اپل اخیرا خانواده آیفون 17 را معرفی کرد و در کنار مدلهای معمول، یک عضو تازه معرفی شد: آیفون ایر. محور تبلیغات این مدل، ضخامت بسیار کم ۵.۶ میلیمتری است اما آیا باریکتر شدن همیشه به معنی بهتر بودن است؟
نازکی؛ راهحل یا مشکلتراشی؟
آیفون ایر با وعده راحتی بیشتر در دست گرفتن و مهندسی ساخت محکم رونمایی شد. اپل حتی خبرنگاران را به چالش خم کردن دستگاه دعوت کرد و گوشی بدون آسیب ظاهر شد. اما واقعیت این است که مسئله «بندگیت» از زمان آیفون 6 تقریباً فراموش شده بود و گزارشات جدی از ضعف ساختاری در نسلهای اخیر آیفون نادر بوده است.
وقتی ضخامت تبلیغی، اینقدر هم نازک نیست
اپل ضخامت ۵.۶ میلیمتری را برجسته میکند اما اگر برجستگی دوربین را هم در نظر بگیریم، ضخیمترین نقطه گوشی حدود ۱۱ میلیمتر خواهد بود. بنابراین پرسش این است که چه مشکلی را قرار است حل کنیم؟
قیمت نازکی: باتری، دوربین و گرما
قاب کوچکتر یعنی فضای کمتر برای قطعات داخلی و نتیجه طبیعی آن هم کاهش ظرفیت باتری است. آیفون ایر کوچکترین باتری میان خانواده آیفون 17 را دارد، تنها ۳۱۴۹ میلیآمپر ساعت. مقایسه باتریها به این شکل است:
- آیفون ایر: حدود ۳۱۴۹ میلیآمپر ساعت
- آیفون 17 استاندارد: حدود ۳۶۹۲ میلیآمپر ساعت
- آیفون 17 پرو: حدود ۳۹۹۸ میلیآمپر ساعت
- آیفون 17 پرو مکس: حدود ۴۸۲۳ میلیآمپر ساعت
علاوه بر باتری، سیستم دوربین هم بهظاهر سادهتر شده است؛ سنسور ۴۸ مگاپیکسلی به تنهایی تبلیغ میشود و اپل میگوید خروجی این دوربین معادل چهار لنز است، اما اگر چنین بود انتظار داشتیم همین چیدمان را در سایر مدلها هم ببینیم.
فضای کمتر داخلی همچنین یعنی سطح کمتر برای دفع گرما. اپل میگوید نرمافزار و سختافزار بهینه شدهاند تا گرما تولیدی کم باشد، اما در عمل تلفن نازکتر معمولاً دیرتر خنک میشود و در استفاده سنگین ممکن است محدودیتهایی حس شود.
کوتاهسازی امکانات؛ یک قربانی به نام صدا
یکی از پیامدهای طراحی بسیار نازک، حذف امکاناتی است که کمتر به چشم میآیند اما ارزش کاربردی دارند. آیفون ایر تنها دارای اسپیکر مونو است در حالی که سایر مدلها صدای استریو ارائه میدهند. این نوع تصمیمگیری نشان میدهد که برای رسیدن به ضخامت کم، اپل حاضر به فدا کردن تجربه کاربری شده است.
آیا نازک شدن همیشه بد است؟
من اعتقاد ندارم که نازک بودن بهخودیخود بد است. مهندسی باریک برای گوشیهای تاشو که امروز به خاطر صفحات بزرگ، گرفتن آنها دشوار و ناپایدار شدهاند، میتواند ارزشمند باشد. شایعات نشان میدهد اپل هم به دنبال این مسیر است. اما برای گوشیهای استاندارد، فدا کردن عمر باتری و کیفیت دوربین صرفاً برای زیبایی، منطقی نیست.
در نهایت باید دید بازار و تولیدکنندگان دیگر آیا از این مسیر پیروی میکنند یا خیر. اگر نازک شدن تبدیل به استاندارد شود، مصرفکنندهها احتمالا در کوتاهمدت بازنده خواهند بود. آیا زیباییِ ظاهری ارزش دارد وقتی دستگاه نتواند یک روز کامل را دوام بیاورد یا عکسهایی مطابق انتظار ثبت نکند؟ این سوالی است که خریداران در زمان تصمیمگیری باید از خود بپرسند.
