بمب‌افکن‌های استراتژیک فوق‌سنگین B-52H نیروی هوایی آمریکا قرار است تبدیل به ناوگانی با عمر پرواز صد ساله شوند. نیروی هوایی آمریکا می‌خواهد بیش از ۶۰۰ موتور جدید برای این بمب‌افکن‌ها خریداری کند تا آن‌ها بتوانند امکان پرواز تا اواخر دهه 2050 یا بیشتر را داشته باشند. این موتورها تضمین خواهند کرد که برخی از بمب‌افکن‌هایی که در اوایل دهه 1960 ساخته شده‌اند تا اوایل دهه 2060 همچنان قادر به سرویس‌دهی باشند.
B-52H جزو آخرین بمب‌افکن‌های B-52 نیروی هوایی آمریکا هستند که در طول جنگ سرد ساخته شدند. در دهه 1960 تعداد ۷۴۴ فروند B-52 وارد ناوگان نیروی هوایی شد و در حال‌حاضر ۷۵ فروند بمب‌افکن B-52H باقی مانده که همه آن‌ها در فاصله بین سال‌های 1961 و 1962 ساخته شده‌اند. ماموریت B-52H در ابتدا به‌عنوان یک بمب‌افکن هسته‌ای تعریف شده بود، اما بعدا این ماموریت‌ها گسترش پیدا کردند و حالا شامل حملات (هسته‌ای) استراتژیک، پشتیبانی نزدیک هوایی، بازدارندگی هوایی، حمله ضدهوایی تهاجمی و عملیات‌های دریایی می‌شوند.
همه‌کاره بودن B-52، آن را برای نیروی هوایی مدرن آمریکا بسیار ارزشمند کرده و همین موضوع باعث شده تا این نیرو به فکر افزایش طول عمر پرواز آن‌ها باشد. بمب‌افکن B-52 می‌تواند ۳۲ تن بمب‌های هدایت‌شونده لیزری، بمب‌های هدایت‌شونده GPS، بمب‌های هدایت‌نشده و همچنین موشک‌های کروز هوایی JASSM و مین‌های دریایی Quickstrike را حمل کند. این بمب‌افکن در ماموریت‌های هسته‌ای قادر به حمل موشک‌های کروز هوایی AGM-86B نیز است. B-52 حالا قرار است مجهز به موتورهای قدرتمند و بسیار کم‌مصرف جدید شود که آن را سریع‌تر از بمب‌افکن‌های مخفی‌کار B-1B Lancer و B-2 Spirit خواهد کرد.
در حال‌حاضر این بمب‌افکن از هشت موتور توربوفن Pratt & Whitney TF33-PW-103 استفاده می‌کند که مشابه همان موتورهای به‌کاررفته در دهه 1960 هستند. این موتورها به بمب‌افکن اجازه می‌دهند تا ۱۳ هزار کیلومتر را بدون سوخت‌گیری مجدد طی کند. اما TF33 علی‌رغم هم توانایی‌هایش، بیش از نیم قرن عمر دارد و حالا موتورهای بسیار قدرتمندتر و کم‌مصرف‌تری نسبت به آن قابل‌دسترس هستند.
نیروی هوایی آمریکا در درخواست خود برای خرید موتور از شرکت‌های هوافضا، درباره بهترین موتورهای مناسب برای B-52 پرسیده که پیشنهاداتی شامل موتورهای Pratt & Whitney (مجددا)، Rolls-Royce و GE برای آن شده است. این نیرو درخواست کرده که موتورهای جدید صدای کمتری تولید کنند و هزینه پایین‌تری داشته باشند و در عین‌حال سوخت کمتری مصرف نمایند.
به گفته وب‌سایت FlightGlobal، نیروی هوایی آمریکا لزوما به‌دنبال موتورهای قدرتمندتر نیست: TF-33 می‌تواند ۱۷ هزار پوند نیروی رانش تولید کند که همچنان مورد درخواست این نیروی هوایی است. در عوض، آنچه آن‌ها نیاز دارند موتورهایی با نسبت بای‌پس بالاتر و کنترل‌های دیجیتالی است که منجر به مصرف کمتر سوخت موتور خواهند شد. موتورهای جدید، رنج مسافت ۱۳ هزار کیلومتری بمب‌افکن B-52 را ۲۰ تا ۴۰ درصد افزایش خواهند داد و آن را به ۲۰ هزار کیلومتر خواهند رساند. بنابراین B-52H قادر به پرواز به هر نقطه زمین خواهد بود.
نیروی هوایی آمریکا نیاز به ۶۰۸ موتور در ۱۷ سال آینده دارد تا ۷۶ بمب‌افکن خود را همچنان در سرویس نگه دارد. بدنه این بمب‌افکن‌ها هرچند بیش از شش دهه عمر کرده‌اند، اما تا هزاران ساعت دیگر نیز می‌توانند دوام بیاورند. نیروی هوایی فکر می‌کند که با اضافه شدن موتورهای جدید، بمب‌افکن‌های B-52 حداقل تا دهه 2050 قادر به پرواز خواهند بود. تا زمانی که پرواز بمب‌افکن‌های سنگین، زیاد هزینه‌بر نباشد، بمب‌افکن‌های کنونی B-52H می‌توانند به مدت ۱۰۰ سال همچنان فعال بمانند.
