منبع اینترنت کجاست و آیا می‌توانیم اینترنت اختصاصی برای خودمان داشته باشیم؟

دسترسی به اینترنت ساده به نظر می‌رسد. فقط کافی است که با استفاده از گوشی و یا کامپیوتر، به روتر خود متصل شوید. اما شاید از خود پرسیده باشید که چگونه می‌توانم اینترنت خودم را ایجاد کنم؟ حتی شاید برخی‌ها بخواهند که جای شرکت ارائه دهنده خدمات اینترنت (ISP) خود را نیز بگیرند. بیایید تا نگاهی به منبع اینترنت انداخته و همچنین جوابی نیز برای پرسش‌های بالا، پیدا کنیم.

منبع اینترنت کجاست؟

شاید هر دفعه که به یاد اپراتور اینترنت خود می‌افتید، ناگهان عصبانی شوید. دلیل این موضوع نیز می‌تواند این باشد که با خود فکر می‌کنید که چنین شرکت‌هایی کار خاصی انجام نداده و فقط منتظر دریافت پول از مشتریان خود هستند. در هر صورت جهت ارائه اینترنت به کاربران، باید کارهای زیادی انجام شوند. با ردیابی منبع اینترنت می‌توانید این موضوع را بهتر درک کنید.

اتصال به ارائه دهنده خدمات اینترنت

در رابطه با منبع اینترنت مورد استفاده شما، پیش از هر چیز بحث زیرساخت‌ها به میان می‌آید. شما مستقیما به دنیای اینترنت وصل نمی‌شوید، زیرا ابتدا باید به ISP خود متصل شوید. با توجه به نام “ارائه دهنده خدمات اینترنت” نیز باید متوجه این موضوع بشوید.

جهت اتصال به ارائه دهنده خدمات اینترنت، باید روشی را در پیش گیرید. اتصال سیمی رایج‌ترین نوع اتصال است. در این روش یک کابل تمامی داده‌های میان شما و ISP را جابجا می‌کند. در اتصالات فیبر نوری، روتر خانگی شما با استفاده از یک کابل مسی به محفظه‌ای در بیرون از خانه متصل می‌شود. پس از رسیدن به این نقطه، فیبر نوری مسئولیت مابقی راه را برعهده می‌گیرد.

البته اتصال اینترنت برخی از خانه‌ها به‌صورت مستقیم ایجاد می‌شود. این نوع اتصال در قیاس با ترکیب فیبر/مس، سرعت بسیار بیشتری دارد. مورد اولی، فیبر به محدوده (FttC) و دومی نیز فیبر به محوطه (FttP) نامیده می‌شوند. اگر از دومی جهت برقراری اتصال از خانه تا ISP استفاده کنید، آنگاه FttH نامیده می‌شود.

به دست آوردن یک آدرس IP

پس از برقراری ارتباط بین شما و ارائه دهنده اینترنت، به یک آدرس IP نیاز دارید. این مورد توسط ISP شما تخصیص داده می‌شود. با استفاده از این ویژگی، سروری که به آن متصل می‌شوید، می‌تواند به شما داده ارسال کند. تخصیص آدرس IP به‌صورت اتفاقی رخ نمی‌دهد. ISP شما باید با سازمان مسئول آدرس IP کشور شما همکاری کرده تا بتواند بسته‌ای از آدرس‌های قابل تقسیم بین مشتریان خود را دریافت کند. هر منطقه جغرافیایی، سازمان آدرس IP مختص به خود را دارد. در آمریکای شمالی، شرکت‌های ارائه دهنده خدمات اینترنت باید با ARIN توافق کنند. شرکت‌های اروپا و آسیایی نیز باید به ترتیب با RIPE NNC و APNIC همکاری کنند.

ارسال وب‌سایت مورد درخواست به شما

در ادامه ردیابی منبع اینترنت و پس از عبور از ISP و دریافت آدرس IP، وقت آن فرا رسیده تا به دنیای اینترنت وارد شوید. اپراتور اینترنت شما، آدرس درخواستی اتصال شما را تشخیص داده و سپس آن را به شما ارسال می‌کند. جهت انجام این کار نیز ISP شما از یک سرور DNS (سیستم نام دامنه) استفاده می‌کند. این سرور، آدرس URL وب‌سایت‌ها را به یک آدرس IP ترجمه می‌کند. بدین ترتیب سرورها می‌توانند کاربران را به محل مورد تقاضا انتقال دهند.

