مجددا قرار است که پردازنده مرکزی (CPU) رایانه‌های مک تغییر کند. حال سؤال اینجا است که تاثیر تغییر تراشه‌های مک از اینتل به ARM چه خواهد بود؟ تا پایان سال 2020 میلادی، اپل مک‌هایی را تولید خواهد کرد که مبتنی بر “Apple Silicon” باشند؛ درست همانند آیپد و آیفون‌های تولیدی این شرکت. در این مقاله قصد داریم تا تاثیر پایان استفاده از پردازنده‌های اینتل، بر آینده رایانه‌های مک را مورد بحث قرار دهیم.
نسخه جدید macOS 11.0 Big Sur که قرار است در پاییز 2020 منتشر شود، اولین نسخه از این سیستم‌عامل خواهد بود که از این معماری جدید پشتیبانی می‌کند.
چرا اپل این تصمیم را گرفته و این موضوع چه تاثیری بر کاربران خواهد داشت؟
اپل با قاطعیت اعلام می‌دارد که این تغییر باعث می‌شود کامپیوترهای مک، سطح جدیدی از بهبود عملکرد را تجربه کنند. تراشه‌های خود اپل که در دستگاه‌هایی همانند آیپد و آیفون یافت می‌شوند، در قیاس با پردازنده‌های شرکت اینتل، نسبت عملکرد به مصرف انرژی بهتری دارند.
CPUهای شرکت اینتل انرژی بیشتری مصرف کرده و به طبع گرمای بیشتری نیز تولید خواهند کرد. در مک‌بوک‌ها این موضوع بدین معنا است که عملکرد توسط باتری این دستگاه‌ها محدود شده و همچنین نیاز به سیستم‌های خنک‌کنندگی مناسب را نیز باید در نظر گرفت.
سیستم‌های مبتنی بر تراشه (SoC) شرکت اپل که “Apple Silicon” نامیده می‌شوند، از لحاظ فنی همان پردازنده‌های ARM هستند. ARM فقط یک معماری بوده و بدین ترتیب اپل وظیفه طراحی و تولید تراشه‌های خود را برعهده خواهد داشت. اپل همیشه در زمینه توسعه و تولید پردازنده‌های مرکزی رایانه‌های مک خود، به شرکت اینتل نیازمند بوده است. اما با استفاده از معماری ARM، کوپرتینویی‌ها نیز قادر خواهند بود تا تراشه‌های اختصاصی خود را طراحی کرده و به تولید برسانند. اپل سال‌ها این کار را انجام داده و حال قرار است که این تجربه در زمینه رایانه‌های مک نیز به کار گرفته شود.
اشتباه نکنید! قرار نیست که پردازنده‌های آیفون و یا آیپد در داخل یک کامپیوتر مک قرار گیرند. اپل تراشه‌های اختصاصی را جهت انجام این کار توسعه خواهد داد و همچنین این پردازنده‌ها باید قدرتمندتر از تراشه‌های آیپد پرو باشند. در این زمینه کوپرتینویی‌ها نسبت به ردموندیها از یک برتری نسبی برخوردار هستند. مایکروسافت ویندوز 10 را بر روی لپ‌تاپ‌های مبتنی بر ARM ارائه می‌دهد، اما این پردازنده‌ها را به‌صورت اختصاصی برای کامپیوترهای ویندوزی تولید نمی‌کند.
در نهایت، تاثیر تغییر تراشه‌های مک از اینتل به ARM را باید در عمر باتری بهتر و مصرف انرژی کمتر جست‌و‌جو کرد. همچنین بدین ترتیب این شرکت می‌تواند سرنوشت خویش را به دست گرفته و در نتیجه هماهنگی بیشتری را بین سخت‌افزار و نرم‌افزارهای خود ایجاد کند. اپل اظهار می‌دارد که این معماری جدید می‌تواند عملکرد و عمر باتری را بیش از هر زمان دیگری بهبود بخشد.
اجرای اپلیکیشن‌های آیفون و آیپد بر روی مک
با مهاجرت به همان معماری به کار رفته در تراشه‌های آیفون و آیپد، اپل نیز می‌تواند سازگاری بیشتری را بین مک و دو دستگاه یاد شده ایجاد کند. در آینده می‌توانید با استفاده از مک مبتنی بر ARM خود، به فروشگاه اپ استور رفته و اپلیکیشن‌های آیفون و آیپد را بر روی رایانه خود نصب کنید. اپلیکیشن‌های موردنظر در قالب یک پنجره بر روی مک دسکتاپ شما اجرا شده و توسعه‌دهندگان نیز مجبور به انجام کار خاصی نخواهند بود. این قضیه همانند اجرای اپلیکیشن‌های اندرویدی بر روی کروم‌بوک‌های شرکت گوگل است.
خروجی گرفتن از اپلیکیشن‌ها آسان‌تر خواهد بود
اپلیکیشن‌های فعلی مک، به حال خود رها نمی‌شوند. اپل دو روش را جهت سازگاری این اپلیکیشن‌ها ارائه می‌دهد: یکی اینکه توسعه‌دهندگان می‌توانند به‌آسانی خروجی ARM اپلیکیشن‌های خود را تهیه کرده و دیگری هم اینکه کاربران مک می‌توانند همان اپلیکیشن‌های قدیمی را نیز به اجرا درآورند.
