تمساح‌ها بیرون از آب هم مثل ماهی‌ها نیستند. این خزندگان گرچه هنگام آفتا‌ب‌گیری در ساحل آب ممکن است تنبل و کند به نظر برسند، اما در موقع لزوم می‌توانند سرعت خود را افزایش دهند و حتی تعدادی از آنها می‌توانند مثل یک اسب یا سگ چهارنعل یا جهشی بدوند.
دانشمندان، پیش‌ازاین، تصور می‌کردند که تمساح‌های آب شیرین استرالیا، تنها گونه‌هایی هستند که قادر به انجام این کار باشند. اما یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که این موضوع صحت ندارد و حالا پنج گونه دیگر نیز به آن اضافه شده‌اند.
تیم تحقیق با استقرار دوربین‌هایی در پارک‌وحشی در فلوریدا، نحوه قدم برداشتن و سرعت‌های ۴۲ تمساح از ۱۵ گونه مختلف از جمله کروکودیل، الیگاتور (alligator) و کیمن (caiman) را مورد بررسی قرار دادند.
در حالیکه گونه‌های الیگاتور و کیمن، تنها می‌توانستند به‌صورت یورتمه بر روی زمین حرکت کنند، دانشمندان متوجه شدند که هشت گونه از تمساح‌ها قادر به چهارنعل رفتن هستند.
آنها ادعا می‌کنند که مطالعه آنها اولین مدرک قابل‌تایید درباره چهارنعل راه رفتن تمساح‌های فیلیپینی، کوبایی، آمریکایی، آفریقای غربی و گونه کوتوله است.
با مشاهده این خصوصیت مشترک در بین تمساح‌ها، می‌توان تصور کرد که شاید گونه‌های بیشتری از این موجودات نیز قادر به این کار باشند. پیش‌ازاین، گزارش‌هایی درباره چهارنعل رفتن گونه‌هایی مانند تمساح‌های Marsh و New Guinea وجود داشته است.
John Hutchinson، بیولوژیست از کالج Royal Veterinary می‌گوید: ما با دیدن یک چیز بسیار جالب، واقعا شگفت‌زده شدیم و آن اینکه باوجود قدم برداشتن‌های متفاوت تمساح‌ها، همه آنها می‌توانستند سریع بدوند.
همه گونه‌های مورد مطالعه، صرف‌نظر از اینکه اندازه آنها چقدر باشد، تقریبا قادر به دویدن با سرعتی حدود ۱۸ کیلومتر در ساعت بودند.
ضمن اینکه، تنها آن‌دسته از تمساح‌هایی که از پاهایشان به‌طور نامتقارن (چهارنعل) استفاده می‌کردند، قادر به برداشتن گام‌های بلند بودند؛ مخصوصا آن‌هایی که اندازه بدن کوچک‌تری داشتند. اینکه چرا الیگاتورها نمی‌توانند چهارنعل حرکت کنند، هنوز مشخص نیست، اما محققین فکر می‌کنند که این مهارت احتمالا ارثی بوده و ربط چندانی به سرعت ندارد.
Hutchinson در این‌باره می‌گوید: ما فکر می‌کنیم که چهارنعل رفتن، به تمساح‌های کوچک، به‌خصوص در هنگام فرار کردن از خطر، شتاب و قابلیت مانور بیشتری می‌دهد. در حالیکه به نظر می‌رسد الیگاتورها و کیمن‌ها قادر به حرکت با گام‌های بلند نیستند.
تیم تحقیق فکر می‌کنند که قدم‌های نامتقارن تمساح‌ها از یک جد بسیار قدیمی، که بر روی زمین (و نه در داخل آب) می‌زیسته و پاهای بلندی نداشته است، به آنها ارث رسیده است.
اگر این گفته صحت داشته باشد، می‌توان این‌گونه نتیجه‌گیری کرد که اجداد الیگاتورها این قابلیت را بنا به دلایلی از دست داده‌اند و دیگر نتوانسته‌اند آن را بدست بیاورند.
اما یک احتمال دیگر نیز، که البته به ندرت تایید شده، وجود دارد و آن اینکه: جد مشترک ۲۰ گونه تمساح امروزی ممکن است این قدم برداشتن نامتقارن (چهارنعل) را نه به‌طور ارثی بلکه در اثر تکامل به دست آورده باشد.
مشاهده گونه‌های مرتبط می‌تواند این ابهام را برطرف کند. برای مثال، تمساح گریال (gharial)، نوعی تمساح ماهی‌خوار آسیایی است که از اجداد کروکودیل‌ها و الیگاتورها نیست؛ بنابراین اگر نشان داده شود که آنها نیز قدم‌های نامتقارن دارند، شاید بتوان فهمید که این مهارت چگونه ظاهر شده است.
متاسفانه نحوه قدم برداشتن گریال‌ها هم مثل تمساح‌ها و الیگاتورها به‌اندازه کافی مطالعه نشده است؛ بنابراین تحقیقات زیادی برای اثبات آن لازم است.
تیم تحقیق در مقاله خود نوشته‌اند: مشاهدات جدید ما از قدم برداشتن نامتقارن تمساح‌ها، اطلاعات بسیار زیادی را درباره رفتار و تاریخچه طبیعی آنها در اختیار ما قرار می‌دهد. یافته‌های ما، این گفته را که فقط تمساح‌های اندکی قادر به چهارنعل رفتن هستند، رد می‌کند.
مطالعه حاضر در مجله Scientific Reports چاپ شده است.
