در سال 2015 فردی به نام دیوید هول (David Hole) در پارک ماری‌بورو (Maryborough Regional Park) ملبورن استرالیا با استفاده از یک فلزیاب در حال جستجوی زمین بود که چیز عجیبی کشف کرد: یک سنگ بسیار سنگین قرمزرنگ که در خاک رسی زردرنگی مدفون شده بود.
او سنگ را به خانه می‌برد و از آنجاییکه که فکر می‌کرد داخل آن طلا باشد هرکاری را برای شکستن آن انجام می‌دهد. بد نیست بدانید که پارک ماری‌بورو یک منطقه طلاخیز بوده و در قرن 19 میلادی مورد دست‌بردهای زیادی قرار گرفته است.
دیوید برای شکستن سنگ مذکور، از اره سنگ و دریل استفاده می‌کند و حتی آن را در اسید می‌گذارد، اما حتی با پُتک هم نمی‌تواند کاری از پیش ببرد. دلیل ناکامی او این بود که آنچه که او برای شکستن‌اش تلاش می‌کرد نه سنگ طلا، بلکه یک شهاب سنگ نادر و کمیاب بود. دیوید که نتوانسته بود سنگ را بشکند، بعد از سال‌ها آن را به موزه ملبورن می‌برد تا آن را مورد بررسی قرار دهند.
درموت هنری (Dermot Henry) زمین‌شناس موزه ملبورن، در این‌باره می‌گوید: ظاهر این سنگ آسمانی در اثر عبور از اتمسفر کره زمین به این‌شکل درآمده است. من سنگ‌های زیادی را دیده‌ام که مردم فکر می‌کردند شهاب سنگ بوده است.
هنری بعد از ۳۷ سال کار در موزه و آزمایش هزاران سنگ می‌گوید که تنها دو تا از آن‌ها شهاب سنگ واقعی بودند و این سنگ یکی از آن دوتاست. بیل بیرچ (Bill Birch)، زمین‌شناس دیگری در موزه ملبورن می‌گوید: اگر شما یک سنگ معمولی در ابعاد این سنگ را روی زمین ببینید و بخواهید آن را بلند کنید، وزن آن نباید این‌قدر سنگین باشد.
این سنگ، ۱۷ کیلوگرم وزن دارد و دانشمندان بعد از برش دادن آن با اره الماس کشف کردند که ترکیب شیمیایی آن دارای درصد بسیار بالایی آهن است که آن را تبدیل به یک کندریت معمولی H5 می‌کند. داخل سنگ نیز متشکل از ذرات کریستالی ریزی حاوی مواد معدنی فلزی به نام کندرول (chondrule) بود.
هنری می‌گوید: شهاب سنگ‌ها ساده‌ترین راه برای بررسی فضا هستند. آن‌ها ما در زمان به عقب می‌برند و سرنخ‌هایی درباره سن، نحوه شکل‌گیری و شیمی منظومه شمسی در اختیار ما قرار می‌دهند. برخی از این سنگ‌ها، اطلاعاتی را درباره لایه‌های داخلی سیاره ما بدست می‌دهند. در بعضی از شهاب سنگ‌ها گردوغبارهای ستاره‌ای وجود دارند که حتی بسیار قدیمی‌تر از منظومه شمسی ما هستند که نشان می‌دهد ستارگان چگونه شکل گرفته‌اند و در طول زمان چگونه توسعه یافته‌اند. سایر شهاب سنگ‌های کمیاب نیز شامل مولکول‌های ارگانیکی مانند آمینواسیدها که عناصر سازنده حیات هستند، می‌شوند.
گرچه پژوهشگران هنوز نمی‌دانند این شهاب سنگ از کجا آمده و چه مدت بر روی زمین بوده است، اما می‌توانند حدس‌هایی درباره آن بزنند. منظومه شمسی ما در گذشته به‌صورت دیسک چرخانی از گردوغبار و سنگ‌های کندریت بوده که بعدا توسط نیروی جاذبه تبدیل به سیاره‌های فعلی می‌شوند، اما باقی‌مانده آن گردوغبار و سنگ‌ها، در یک کمربند سیارکی بزرگ در فاصله بین مریخ و مشتری سرگردان مانده‌اند. هنری می‌گوید: این شهاب سنگ خاص به احتمال زیاد از بیرون کمربند سیارکی آمده و بعد از گذشتن از کمربند سیارکی به زمین رسیده است.
بررسی کربن موجود در شهاب سنگ مذکور نشان می‌دهد که این سنگ بین ۱۰۰ تا ۱۰۰۰ سال بر روی زمین بوده است و احتمالا در یکی از بارش‌های شهابی بین سال‌های 1889 و 1951 بر سطح زمین فرود آمده است.
محققین می‌گویند که شهاب سنگ ماری‌بورو بسیار نادرتر از طلا است. این سنگ، یکی از ۱۷ شهاب سنگ کشف‌شده در ایالت ویکتوریا استرالیا بوده و همچنین بعد از شهاب سنگ ۵۵ کیلویی کشف‌شده در سال 2003، دومین شهاب سنگ سنگین دنیاست. هنری می‌گوید: این هفدهمین شهاب سنگ کشف‌شده در ویکتوریاست؛ جایی که تابه‌حال هزاران تکه سنگ طلا در آن پیدا شده است.
البته این سنگ اولین سنگی نیست که چندین سال بعد از کشف شدنش به موزه آورده شده؛ سال گذشته یک سنگ فضایی بعد از ۸۰ سال به موزه تحویل داده شده بود.
این تحقیق در مجله Proceedings of the Royal Society of Victoria چاپ شده است.
