راز بیابان داخل اقیانوس آرام کشف شد!

در مرکز اقیانوس آرام جنوبی، جایی وجود دارد که بسیار متفاوت از بقیه اقیانوس است. این آب‌های دور، در قلب چرخاب جنوبی اقیانوس آرام (South Pacific Gyre) قرار دارند؛ جاییکه دوردست‌ترین نقطه اقیانوسی یعنی Point Nemo را در خود جای داده است.

دانشمندان مدت‌های مدیدی است که این منطقه از اقیانوس آرام را که حدود ۱۰ درصد از سطح آن پوشانده و بزرگترین جریان اقیانوسی زمین را در خود دارد، از نقطه‌نظر بیولوژی دریایی به‌عنوان یک «بیابان» در نظر گرفته‌اند. با این‌حال، هنوز موجوداتی وجود دارند که در داخل این آب‌ها زندگی می‌کنند؛ هرچند که بنا به دلایلی، امکان حیات ارگانیگی در این منطقه بسیار کم است.

این دلایل، شامل مواردی از جمله فاصله از خشکی، نحوه جریان آب‌های چرخشی که باعث جدایی این منطقه از بقیه اقیانوس می‌شوند و همچنین سطوح بالای امواج فرابنفش می‌شوند.

در واقع باید بگوییم که فاصله بیش‌ از اندازه این منطقه از خشکی و همچنین بزرگی قابل‌توجه آن که ناحیه‌ای حدود ۳۷ میلیون کیلومتر مربع را پوشش می‌دهد، مطالعه آن را بسیار دشوار کرده است و به‌همین‌خاطر است که ما چیز زیادی درباره شکل‌هایی از حیات که در داخل این آب‌ها وجود دارند، نمی‌دانیم.

به‌‌رغم این چالش‌ها، اما حالا یک تیم تحقیقاتی بین‌المللی از موسسه ماکس پلانک، اقدام به بررسی موجودات میکروبی موجود در این منطقه کرده است. گروه تحقیق، طی یک سفر شش هفته‌ای که با کشتی آلمانی FS Sonne، از دسامبر 2015 تا ژانویه 2016 انجام دادند، مسافتی به طول ۷۰۰۰ کیلومتر (از شیلی تا نیوزیلند) را در این آب‌ها پیمودند.

آن‌ها در طول مسیر خود، از جمعیت موجودات میکروبی موجود در اعماق ۲۰ تا ۵۰۰۰ متری آب نمونه‌برداری کردند و سپس با استفاده از یک سیستم آنالیز پیشرفته توانستند در عرض ۳۵ ساعت نوع آن‌ها را تشخیص دهند.

Bernhard Fuchs، یکی از اعضای گروه می‌گوید: ما در منطقه چرخاب جنوبی اقیانوس آرام، حدود یک سوم، موجودات میکروبی کمتری در مقایسه با مناطق جریان‌های آبی اقیانوس اطلس پیدا کردیم. این، کمترین جمعیتی است که تابه‌حال در چرخاب‌های اقیانوسی یافته شده بود.

تیم تحقیق، در بین موجودات میکروبی یافت‌شده، ۲۰ باکتری مهم یافتند که فراوانی بیشتری داشتند. این میکروب‌ها عمدتا شامل ارگانیسم‌هایی بودند که دانشمندان در سایر سیستم‌های چرخشی اقیانوسی مانند SAR11 ،SAR116 ،SAR86 و Prochlorococcus مشاهده کرده بودند.

توزیع این جمعیت‌های میکروبی، بستگی زیادی به عمق آب و همچنین تغییر دما، مقدار مواد غذایی و میزان نور داشت. یکی از جمعیت‌هایی که کشف شد، AEGEAN–169 نام داشت که در سطح آب منطقه، فراوانی زیادی داشتند؛ این در حالی است که در تحقیق قبلی، آن‌ها فقط در عمق ۵۰۰ متری کشف شده بودند.

Greta Reintjes میکروبیولوژیست و از اعضای گروه می‌گوید: این امر نشان‌دهنده یک سازگاری جالب با آب‌های فقیر از نظر مواد مغذی (ultraoligotrophic waters) و تابش‌های خورشیدی بالا (high solar irradiance) است. این چیزی است که ما بر روی آن تحقیق بیشتری خواهیم کرد.

نمونه‌برداری‌های انجام‌شده تایید کرد که این منطقه از اقیانوس آرام، یک محل زندگی منحصربه‌فرد و ultraoligotrophic است؛ جاییکه کمبود مواد مغذی در آن، باعث رشد ارگانیسم‌ها و موجوداتی که سازگار با شرایط فیزیکی‌شیمیایی حاد هستند، شده است.

به عبارت دیگر، این منطقه همچنان لقب «بیابان» اقیانوس آرام را یدک خواهد کشید. با این‌حال، نبود حیات ارگانیکی در اینجا یک جنبه مثبت نیز دارد و آن اینکه این آب‌های دور و تقریبا خالی از سکنه، پاک‌ترین ناحیه اقیانوسی دنیا هستند.

یافته‌های این تحقیق در مجله Environmental Microbiology چاپ شده‌ است.