موجوداتی در اقیانوس‌ها زندگی می‌کنند که با فرا رسیدن شب به سطح آب می‌آیند و با طلوع خورشید ناپدید می‌شوند. به گفته دانشمندان، حرکت این موجوداتِ بی‌شمار، از اعماق دریا به سطح آن، بزرگترین جابه‌جایی موجود در اقیانوس‌های دنیاست.
این موجودات ریز، مدت زمان زیادی در سطح آب باقی نمی‌مانند، چرا که با بالا آمدن خورشید، خطر شکار شدن آن‌ها توسط سایر حیوانات وجود دارد. آن‌ها پس از تغذیه از پلانکتون‌های سطح آب، دوباره به عمق‌های پایین‌تر باز می‌گردند و در تاریکی آنجا خود را از دید شکارچیان احتمالی مخفی می‌کنند.
این حرکت‌های رفت و برگشت بی‌پایان، مهاجرت عمودی روزانه یا DVM نامیده می‌شود و دانشمندان فکر می‌کنند که بزرگترین مهاجرت انبوه توده‌های زیستی بر روی کره زمین است و بدون اینکه ما انسان‌ها متوجه‌اش شویم هر روز اتفاق می‌افتد.
البته کسانی هم هستند که به‌طور دقیق آن‌ها را تحت نظارت دارند. دانشمندان موسسه تحقیقاتی Monterey Bay Aquarium در کالیفرنیا، سال‌هاست که این موجودات را از نزدیک تماشا می‌کنند و با آنالیز ساعت‌ها فیلم ضبط‌شده از مهاجرت آن‌ها، یافته‌های خود را در مطالعه جدیدی منتشر کرده‌اند.
خلاصه مطالعه آن‌ها این است که این موجودات در طول حرکت‌شان از اعماق اقیانوس به سطح آن، با خطرات زیادی مواجه هستند. این جانداران ریزجثه، شکار خوبی برای سایر موجودات محسوب می‌شوند و هیچ پناهگاه امنی در طول سفر چند صد متری‌شان وجود ندارند و در هر لحظه احتمال شکار شدن‌شان وجود دارد.
محققان این مطالعه در مقاله خود نوشته‌اند: درست همانطور که شکارچیانی در محل زندگی این موجودات در اعماق اقیانوس‌ها وجود دارند، دسته‌ای دیگر از شکارچیان نیز هستند که در طول مسیر مهاجرت، آن‌ها را تهدید می‌کنند.
براساس ویدیوهای زیادی که موسسه Monterey Bay بین سال‌های ۱۹۹۷ و ۲۰۱۵ توسط وسیله‌های کنترل از راه دور (ROVs) و وسیله‌های زیرآبی خودکار (AUVs) ضبط کرده است، محققان این موسسه توانستند مهاجرت عمودی را از دید خود این موجودات بررسی کنند و سطح و نوع تهدیداتی که در طول سفر روزانه آن‌ها پیش می‌آید را اندازه‌گیری نمایند.
بروس روبیسون (Bruce Robison)، اکولوژیست و از اعضای تیم تحقیق می‌گوید: هیچ‌کسی تاکنون به مهاجرت این موجودات از دید خودشان نگاه نکرده است. دانشمندان تابه‌حال صرفا براساس داده‌های به‌دست‌آمده از طریق ارزیابی‌های آکوستیکی، حدس‌هایی درباره مهاجرت عمودی می‌زدند. اما ما چندین سال از این موجودات فیلمبرداری کرده‌ایم و حالا دید بهتری درباره خطراتی که آن‌ها در طول سفرشان با آن مواجهند داریم.
محققان علاوه بر تمرکز ویژه بر روی مهاجرت دو گونه از این موجودات یعنی کریل‌ها (krill) و فانوس‌ماهی‌ها (lanternfish)، مدلی را نیز براساس داده‌های به‌دست‌آمده توسعه دادند که از طریق آن می‌توانند احتمال مواجهه این موجودات با شکارچیان مختلف در طول سفرشان را محاسبه کنند.
آن‌ها در مقاله خود نوشته‌اند: احتمال خطر، ریسک نهفته‌ای است که در برخورد با یک شکارچی، در طول مهاجرت عمودی روزانه وجود دارد. این عدد نشان‌دهنده احتمال مرگ‌ومیر نیست.
با توجه به حضور شکارچیان در همه جای اقیانوس، تیم تحقیق تصدیق می‌کنند که احتمال مهاجرتِ موفق بسیار کم است. با این‌حال، احتمال بالای خطر، همیشه به معنای نرخ بالای مرگ این موجودات نیست؛ برای اینکه آن‌ها دارای قابلیت‌های دفاعی و فرار مختلفی هستند که می‌توانند به کمک آن‌ها از حمله شکارچیان در امان بمانند.
این موجودات ریز گرچه ممکن است زندگی خود را در طول حرکت‌شان از اعماق اقیانوس به سطح آن از دست دهند، اما باید توجه داشت که آن‌ها همیشه راه‌هایی را برای مقابله با خطرات احتمالی می‌یابند.
