شهرداری تهران به دنبال واردات خودروهای برقی برای راهاندازی سرویس آنلاین خودروهای اشتراکی است.
از این طرح به عنوان “نسل بهتر از تاکسی‌های آنلاین” یاد می‌شود، پروژه‌ای که مدل جدید و بزرگ‌تری از سرویس دوچرخه‌های کرایه‌ای در شهر تهران است. شهرداری تهران پس از موفقیت طرح دوچرخه‌های اشتراکی، می‌خواهد سرویس خودروهای اشتراکی را راهاندازی کند که برای سفرهای درون شهری مورد استفاده قرار می‌گیرد.
در جزئیات این طرح، در مرحله اول به واردات 500 دستگاه خودروی برقی برای سرویس‌دهی به شهروندان اشاره شده است. شهرداری برای اجرای این طرح به دنبال مشارکت با سرمایه‌گذار بخش خصوصی است اما نوع قرارداد در پروژههای شهری به علت “برد-باخت” بودن آن، برای بخش خصوصی جذابیت کمی دارد.
طرح راهاندازی خودروهای اشتراکی تهران به منظور اجرا از طریق سرمایه‌گذاری بخش خصوصی پیشنهاد شده، البته سرمایه‌گذاران برای مشارکت در این قبیل طرح‌‌‌ها، خط قرمزهایی دارند که باید از ناحیه شریک آنها یعنی شهرداری تهران به رسمیت شناخته شود.
از مزایای این طرح می‌توان به بهره‌گیری از انرژی پاک و آشنایی بیشتر مردم با وسایل نقلیه برقی برای ورود گسترده این دست خودروها به بازار کشور اشاره کرد، از طرفی خودروهای اشتراکی بسیار راحت‌تر از تاکسی‌های آنلاین هستند و فضایی مشابه با خودروی شخصی را برای کاربر تداعی می‌کنند. افرادی که به خودرو شخصی عادت دارند، راحت‌تر می‌توانند از این نوع سرویس استفاده کنند، استقلال استفاده از خودرو به صورت شخصی یکی دیگر از مزایای استفاده از سرویس اشتراک خودرو بوده، همچنین کاربران پس از استفاده از خودرو می‌توانند آن را در فضایی مناسب متوقف و رها کنند.
یکی دیگر از مزیت‌های خودروهای اشتراکی نسبت به دوچرخه اشتراکی، امکان استفاده از آنها در سراسر نقاط شهری است، به علت شرایط توپوگرافی تهران و وجود شیب در بسیاری از خیابان‌های شهر، نمی‌توان به راحتی از دوچرخه‌ها در تمامی مناطق شهری استفاده کرد اما این قابلیت برای خودروهای شهری وجود دارد، همچنین مسیرهای طولانی و دورتری را با خودروها می‌توان پیمود.
اما مهم‌ترین مزیت این خودروها استفاده همزمان چند نفر از یک خودرو است، با توجه به ظرفیت خودروهای وارد شده، امکان همزمان دو یا چهار سرنشین در یک خودرو وجود دارد.
البته در این طرح چالش‌هایی مانند بیمه، تصادف، آسیب دیدگی خودرو، حتی جا گذاشتن وسایل شخصی درون خودرو و موارد دیگر نیز وجود دارد که باید مشخص و تعیین و تکلیف شود.
شهرداری برای این طرح به یک سرمایه‌گذار بخش خصوصی با 222 میلیارد تومان آورده نیاز دارد، شهرداری تهران به عنوان شریک، وظیفه تامین زمین، صدور مجوز و حمایت‌های مالی را برعهده گرفته و بخش خصوصی باید نسبت به واردات 500 دستگاه خودرو برقی اقدام کند.
اما مانع بزرگ اجرای این طرح آن است که سرمایه‌گذار باید برای ورود به این حوزه قراردادی را امضا کند که طرف دیگر آن شهرداری تهران است. این قبیل قراردادها از نگاه کارشناسان و مبتنی بر تجربه مدیران شهری پیشین تهران که تجربه مذاکره برای شراکت در پروژههای گوناگون را داشتند، به “قرارداد ترکمانچای” تعبیر می‌شود.
