اپل سالها ایردراپ را بهعنوان یکی از جذابترین قابلیتهای انحصاری اکوسیستم خود نگه داشته بود؛ روشی فوقسریع و بیدردسر برای فرستادن فایل بین آیفون، آیپد و مک. حالا اما داستان در حال تغییر است: گوگل اعلام کرده که خانواده جدید Pixel 10 میتواند مستقیماً با دستگاههای اپلی از طریق ایردراپ ارتباط بگیرد.
برخلاف تصور رایج، این بهروزرسانی فقط یک قابلیت کوچک نرمافزاری نیست؛ بیشتر شبیه یک «ترک کوچک» در دیوار بلند میان آیفون و اندروید است.
ایردراپ دیگر فقط برای کاربران اپل نیست
گوگل تأیید کرده که سه مدل جدید خود یعنی Pixel 10، Pixel 10 Pro و Pixel 10 Pro Fold حالا میتوانند فایل، عکس و ویدئو را بهصورت مستقیم با آیفون، آیپد و مک رد و بدل کنند. یعنی اگر یکی از این پیکسلها را در دست دارید، دیگر برای جابهجایی سریع فایل با یک کاربر اپل، مجبور به استفاده از تلگرام، ایمیل یا سرویسهای ابری نیستید.
اندروید مدتهاست نسخه مشابه ایردراپ را با نام Quick Share (که قبلاً Nearby Share بود) در اختیار دارد. اما تا امروز یک محدودیت بزرگ وجود داشت: این سیستم فقط با دستگاههای اندرویدی، ویندوز و کرومبوک کار میکرد. ارتباط مستقیم با iOS و macOS در کار نبود و هر بار بین دو دنیای متفاوت، باید یک راهحل دور زدن پیدا میکردید.
حالا با این حرکت جدید، پیکسل ۱۰ تبدیل به پلی بین اکوسیستم اپل و گوگل شده است؛ پلی که احتمالاً در آینده نهچندان دور روی گوشیهای اندرویدی بیشتری دیده خواهیم کرد.
چرا ایردراپ و Quick Share متفاوتاند؟
مزیت اصلی ایردراپ و Quick Share این است که هر دو بر پایه ارتباط peer-to-peer کار میکنند. یعنی برای ارسال فایل، نیازی به اینترنت وایفای یا دیتای سیمکارت ندارید و فایلها هم روی سرورهای گوگل یا اپل آپلود نمیشوند.
این موضوع دو پیامد مهم دارد: اول سرعت بالاتر در ارسال فایلهای حجیم حتی در جایی مثل یک پرواز یا مترو زیرزمینی بدون آنتن؛ دوم، یک امتیاز مهم برای حریم خصوصی، چون مسیر انتقال فایل مستقیماً بین دو دستگاه برقرار میشود و واسطهای در میانه راه وجود ندارد.
برای کاربران حساس به امنیت و حریم خصوصی، این نوع انتقال فایل میتواند جذابتر از اشتراکگذاری از طریق پیامرسانها یا فضای ابری باشد؛ جایی که معمولاً دادهها از سرورهای شرکت میزبان عبور میکنند.
تنظیم «Everyone for 10 minutes»؛ راحت اما نه بیخطر
در وضعیت فعلی، برای ارسال یا دریافت محتوا بین آیفون و گوشی اندرویدی، باید حالت دیدنپذیری را روی گزینه «Everyone for 10 minutes» قرار دهید. در این حالت دستگاه شما به مدت ده دقیقه برای همه دستگاههای اطراف قابل مشاهده است.
در عمل، این تنظیم برای بیشتر کاربران مشکلساز نمیشود و فرایند وصل شدن و انتقال فایل را بسیار ساده میکند. اما همچنان یک ریسک کوچک وجود دارد: ممکن است شخصی ناشناس سعی کند فایلی ناخواسته برای شما بفرستد، چون دستگاه شما در آن بازه زمانی برای همه قابل شناسایی است.
اگر در مکانهای عمومی شلوغ – مثل مترو، کنسرت یا فرودگاه – زیاد از ایردراپ یا Quick Share استفاده میکنید، بهتر است بعد از اتمام کار، دوباره تنظیمات را روی حالت محدودتر قرار دهید تا کنترل بیشتری روی اینکه چه کسی میتواند شما را ببیند، داشته باشید.
