پروژه اینترنت نوری تارا (Taara)، که به‌واسطه فناوری لیزری داده‌ها را منتقل می‌کند، از مجموعه تحقیقاتی شرکت آلفابت جدا شده و به‌عنوان یک شرکت مستقل به مسیر خود ادامه می‌دهد. این فناوری با هدف رقابت با اینترنت ماهواره‌ای استارلینک، به‌ویژه در اتصال مناطقی که دسترسی محدودی به اینترنت دارند، از جمله نواحی روستایی، طراحی شده است.
طبق گزارش‌های منتشرشده، آلفابت همچنان بخشی از سهام شرکت تارا را در اختیار دارد، در حالی که این استارتاپ موفق به جذب سرمایه از شرکت سرمایه‌گذاری Series X Capital نیز شده است. در حال حاضر، تارا با تیمی متشکل از حدود ۲۴ نفر در ۱۲ کشور فعالیت می‌کند و پروژه‌های متنوعی را اجرایی کرده است، از جمله برقراری ارتباط اینترنتی در پایتخت جمهوری دموکراتیک کنگو و تقویت پوشش اینترنت در جشنواره‌ی مشهور Coachella 2024.
اریک آسترو تلر، مدیر ارشد پروژه‌های X آلفابت، به این نکته اشاره کرده که فناوری‌هایی که خارج از آلفابت توسعه داده می‌شوند، شانس بیشتری برای رشد سریع‌تر و جذب سرمایه‌گذاران دارند و این باعث می‌شود تا تارا به‌طور مستقل گام‌های مؤثرتری برای گسترش مقیاس فعالیت خود بردارد.
تکنولوژی لیزری تارا شامل ارسال پرتوهای باریک نور از یک پایانه کوچک (که اندازه‌ای معادل چراغ راهنمایی دارد) به پایانه دیگر است. این فناوری قادر است داده‌ها را با سرعت ۲۰ گیگابیت در ثانیه در فاصله‌ای به طول ۲۰ کیلومتر منتقل کند. در مقایسه با کابل‌کشی فیبر نوری، این فناوری از نظر سرعت نصب و هزینه به مراتب به‌صرفه‌تر است، به‌ویژه در مناطقی که نیاز به ایجاد ارتباط در نواحی دورافتاده یا عبور از موانعی چون رودخانه‌ها یا جزایر وجود دارد.
ماه گذشته، تارا اعلام کرد که فناوری لیزری خود را در قالب تراشه‌ای کوچک‌تر بهینه کرده است و قصد دارد این فناوری را در سال ۲۰۲۶ در محصول جدیدی عرضه کند.
اگرچه روش انتقال داده‌های تارا با استارلینک، که از اینترنت ماهواره‌ای استفاده می‌کند، متفاوت است، تارا خود را به‌عنوان یک رقیب قدرتمند در زمینه اتصال مناطق کم‌برخوردار به اینترنت معرفی کرده است. به گفته ماهش کریشناسوامی، بنیان‌گذار تارا، این فناوری قادر است به کاربران نهایی پهنای باندی تا ۱۰ تا ۱۰۰ برابر بیشتر از آنتن‌های معمولی استارلینک ارائه دهد و این کار را با هزینه‌ای بسیار پایین‌تر انجام دهد.
تارا در واقع از دل پروژه‌ای به نام لون (Loon) متولد شد که در آلفابت توسعه می‌یافت. پروژه لون به‌دنبال راهی برای انتقال داده‌ها با استفاده از لیزر و بالن‌های عظیم در ارتفاعات ۲۰ مایلی بود، اما این طرح در نهایت به‌عنوان یک روش ناکارآمد شناخته شد و در سال ۲۰۲۱، تنها سه سال پس از خروج از آلفابت، متوقف گردید. پس از تعطیلی لون، کریشناسوامی فناوری لیزر آن را در تارا به‌کار گرفت و این فناوری همچنان در حال تحول است. علاوه بر تارا، این فناوری به‌طور هم‌زمان در استارتاپ دیگری به نام آلیلریا (Aalyria) نیز به‌کار گرفته شده است. آلیلریا پروژه‌ای به نام تایت‌بیم (Tightbeam) را توسعه داده که شباهت‌های زیادی با فناوری تارا دارد و در زمینه ارتباطات هوایی و مدیریت شبکه‌های ماهواره‌ای فعالیت می‌کند.