توسعه‌دهندگان می‌توانند اپلیکیشن‌های فعلی خود (مبتنی بر تراشه‌های Intel) را در Xcode باز کرده و سپس خروجی ARM آن‌ها را نیز تهیه کنند. اپل می‌گوید که اکثر توسعه‌دهندگان کافی است چند روزی را صرف کرده تا خروجی ARM اپلیکیشن خود را دریافت کنند.
تمامی اپلیکیشن‌های فرست پارتی خود اپل که به همراه macOS 11.0 Big Sur ارائه می‌شوند، از ابتدا بر روی معماری اختصاصی این شرکت اجرا خواهند شد. سایر شرکت‌ها نیز مشغول پورت کردن اپلیکیشن‌های خود هستند. همچنین در این بین، Microsoft Office و Adobe Photoshop CC نیز توسط اپل بر روی معماری ARM اجرا شدند (به‌صورت نمایشی). به علاوه، اعداد دودویی سازگار با مک‌های مبتنی بر اینتل و ARM نیز قابلیت ایجاد و توسعه خواهند داشت. توسعه‌دهندگان می‌توانند “Developer Transition Kit” را از اپل تهیه کرده و سپس پورت کردن اپلیکیشن‌های خود را آغاز کنند.
می‌توانید اپلیکیشن‌های مبتنی بر تراشه‌های اینتل را با استفاده از Rosetta 2 به اجرا درآورید
حال، تکلیف اپلیکیشن‌هایی که پورت نشده‌اند چیست؟ راه‌کار اپل در این زمینه، Rosetta 2 است. Rosetta 2 یک لایه سازگار کننده بوده که اپلیکیشن‌های فعلی اینتل را به معماری ARM بازگردانی می‌کند. بدین ترتیب می‌توانید اپلیکیشن‌های قابل اجرا بر روی مک‌های مبتنی بر اینتل را بر روی مک‌های مبتنی بر ARM نیز به اجرا درآورید.
در صورت امکان، در هنگام نصب اپلیکیشن موردنظر، فرایند بالا اجرا خواهد شد. اگر نرم‌افزار یا بازی موردنظر از کدنویسی JIT پشتیبانی کند، آنگاه Rosetta 2 می‌تواند کدنویسی آن را به‌سرعت تبدیل کند. اپل نسخه‌ای از بازی Tomb Raider را با عملکردی عالی بر روی Rosetta 2 به اجرا در آورد. لایه سازگاری اپل در قیاس با لایه سازگاری مایکروسافت (در ویندوز 10 و بر روی ARM) بسیار سریع‌تر عمل می‌کند.
به عبارتی دیگر، اپلیکیشن‌هایی که هنوز پورت نشده‌اند، به‌راحتی قابل اجرا خواهند بود. البته قطعا بهترین عملکرد را باید از نرم‌افزار و بازی‌هایی انتظار داشت که بدون هیچ واسطه‌ای بر روی پردازنده‌های ARM اجرا می‌شوند.
پشتیبانی کامل از مجازی‌سازی سخت‌افزار
مک‌های مبتنی بر پردازنده‌های ARM نیز به‌صورت کامل از مجازی‌سازی سخت‌افزار پشتیبانی خواهند کرد. اپل همچنین به‌صورت نمایشی، ماشین‌های مجازی شرکت Parallels را بر روی مک‌های مبتنی بر ARM اجرا کرد. بدین ترتیب توسعه‌دهندگان می‌توانند همانند پیش‌تر، سیستم‌عامل لینوکس را نیز بر روی مک‌های جدید به اجرا درآورند.
چه به سر مک‌های مبتنی بر اینتل خواهد آمد؟
اپل اظهار می‌دارد که کاربران می‌توانند یک مک مبتنی بر ARM را تا پایان سال 2020 خریداری کنند. اما طبیعتا جدا شدن از اینتل یک شبه صورت نمی‌پذیرد. کوپرتینویی‌ها می‌گویند که این دوره انتقال، دو سال به طول خواهد انجامید و همچنین مک‌های جدید مبتنی بر پردازنده‌های اینتل نیز همچنان در خطوط تولید این شرکت حضور دارند.
مک‌های فعلی همچنان تحت پشتیبانی اپل قرار خواهند داشت. طبق اظهارات اپل، این شرکت در سال‌های آینده، به‌روزرسانی‌های macOS را برای مک‌های مبتنی بر اینتل منتشر خواهد کرد. در هر صورت، در نقطه‌ای از زمان، پشتیبانی از مک‌های مبتنی بر تراشه‌های اینتل نیز متوقف خواهد شد، همان‌طور که چنین قضیه‌ای برای مک‌های مبتنی بر پردازنده‌های PowerPC نیز رخ داد. اما طبیعتا این موضوع چند سال به طول خواهد انجامید.