همان‌طور که می‌بینید، اپراتورهای اینترنت باید کارهای زیادی را جهت آنلاین شدن شما انجام دهند. به هر حال اگر بخواهید، آیا می‌توانید اینترنت مختص به خود را ایجاد کنید؟

این مطلب را نیز بخوانید: بهترین اینترنت خانگی کدام است؟ بررسی جامع سرویس‌های اینترنتی 10 شرکت بزرگ ایران

چگونه یک اینترنت خصوصی ایجاد کنیم؟

بیایید فرض کنیم که روزی از خواب بیدار شده و تصمیم می‌گیرید که یک اتصال اینترنت خصوصی داشته باشید. این قضیه بدین معنا خواهد بود که دیگر نمی‌خواهید به ISP خود پولی پرداخت کنید و همچنین قصد دارید تا همه کارها را خودتان انجام دهید. جهت انجام این کار به یک سرور نیاز دارید که بتواند اتصال شما را به اینترنت هدایت کند. شما می‌توانید تجهیزات موردنیاز را خریداری کرده و یا اینکه آن را کرایه کنید.

در ادامه باید از سازمان مربوط به کشور خود، آدرس IP تهیه کنید. شوربختانه نمی‌توانید فقط یک آدرس را درخواست کنید، بلکه باید تعداد زیادی را خریداری کنید. سپس باید سرور خود را به خانه خود متصل کنید. بدین ترتیب می‌توانید به اینترنت دسترسی پیدا کنید. در این رابطه نیز می‌توانید از فیبر نوری اختصاصی استفاده کرده (که هزینه بالایی دارد) و یا اینکه از زیرساخت‌های شرکتی دیگر بهره ببرید.

تا به اینجای کار، احتمالا هزینه شما 5 رقمی (به دلار) شده است. شاید باید برخی از هزینه‌های جاری را نیز به این رقم اضافه کنیم. همان‌طور که می‌دانید، آدرس‌های IP زیادی را خریداری کرده‌اید. اگر نتوانید سایرین را مجاب کنید که از سرویس اینترنت شما استفاده کنند، آنگاه احتمالا ورشکست خواهید شد. فقط مسئله‌ای که در این بین وجود دارد، این است که شما نیز به همان چیزی که از آن نفرت داشتید، تبدیل شده‌اید؛ بله، یک ارائه دهنده خدمات اینترنت! شرکتی که از مشتریان خود، جهت پوشش هزینه‌ها استفاده می‌کند!

حال توانسته‌اید که خود را از شر صورتحساب اینترنت خلاص کنید، اما اکنون سکان یک کسب‌و‌کار را در دست دارید. شاید بهتر باشد که اجازه دهید یک اپراتور اینترنت این کار را برای شما انجام دهد!

این مطلب را نیز بخوانید: مقایسه تعرفه‌های اینترنت همراه اول، ایرانسل و رایتل: کدام‌یک به صرفه‌تر است؟

جزیره اورکاس؛ نمونه‌ای از یک ISP اشتراکی

شاید ایجاد یک ISP خصوصی، ایده چندان جالبی نباشد، اما مردمی وجود دارند که به کمک یکدیگر، یک ISP اشتراکی را ایجاد کرده‌اند. این مورد یکی از بارزترین موارد برقراری اتصال اینترنت جهت استفاده غیرتجاری است. جزیره اورکاس، 50 نفر جمعیت دارد. اهالی این جزیره پیش‌تر از خدمات یک اپراتور اینترنت برخوردار بودند، اما از آنجایی که اورکاس یک جزیره روستایی به حساب می‌آید، بنابراین اینترنت آن‌ها نیز کیفیت مطلوبی نداشت.

