DualShock 2 احتمالا یکی از اولین کنترلرهایی است که گیمرها کار کردن با آنرا تجربه نمودهاند. نگاه داشتن این کنترلر در دست و استفاده از آن، کار چندان آسانی نبود. بعلاوه موقعیت نهچندان مناسب بالشتکهای شستی بعضا برای کاربران مشکلساز بود. تقریبا 20 سال بعد، بسیاری از کارشناسان کماکان چنین نگرشی دارند و این پدیده عمدتا از اصول طراحی کنترلرهای DualShock ناشی میشود.
با معرفی پلیاستیشن 5، برخی کارشناسان نسبتا سادهلوح نسبت به تغییر باورهای پیشین خود امیدوار شدند. اگرچه این کنترلر هنوز به بازار عرضه نشده است؛ اما به احتمال فراوان، DualShock 5 نامگذاری خواهد شد. برآوردهای اولیه حول این محصول چندان فوقالعاده بهنظر نمیرسند. در واقع بر اساس اظهارات وبسایت Wired، این کنترلر با نسلهای گذشته خود شباهتهای فراوانی دارد.
روند فکری سونی در بهکارگیری این الگوی طراحی حقیقتا برای برخی کارشناسان غیر قابلفهم است. این کنترلرها دارای ارگونومی نامناسبی بوده و برخلاف کنترلر ایکسباکس، حمل آنها در دست آسان نیست. ستون نوری کنترلر DualShock 4 موجب تخلیه شارژ باتری آن میشود؛ پدیدهای که یقینا بسیار ناخوشایند خواهد بود. قالب طراحی متقارن بالشتکهای شستی نیز چندان طبیعی بهنظر نمیرسند. حتی از محرکها نیز هیچ خبری نیست. شکل بالشتکها به گونهای است که در زوایای خمیده با انگشتان کاربر هماهنگ نخواهند شد. این بالشتکها به سمت حاشیه تحتانی کنترلر متمایل شده و با فرم طبیعی انگشتان کاربر سازگاری ندارند.
تاچپد غولپیکر کنترلر صرفا بخشی از فضای مفید را اشغال نموده و در این میان یک دکمه کوچکتر نیز قادر به ایفای نقش آن خواهد بود. بهطور کلی، بازیهایی با قابلیت پشتیبانی از تاچپد تقریبا هیچگاه تولید نشدند و کارکرد این قسمت صرفا به بالا و پایین رفتن در منوی بازیها محدود شد. در واقع تاچپد به منزله ترفندی است که دوران محبوبیت آن به سر رسیده است.
به همین دلیل بسیاری از تولیدکنندگان ثالث اقدام به ارایه کنترلرهای PS4 بسیار باکیفیت نمودهاند. در این کنترلرها، مشکلات مربوط به موقعیت بالشتکهای شستی تا حدودی برطرف شده و شکل ظاهری آنها به کنترلر ایکسباکس نزدیکتر است. کنترلرهای Astro C40 TR و ریزر Raiju Ultimate دو نمونه برجسته از این طیف بهشمار میروند. حتی یک برند کمتر شناختهشده از الگوی طراحی کنترلر ایکسباکس وان بهطور کامل کپیبرداری کرد. در مقابل، یافتن تولیدکنندگان متفرقهای که کنترلرهای ایکسباکس وان خود را با ظاهری مشابه DualShock تولید میکنند؛ بسیار دشوار خواهد بود.
برخی کاربران پس از بهکارگیری کنترلرهای متفرقه PS4 هرگز حاضر به استفاده مجدد از DualShock 4 نیستند. لذا کنترلر DualShock آنها احتمالا درون کمد خاک خواهد خورد!
کنترلر Astro C40 TR
با توجه به سابقه عملکرد تحسینبرانگیز سونی در زمینه نرمافزار و سختافزار، عرضه محصولی همانند کنترلر DualShock کماکان برای بسیاری از کارشناسان غیر قابلدرک است؛ چرا که کنترلر یکی از بنیادیترین جنبههای گیمینگ بهشمار میرود.
بیتردید کنترلر DualShock نسل آینده با وجود بازخوردهای لرزشی و محرکهای تطبیقی، امکانات جدید و خیرهکنندهای را در اختیار گیمرها قرار خواهد داد. اما این قابلیتها به تولید یک کنترلر کارآمد کمک نخواهند کرد؛ بلکه این پدیده در گرو اصلاح طراحی فیزیکی و ذاتی محصول است. بهکارگیری امکانات و زرقوبرق فراوان صرفا در کنار طراحی اصولی معنا خواهد یافت و DualShock از چنین مشخصهای بیبهره است.
برتریهای انگشتشمار
انتقاد محض از کنترلر DualShock 4 چندان منصفانه نیست و در این میان بایستی به محاسن و نقاط قوت این محصول نسبت به سایر رقبا نیز اشاره کرد. دکمه Share یکی از مشخصههای اختصاصی DualShock 4 است و کارشناسان امیدوارند که این دکمه بهتدریج در تولیدات کلیه شرکتها تعبیه شود. اکنون گیمینگ بیش از هر زمان دیگری به یک تجربه اجتماعی تبدیل شده است. در گذشته، اهمیت امکان اشتراکگذاری سریع اسکرینشاتها و دستاوردهای موردعلاقه گیمرها در جریان بازی یا اشتراکگذاری جریان بازی با مخاطبان از طریق فشردن یک دکمه چندان قابلدرک نبود. نگرش سونی در این زمینه بسیار آیندهنگرانه بوده است.
باتری داخلی با قابلیت شارژ از طریق USB یکی دیگر از قابلیتهایی است که کنترلر ایکسباکس از آن بیبهره است. اتمام شارژ باتری کنترلر و عدم دسترسی فوری به باتری جایگزین یقینا برای کاربران کلافهکننده خواهد بود. گیمرها میتوانند باتری موردنیاز خود را بهصورت جداگانه خریداری نمایند؛ اما یقینا بهتر بود که ایکسباکس نیز در طراحی کنترلرها از سبک پیشین خود الهام میگرفت و این باتری در قالب محصول خریداری شده ارائه میشد (کنترلر Elite Series 2 مجهز به یک باتری قابل شارژ از طریق داک یا درگاه USB-C بود؛ اما این محصول 180 دلار قیمت داشت).
شما در خصوص کنترلر DualShock چه نظری دارید؟