برنده جایزه مصطفی 2025 از آمادگی برای همکاری با شرکتهای ایرانی خبر داد و اعلام کرد که شرکت چینی طرف همکاری وی خطوط تولید تجاری در مقیاس 100 مگاوات برای سلولهای خورشیدی پروسکایتی دارد و انتقال فناوری ممکن است.
جزئیات پیشنهاد و اهمیت پارکهای فناوری
محمد خواجهنظیرالدین، استاد دانشگاه پلیتکنیک لوزان سوئیس و برنده جایزه مصطفی 2025، با اشاره به نقش حیاتی پارکهای فناوری در پیوند دانشگاه و صنعت، تأکید کرد که چنین نهادهایی بستر مناسبی برای رشد استارتاپها، تحقیق مشترک و توسعه فناوریهای پیشرفته هستند. ایشان که بیش از 950 مقاله علمی بینالمللی منتشر کردهاند، آمادهاند تعامل مستقیم با شرکتهای عضو منطقه بینالمللی نوآوری ایران را آغاز کنند تا فناوریهای خورشیدی پروسکایتی را گسترش دهند.
چرا انتقال فناوری 100 مگاوات مهم است؟
شرکت چینی مورد اشاره، خطوط تولید تجاری با ظرفیت 100 مگاوات را راهاندازی کرده و توانایی تولید انبوه سلولهای پروسکایتی را دارد. این مقیاس، قدمی عملی برای انتقال دانش فنی به ایران است که میتواند بهسرعت ظرفیت تولید نیروگاههای خورشیدی محلی را افزایش دهد، زنجیره تأمین را تقویت کند و هزینههای ساخت را کاهش دهد. علاوه بر این، دستاورد علمی خواجهنظیرالدین — رسیدن به بازدهی بیش از 35 درصد در سلولهای پروسکایتی — نشاندهنده پتانسیل فنی بالای این فناوری است.

فرصتها و چالشها در مسیر همکاری بینالمللی
انتقال فناوری 100 مگاواتی نیازمند آمادگی زیرساختی، سرمایهگذاری در خطوط تولید، آموزش نیروی انسانی و چارچوبهای حقوقی و تجاری روشن است. مزایا شامل خلق اشتغال، خودکفایی در تولید انرژی خورشیدی و رشد اکوسیستم استارتاپی مرتبط با انرژیهای تجدیدپذیر است. از سوی دیگر، چالشهایی مانند تأمین تجهیزات پیشرفته، مسائل تامین مواد خام، حفاظت از مالکیت فکری و هماهنگی با استانداردهای بینالمللی باید مدیریت شوند.
چه چیزی میتوان اجرا کرد؟
- برنامههای مشترک تحقیق و توسعه بین دانشگاهها و شرکتها برای سازگارسازی پروسکایت با شرایط محلی.
- ایجاد خط تولید آزمایشی در یکی از پارکهای فناوری برای انتقال دانش عملیاتی و آموزش نیروی انسانی.
- قراردادهای همکاری بینالمللی که شامل انتقال فناوری، پشتیبانی فنی و مشاوره برای راهاندازی تولید 100 مگاواتی باشد.
در کل، پیشنهاد انتقال فناوری سلولهای خورشیدی پروسکایتی در مقیاس 100 مگاوات فرصتی استراتژیک برای تقویت صنعت انرژی خورشیدی ایران و رشد پارکهای فناوری محسوب میشود؛ به شرطی که برنامهریزی دقیق، سرمایهگذاری هدفمند و همکاری بلندمدت بین نهادهای علمی و صنعتی پیگیری شود.



