مردی در کنتاکی پس از اعلام مرگ مغزی و آمادگی برای اهدای عضو، به طرز شگفت‌آوری به هوش آمد. این رویداد نادر، سیستم تعیین مرگ در بیمارستان‌های آمریکا را زیر سوال برده و نگرانی‌هایی را در مورد پروتکل‌های اهدای عضو ایجاد کرده است.
در ماه اکتبر ۲۰۲۱، آنتونی توماس هوور ۳۶ ساله پس از مصرف بیش از حد مواد مخدر و ایست قلبی، در بیمارستان باپتیست ریچموند اعلام مرگ مغزی شد. خانواده او با اهدای اعضای بدنش موافقت کردند و مراحل اولیه عمل پیوند نیز آغاز شد. اما در لحظاتی پیش از انجام عمل، هوور علائم حیاتی از خود نشان داد و به طرز واضحی گریه کرد. پزشکان ناچار به توقف عمل شدند.
این حادثه، توسط نیکولتا مارتین، کارمند سابق سازمان اهداکنندگان عضو کنتاکی (KODA)، فاش شد. او در نامه‌ای به کنگره آمریکا، به جزئیات این پرونده پرداخته و نگرانی خود را در مورد خطاهای احتمالی در روند تعیین مرگ مغزی ابراز کرده است.
این رویداد، سوالات مهمی را در مورد دقت و ایمنی سیستم‌های تعیین مرگ مغزی مطرح کرده است: آیا پروتکل‌های موجود برای تشخیص مرگ مغزی به اندازه کافی دقیق هستند یا اصلا چه تضمینی وجود دارد که چنین اشتباهاتی در آینده تکرار نشود؟
این حادثه، واکنش‌های متفاوتی را از سوی بیمارستان، سازمان اهدای عضو و مقامات دولتی برانگیخته است. بیمارستان باپتیست ریچموند، ایمنی بیماران را اولویت خود اعلام کرده است، در حالی که KODA مدعی است پرونده به درستی نمایش داده نشده است.
اداره منابع و خدمات بهداشتی فدرال آمریکا نیز در حال بررسی این مورد است. این رویداد، توجه عمومی را به موضوع پیچیده و حساس اهدای عضو جلب کرده و لزوم بازنگری در قوانین و مقررات مربوطه را بیش از پیش آشکار ساخته است.
توازن بین نیاز به اهدای عضو و حفظ جان انسان‌ها
از یک سو، نیاز به اهدای عضو برای نجات جان هزاران بیمار در انتظار پیوند، بسیار ضروری است. از سوی دیگر، خطا در تشخیص مرگ مغزی می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری داشته باشد.
یافتن تعادل بین این دو نیاز، چالشی بزرگ برای سیستم‌های بهداشتی است. بهبود دقت تشخیص، افزایش شفافیت، و تقویت نظارت بر روند اهدای عضو، از جمله اقداماتی است که می‌تواند به افزایش اعتماد عمومی و بهبود عملکرد این سیستم کمک کند.
این رویداد، اهمیت آگاهی عمومی در مورد موضوع اهدای عضو را بیش از پیش آشکار کرده است. آشنایی با پروتکل‌های تعیین مرگ مغزی، حقوق بیماران و خانواده‌های آن‌ها، و همچنین نقش سازمان‌های اهدای عضو، می‌تواند به افراد کمک کند تا تصمیمات آگاهانه‌تری در این زمینه اتخاذ کنند.
بیداری مردی پس از اعلام مرگ مغزی، زنگ خطری برای سیستم‌های پزشکی آمریکا به صدا درآورده است. این حادثه، لزوم بازنگری در پروتکل‌ها، تقویت نظارت و افزایش شفافیت در روند اهدای عضو را بیش از پیش آشکار ساخته است. تنها با اتخاذ تدابیر مناسب و همکاری همه جانبه، می‌توان به سیستمی رسید که هم به نیاز بیماران در انتظار پیوند پاسخ دهد و هم از بروز چنین اشتباهاتی جلوگیری کند.
