئنا نسل جدید این ابزارهای جنگی ارزان‌تر، سبک‌تر و کشنده‌تر خواهند بود.
الگوگیری از هوش حشرات در ابزارهای جنگی از جمله تحقیقات گسترده دانشمندان علوم دفاعی محسوب می‌شود که تاکنون نتایج زیادی نیز در بر داشته است و جنگ‌افزارهای فراوانی با بهره‌مندی از این تحقیقات طراحی و تولید شده‌اند.