چرا این قابلیت فعلاً فقط برای Pixel 10 فعال است؟
نکته جالب این است که این سازگاری تازه فعلاً فقط به گوشیهای سری Pixel 10 محدود شده؛ یعنی پرچمدارهای جدید و بالارده گوگل. به زبان ساده، گوگل ابتدا این قابلیت را روی بهترین و جدیدترین سختافزار خود امتحان میکند؛ جایی که هم کاربران فنیتری حضور دارند و هم بهروزرسانیها سریعتر منتشر میشوند.
با این حال، خود همین تصمیم یک سیگنال قوی به بازار میدهد: اگر این ارتباط مستقیم بین ایردراپ و Quick Share بدون مشکل خاصی کار کند، احتمالاً سایر سازندگان اندرویدی هم بهدنبال پیادهسازی آن خواهند رفت. تصور کنید چند ماه یا یک سال دیگر، پرچمدارهای سامسونگ، شیائومی یا وانپلاس نیز بتوانند همانقدر روان با آیفون فایل جابهجا کنند.
این آیندهای است که توسعهدهندگان و کاربران حرفهای مدتهاست منتظرش ماندهاند؛ آیندهای که در آن «انتخاب سیستمعامل» کمتر از امروز به معنای «قطع ارتباط با بقیه» است.
پشتصحنه یک همگرایی آرام: از RCS تا AirTag
پشتیبانی پیکسل ۱۰ از ایردراپ یک اتفاق جدا و منفرد هم نیست. در سال ۲۰۲۴ اپل بالاخره – بعد از فشارهای طولانیمدت بازار و قانونگذارها – پشتیبانی از RCS را به آیفون اضافه کرد. RCS استاندارد مدرن و رمزنگاریشدهای است که سالها روی اندروید فعال بود و حالا قرار است جایگزین SMS و MMS قدیمی و ناامن شود.
SMS سالهاست بهعنوان پروتکلی «ناامن و قابل شنود» شناخته میشود. پیوستن آیفون به دنیای RCS به معنای آن است که پیامها، تصاویر و ویدئوهایی که بین کاربران آیفون و اندروید رد و بدل میشود، در مسیر مدرنتر، امنتر و مناسبتری قرار میگیرد. این موضوع مخصوصاً برای کسبوکارها، خبرنگاران و کاربرانی که در کشورها یا شرایط حساس امنیتی هستند، اهمیت زیادی دارد.
از سوی دیگر، گوشیهای اندرویدی هم در زمینه امنیت و حریم خصوصی با اپل همگامتر شدهاند. اندروید حالا میتواند AirTagهای اپل را شناسایی کند؛ اقدامی پیشگیرانه برای مقابله با ردیابی مخفی افراد. این یعنی اگر شخصی بخواهد بدون اطلاع شما یک AirTag در کیف، خودرو یا وسایلتان مخفی کند، گوشی اندرویدیتان این احتمال را تشخیص داده و هشدار میدهد.
این دست تغییرات شاید از بیرون «کوچک» بهنظر برسند، اما وقتی کنار هم قرار میگیرند، تصویر بزرگتری را نشان میدهند: تمایل آرام اما رو به رشد دو اردوگاه بزرگ موبایل برای عبور از دیوارهای بلند خود و رسیدن به حداقلی از سازگاری متقابل، آن هم در حوزههایی که مستقیماً روی امنیت، حریم خصوصی و راحتی روزمره کاربران اثر میگذارند.
دیوارهای باغ بسته در حال ترک برداشتن هستند
هم اپل و هم گوگل سالهاست که به ساخت «باغهای بسته» دیجیتالی مشهورند؛ اکوسیستمهایی که هرچه بیشتر در آنها سرمایهگذاری کنید، خروج از آن سختتر میشود. اما فشار کاربران، رقابت شدید و نگاه قانونگذارها به موضوع انحصار، بهتدریج در حال وادار کردن این شرکتها به همکاریهای حداقلی است.
پشتیبانی پیکسل ۱۰ از ایردراپ ، پشتیبانی آیفون از RCS و امکان شناسایی AirTag روی اندروید، همگی نشانههایی از همین روند هستند. شاید هنوز تا روزی که یک کاربر اندروید بتواند کاملاً «بیدردسر» وارد دنیای حباب آبی iMessage شود فاصله داشته باشیم، اما جهت حرکت مشخص است: کاربر نهایی باید کمتر هزینه انتخاب پلتفرم خود را بپردازد.
و شاید روزی برسد که نویسندهای با گوشی پیکسل واقعاً بتواند به مهمانی حباب آبیها در iMessage هم دعوت شود؛ بدون آنکه مجبور شود برای یک رنگ آبی، کل اکوسیستم خود را عوض کند.