بر اساس مطالعه جدیدی که بر روی کارگران خدمات بهداشتی ملی انگلستان در اسکاتلند انجام شده است، نشان داده شده است که داشتن کودکان خردسال در خانه ممکن است خطر بستری شدن در بیمارستان بر اثر ویروس کرونا را کاهش دهد.
کودکان اغلب سرفه می‌کنند، سرما می‌خورند و این شامل ویروس کرونا نیز می‌شود که به صورت سرماخوردگی نشان می‌دهد. با توجه به اینکه این ویروس‌ها از یک خانواده ویروس هستند، بسیاری تصور کرده‌اند که پاسخ ایمنی مشترک به ویروس‌های مختلف سرماخوردگی ممکن است افراد را از مبتلا شدن به ویروس کرونا در امان نگه دارد. با این حال، مطالعات قبلی نشان داده است که پاسخ ایمنی به ویروس‌های فصلی خیلی باقی نمی‌ماند و عفونت مجددی شیوع پیدا می‌کند.
آخرین مطالعه‌ای که هنوز البته مورد بررسی قرار نگرفته است، این‌چنین نشان داده است که آمار ابتلا به ویروس کرونا در بزرگسالانی که در خانواده‌هایی با کودکان خردسال (تا 11 سال) هستند، نسبتا کاهش یافته است و همچنین خطر بستری شدن آن‌ها در بیمارستان نیز بسیار کم شده است. اما افراد بزرگسالی که در خانواده خود کودکان 12 ساله و بالاتر دارند، در مقایسه با خانواده‌هایی که بدون فرزند زندگی می‌کنند، هیچ کاهشی در خطر ابتلا به ویروس حس نشده است.
توجه به این نکته مهم است که کودکان ممکن است به ویروس کرونا آلوده شوند و وضعیت کسانی که علائم این ویروس را نشان می‌دهند، به اندازه بزرگسالان بسیار بد و عفونی است. هر فردی که نگران آلودگی فرزند خود به این ویروس است، باید از دستورالعمل‌های بهداشتی دولت محلی خود و اقدامات کرونایی پیروی کند.
محدودیت‌های موجود
اما چندین نکته قابل‌توجه در این مطالعه وجود دارد این است که در برخورد با این یافته‌ها و نتایج باید با احتیاط عمل کنیم.
چندین محدودیت موجود در این امر توسط نویسندگان این پژوهش مهم تلقی شده است که از آن‌ها می‌توان به این واقعیت اشاره کرد که بزرگسالان بدون فرزند به طور متوسط سن بالاتری داشته و در مقایسه با خانواده‌های دارای یک کودک بیشتر احتمال دارد که مشکلات بهداشتی داشته باشند. این امر کاملا ثابت شده است که سن و بیماری‌های دیگر مانند دیابت و بیماری‌های کلیوی، می‌توانند عاملی بزرگ در مبتلا شدن افراد به بیماری شدید ویروس کرونا باشند. نویسندگان نیز این عامل را تصدیق کرده‌اند. هنگامی که این عوامل در مدل آماری آن‌ها در نظر گرفته می‌شود، اثر کاهش خطر ناشی از داشتن فرزند کوچک کاهش می‌یابد؛ اگرچه هنوز خطر کمتری برای آن‌ها نسبت به بزرگسالانی که بدون فرزند زندگی می‌کنند، وجود دارد.
سایر عواملی که باید مورد توجه قرار گیرند شامل این واقعیت است که بزرگسالان دارای کودک بیشتر به دلیل مراقبت از کودکان به طور نیمه‌وقت یا ساعات کم کار می‌کنند و در نتیجه ممکن است به دلیل کمتر کار کردن کمتر در معرض این ویروس قرار بگیرند و کمتر مبتلا شوند. اگرچه نویسندگان هنگام انجام بررسی‌های خود این مورد را در نظر گرفتند و اذعان می‌کنند که اطلاعات دقیق در مورد ساعت کار شده افراد توسط گروه در طول دوره مطالعه در اختیار ندارند.
نویسندگان این‌چنین اظهار کرده‌اند که اگر قرار گرفتن در معرض ویروس‌های سرماخوردگی مکانیسم مهمی برای محافظت در برابر ویروس کرونا باشد، ارائه‌دهندگان خدمات مراقبت از کودکان و معلمان ممکن است کمتر به ویروس کرونا مبتلا شوند. با این حال، قبل از اینکه این مطالعه به عنوان مدرکی برای توجیه باز نگه داشتن مدارس در نظر گرفته شود، باید توجه داشت که محدودیت بزرگی در دوره جمع‌آوری داده‌ها وجود دارد. اطلاعات مربوط به عفونت‌های ویروس کرونا و بستری شدن در بیمارستان برای این مطالعه بین 1 مارس (اسفند ماه) و 7 ژوئیه (خرداد ماه) 2020 جمع آوری شده است، یعنی درست زمانی که مدارس بیشتر تعطیل شده بودند.
اگرچه بسیاری از مدارس در حین قرنطینه انگلستان هنوز برای فرزندان کارمندان در دسترس بودند، اما داده‌ها برای این امر وجود نداشته است. بنابراین نمی‌توان به طور قطعی گفت که کودکان چه تعداد خانوار در این مطالعه به طور منظم به مدرسه می‌روند یا در خانه می‌مانند. چون این امر در برخورد خانوارها با ویروس کرونا تأثیر می‌گذارد.
سرانجام، همانطور که نویسندگان در نتیجه‌گیری خود به درستی خاطرنشان کردند، علی‌رغم یافتن ارتباط بین کودکان خردسال در یک خانوار و کاهش آشکار عفونت‌های ویروس کرونا برای بزرگسالان، هیچ مکانیسم اثبات شده‌ای برای این اتفاق وجود ندارد. بسیاری فرض کرده‌اند که افرادی که در معرض ویروس کرونا قرار دارند ممکن است مقداری از ایمنی در برابر ویروس کرونا داشته باشند. این امر چیزی تحت عنوان محافظت متقابل نامیده می‌شود که البته هنوز اثبات نشده است.
همیشه یادآوری این نکته ضروری است که ارتباط بین چند چیز به معنای علیت آن نیست، یا به قول نویسندگان ارتباط معکوسی مشاهده شده است که ممکن است یک یافته جدید باشد. بسیار جالب است که ببینیم تحقیقات بیشتر منجر به مشاهده این یافته در سایر جمعیت‌ها می‌شود یا خیر. و اینکه آیا علت کاهش خطر ابتلای افراد بزرگسال به عفونت مشخص می‌شود یا خیر. با این حال، تا زمانی که ارتباط این دو مسئله پیدا شود، باید صبر کنیم و به جواب‌های کنونی اعتماد نکنیم.
