طرح مفهومی ساخت پوست مصنوعی موضوع جدیدی نیست. همچنین توانایی این پوست‌ها در درک و حس کردن اشیای لمس شده نیز قابلیت جدیدی محسوب نمی‌شود. اما محققان موسسه RMIT اکنون موفق به برداشتن یک گام روبه جلو در مسیر ساخت پوست مصنوعی الکترونیکی شده‌اند؛ پوستی که ظاهرا امکان درک احساس درد را فراهم می‌کند.
به گفته پروفسور Madhu Bhaskaran؛ محقق ارشد “تاکنون هیچ‌گونه فناوری الکترونیکی قادر به تقلید واقعی احساس درد در انسان نبوده است. پوست مصنوعی تولید شده توسط تیم تحقیقاتی ما با رسیدن میزان فشار، گرما یا سرما به یک آستانه دردناک سریعا واکنش نشان می‌دهد. این موضوع این گام حیاتی روبه جلو برای توسعه سیستم‌های بازخوردی پیچیده در آینده است؛ سامانه‌هایی که ما برای تولید پروتزهای کاملا هوشمند و ربات‌های هوشمند به آن‌ها نیاز داریم.”
این پوست مصنوعی با استفاده از یک لایه الکترونیکی نازک تولید شده است. این لایه مجهز به سنسورهای سنجش فشار، پوشش‌های واکنش‌دهنده به دما و یک سلول حافظه شبه مغز است. به‌نظر می‌رسد که پیشرفت‌های اولیه موجب تولید پوستی شده که میزان حساسیت آن برای تشخیص احساس درد ناشی از برخورد یک سنجاق با پوست و تمایز آن از یک ضربه دردناک کفایت می‌کند.
اما چرا احساس درد توسط پوست امری ضروری است؟ درد روشی معمول برای دور نگاه داشتن مردم از خطرات به‌شمار می‌رود. چنان‌چه شما پای خود را روی یک بوته خار قرار داده و احساس درد کنید؛ در این‌صورت متوجه خواهید شد که چنین کاری را مجددا انجام ندهید. پوست مصنوعی با قابلیت احساس درد احتمالا هنگامی مفید خواهد بود که یک فرد مبتلا به دیابت احساس درد در ناحیه پاهای خود را از دست بدهد. بنابراین استفاده از پوست مصنوعی با امکان احساس درد به این بیماران اجازه می‌دهد تا از وجود موانع یا اشیای خطرناک احتمالی در مسیر حرکت خود مطلع شده و از ورود آلودگی به زخم‌های باز و ایجاد عفونت‌هایی که نهایتا می‌توانند منجر به قطع عضو شوند؛ جلوگیری به عمل آید.