پس از مدتی، اهالی این جزیره تصمیم گرفتند که مشکل را به دست خود حل کنند. آن‌ها متوجه شدند که یک برج مایکروویو با پهنای باند وسیع، در یک ساحل با فاصله 10 مایلی از آن‌ها قرار دارد. این برج متعلق به شرکت StarTouch بود. تنها کاری که لازم بود انجام شود، اتصال به آن برج مخابراتی بود. اهالی جزیره اورکاس با پرداخت 11000 دلار، توانستند که حق استفاده از برج مخابراتی شرکت StarTouch را به دست آورند. در ادامه نیز این مردم توانستند که با استفاده از یک برج آب، دکل مخابراتی خود را نیز بسازند.

سیگنال‌ها به درختان کنار خانه‌های مردم فرستاده می‌شدند. سیگنال دریافتی این درختان از طریق سیم‌کشی به خانه‌های مردم انتقال داده می‌شد. سرانجام اهالی جزیره اورکاس توانستند که به سرعت دانلود پایدار 30 مگابیت بر ثانیه دسترسی پیدا کنند. بنابراین شما نیز می‌توانید اینترنت مختص به خود را داشته باشید. جهت تأمین هزینه‌های این کار بهتر است که از کمک افراد دیگر نیز استفاده کنید. در این صورت دیگر مجبور نخواهید بود که فشار مالی این کار را تحمل کنید.

چگونه به ایجاد اینترنت بپردازیم؟

در بالا سعی کردیم تا پاسخ پرسش “منبع اینترنت کجاست؟” را در اختیار شما قرار دهیم. شاید اطلاعات بالا برای کسانی که قصد راه‌اندازی اینترنت شخصی خود را دارند نیز مفید باشد، اما در هر صورت این اشخاص پاسخ صریحی را دریافت نمی‌کنند. اگر قصد چنین کاری را داشته باشید، آنگاه ظاهرا قصد نیل به یکی از این اهداف را دارید: یا می‌خواهید وب‌سایتی بسازید که دیگران بتوانند از آن بازدید کنند، و یا اینکه می‌خواهید “یک اینترنت کوچک” را برای خانه خود راه‌اندازی کنید.

ایجاد وب‌سایت بر روی اینترنت

در واقع با ایجاد وب‌سایت، یک اینترنت جدید ایجاد نکرده‌اید. کاری که شما انجام می‌دهید، این است که یک صفحه وب قابل دسترسی از طریق اینترنت را پدید می‌آورید. این قضیه مثل این است که در حالی که خواسته واقعی شما، خرید یک خانه برای خود باشد، پیش یک مشاور املاک رفته و کره زمین را از وی بخواهید! خوشبختانه ایجاد یک وب‌سایت در قیاس با کل اینترنت، بسیار آسان‌تر است. اگر با کدنویسی نیز میانه چندان خوبی ندارید، آنگاه می‌توانید با استفاده از وردپرس، وب‌سایت خود را پدید آورید.

راه‌اندازی اینترنت داخلی برای خانه خود

اگر می‌خواهید که رایانه‌های شما در خانه با استفاده از یک اینترنت داخلی به یکدیگر متصل شوند، آنگاه باید بگوییم که این قضیه، شدنی است. هر چند که دیگر نام این را نمی‌توان “اینترنت” گذاشت. در اصل اینترنت به‌معنای اتصال به دنیای خارج از خانه است، اما با این کار، شما فقط به دستگاه‌های خانگی خود متصل می‌شوید. این نوع از اینترنت را LAN (شبکه محلی) می‌نامند. واژه “محلی” در اینجا نقش کلیدی دارد. در شبکه‌های محلی، ما دستگاه‌هایی را به یکدیگر متصل کرده که می‌توانیم به‌صورت فیزیکی نیز به آن‌ها دسترسی پیدا کنیم.

کنترل را از ISP خود بگیرید

ایجاد یک اینترنت خصوصی، امکان‌پذیر است. فقط در صورتی این کار ارزشش را دارد که خودتان بخواهید به یک اپراتور اینترنت تبدیل شوید. بهتر است که در صورت همراهی جمع کثیری، این کار را انجام دهید. اگر هنوز می‌خواهید که از شدت کنترل اپراتور اینترنت خود بکاهید، آنگاه یکی از راه‌حل‌های پیشنهادی می‌تواند تعویض مودم شرکت ارائه دهنده اینترنت با یک مودم شخص ثالثی باشد.