Gordon Moore یکی از بنیان گذاران کمپانی اینتل بود که در سال 1965 میلادی پیش‌بینی خود را در قالب یک “قانون” اعلام داشت. بر اساس قانون مذکور در آینده، شمار ترانزیستورهای به کار رفته در مدارهای مجتمع پردازشگرها بیشتر می‌شود. تا چند سالی این قانون درست از آب درآمد اما در ماه ژوئن سال 2011 میلادی، دانشمندان علم رایانه، مقاله‌ای منتشر کردند که بر طبق آن صحت این نظریه به تعداد قطعات به کار رفته در تراشه‌ها بستگی نداشت بلکه به گرمای تولید شده توسط مجموع این قطعات مربوط می‌شد. کار کردن هم‌زمان بیش از 80 درصد ترانزیستورهای موجود در یک تراشه باعث داغ شدن بیش از اندازه آن می‌شود. این در حالی است که دانشمندان پیش‌بینی می‌کنند ظرف 3 سال آینده، تراشه‌ها به حدی فشرده و کوچک می‌شوند که حتی کار کردن تنها نیمی از ترانزیستورها هم باعث گرم شدن بیش از اندازه تراشه‌ها می‌شود. اگر چیپ‌های طراحی شده در سال‌های آتی چنین مشخصاتی داشته باشند، قانون Moore تا یک دهه آینده نیز همچنان موثق خواهد بود.
مسئله بعدی در مورد پردازشگرها، ابعاد خود ترانزیستورها است که روی صفحه‌ای از سیلیکون حک شده‌اند و اندازه‌ای تقریبا برابر با 30 نانومتر دارند. اما در حال حاضر نمی‌توان این تراشه‌ها را از این میزان کوچک‌تر کرد چرا که در این صورت فاصله میان قطعات تعبیه شده روی برد به حدی کوچک شده که باعث هدر رفتن شارژ می‌شود. هم‌اکنون کمپانی اینتل در حال ساخت نوع خاصی از ترانزیستورهای سه‌بعدی (3D Transistors) است که به صورت عمودی روی تراشه اصلی قرار می‌گیرند. طبق برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته، انتظار می‌رود که ابعاد این تراشه‌ها با استفاده از فناوری مذکور به 9 نانومتر تقلیل یابد.
