رازهای ترسناکی در اعماق اقیانوس‌ها مخفی شده‌اند. محققان به عمق آب‌های فیلیپین شنا کرده و توانسته‌اند که یکی از رازهای نهان در آب‌های زیرزمینی را کشف کنند. در زیر امواج دریا و در حدود عمق 60 متری، دانشمندان مشاهده کرده‌اند که کف این اقیانوس در حال تولید حباب بوده و همچنین مقدار زیادی دی‌اکسید کربن نیز تولید می‌کند.
برای اولین بار می‌بینیم که انسان‌ها مسئول تولید گازهای گلخانه‌ای نیستند. این منطقه که Soda Springs نامیده می‌شود، گازهای خود را از یک منبع زمین‌شناسی تأمین می‌کند. این یافته می‌تواند به معنای مفید بودن این منطقه جهت مطالعه چگونگی تطبیق‌پذیری اکوسیستم‌های دریایی با تغییرات اقلیمی باشد.
بایانی کاردناس (Bayani Cardenas)؛ زمین‌شناس از دانشگاه آستین تگزاس می‌گوید: “سؤال این است که این محیط‌های پر از دی‌اکسید کربن که در واقع به صخره‌های پررونق (از لحاظ حیات) نیز نزدیک هستند، چگونه کار می‌کنند؟ زندگی در این مکان هنوز هم پررونق و شاداب است. اما احتمالا این نوع حیات با آنچه که ما به آن عادت داریم، متفاوت باشد. این محیط‌ها باید مطالعه شوند.”
این منطقه در آب‌های Verde Island Passage بین جزایر Luzon و Mindoro واقع شده است. این منطقه از لحاظ تنوع زیستی دریایی غنی بوده و همچنین باید از آن محافظت شود. زیستگاه بسیاری از گونه‌های جانوری در میان این صخره‌های مرجانی قرار دارد.
کاردناس و تیم وی جهت مطالعه تأثیر آب‌های زیرزمینی مناطق نزدیک بر روی اکوسیستم‌های دریایی، در این منطقه شروع به غواصی کرده‌اند. در آنجا، این محققان دریافتند که منطقه Soda Springs توسط عوامل انسان‌ها ایجاد نشده، بلکه فوران یک آتشفشان از کف این اقیانوس منجر به تشکیل این منطقه شده است.
وی توضیح می‌دهد: “این منطقه قسمت بزرگی از این اقیانوس بوده که ناشناخته مانده است. ناشناخته بودن این بخش به این دلیل است که جهت عملیات وسایل کنترلی بیش‌ازحد کم‌عمق بوده و همچنین برای غواصان عادی نیز بسیار عمیق است.”
ازآنجایی‌که ممکن است از خیلی وقت و حتی شاید از هزاران سال پیش این حباب‌ها تولید شده باشند، بنابراین نمی‌توان آن‌ها را از دلایل نگرانی‌های اقلیمی برشمرد. اما Soda Springs می‌تواند بیشترین غلطت دی‌اکسید کربن طبیعت را در خود جای دهد.
اندازه‌گیری‌ها نشان می‌دهند که میزان غلظت دی‌اکسید کربن موجود در آب این منطقه، بین 60 الی 95 هزار در هر یک میلیون واحد است. عدد بزرگ‌تر در واقع 200 برابر بیشتر از غلظت دی‌اکسید کربن موجود در اتمسفر است. همان‌طور که این گاز در آب‌های اطراف رقیق‌تر می‌شود، این سطح از دی‌اکسید کربن نیز کمتر می‌شود. حتی در این صورت نیز، میزان غلظت بیش از میانگین موجود در جو است.
به گفته این محققان، این یافته در رابطه با مطالعه سازگاری زندگی آبزیان با سطوح بالاتر دی‌اکسید کربن، پیامدهای جالبی را در پی دارد. این دانشمندان همچنین در رابطه با مطالعات آب‌های زیرزمینی، به برخی از نتایج نیز دست یافته‌اند. محققان به دنبال ایزوتوپ رادیواکتیو رادون گشته‌اند. این ماده در آب‌های زیرزمینی محلی یافت می‌شود اما در آب دریاها، خیر. کاردناس و تیمش طی این اکتشاف پی بردند که در برخی از نقاط مهم ساحل جزیره مورد بررسی آن‌ها، آب‌های زیرزمینی به داخل اقیانوس جابه‌جا می‌شوند.
این مسئله مهمی است، زیرا این موضوع می‌تواند توضیحی را درباره راه‌های انتقال آلودگی‌های انسانی به دریاها ارایه دهد. کاردناس می‌گوید: “این یک جریان نامرئی از انتقال آب به اقیانوس است. همچنین سخت است که کمیت آن را تعیین کرد. این مورد همانند جریان رودخانه‌‌ها نیست که دلتا داشته باشند و شما بتوانید آن‌ها را مورد سنجش قرار دهید. این پژوهش دانش ما را در رابطه با آنچه که در این محیط‌ها اتفاق می‌افتد، گسترش داد. این مطالعه همچنین نشان داد که این منافذ می‌توانند در مناطق وسیع، ترکیبات شیمیایی آب دریاها را نیز تغییر دهند.”
این تحقیق در نشریه Geophysical Research Letters منتشر شده است.
