بازار موبایل در چند سال اخیر کم غافلگیری نداشته، اما بهنظر میرسد ۲۰۲۶ میتواند عجیبتر هم باشد؛ نه فقط با افزایش قیمت، بلکه شاید با یک عقبگرد واقعی در مشخصات. شایعهای که این روزها بیشتر شنیده میشود: کاهش رم گوشیهای میانرده از ۱۲ گیگابایت به ۸ گیگابایت.
طبق گزارشهای منتشرشده و پیشبینیهای TrendForce، فشار اصلی از جایی میآید که کمتر در vitrin فروشگاهها دیده میشود: قیمت تراشههای حافظه (DRAM). با رشد پروژههای بزرگ هوش مصنوعی و توسعه دیتاسنترهای عظیم، تقاضا برای چیپهای حافظه بهشدت بالا رفته و همین موضوع میتواند کمبود و افزایش قیمت را تشدید کند. نتیجه؟ هزینه تولید برای بسیاری از محصولات الکترونیکی—از گوشی و تبلت تا حتی مدلهای پرچمدار—بالا میرود.
وقتی هوش مصنوعی رم را میبلعد، گوشیها تاوان میدهند
TrendForce هشدار داده که در ابتدای ۲۰۲۶، رشد قیمت حافظه میتواند فشار هزینهای سنگینی به صنعت موبایل وارد کند. حتی گوشیهایی که معمولاً حاشیه سود بالایی دارند (مثل آیفون) هم ممکن است با افزایش هزینه ساخت روبهرو شوند؛ اتفاقی که میتواند اپل را وادار کند در قیمتگذاری نسلهای جدید تجدیدنظر کند یا برای مدلهای قدیمیتر تخفیفهای کمتری در نظر بگیرد.
برای برندهای اندرویدی—بهخصوص در بازه اقتصادی تا میانرده—رم و حافظه داخلی یکی از نقاط فروش مهم است و سهم قابلتوجهی از هزینه تولید را تشکیل میدهد. وقتی قیمت قطعات بالا میرود، معمولاً دو مسیر باقی میماند: یا قیمت گوشی بالا میرود، یا مشخصات نسخههای جدید و حتی موجودی/تنوع مدلهای قدیمیتر تغییر میکند.
از همینجا نگرانی اصلی شکل میگیرد: گزارش میگوید ممکن است روند ارتقا در کل بازار کند شود و ظرفیت DRAM در گوشیهای میانرده و حتی برخی مدلهای بالاتر، به سطحی «کمتر از چیزی که انتظار میرفت» استاندارد شود؛ یعنی بهجای ۱۲ گیگابایت، ۸ گیگابایت رم تبدیل به گزینه رایجتر شود. در پایینترین رده هم احتمال بازگشت به ۴ گیگابایت رم مطرح شده؛ عددی که برای سال ۲۰۲۶، بیش از حد محافظهکارانه است.
۴ گیگابایت رم در ۲۰۲۶؟ تجربه کاربری قربانی میشود
محدود کردن گوشیهای اقتصادی به ۴ گیگابایت رم میتواند تجربه استفاده روزمره را بهشکل مستقیم خراب کند. اپها و سیستمعاملها هر سال «حافظهخور»تر میشوند: شبکههای اجتماعی، پیامرسانها، مرورگرها با دهها تب باز، و قابلیتهای چندوظیفگی—همه و همه رم میخواهند.
با ۴ گیگابایت، خیلی سریع با نشانههای آشنا روبهرو میشوید: بسته شدن اپها در پسزمینه، رفرش شدن مداوم برنامهها، لگ هنگام جابهجایی بین کارها و افت عملکرد در استفاده طولانی. بدتر از آن، چنین گوشیای عمر مفید کوتاهتری خواهد داشت؛ چون آپدیتهای آینده و نسخههای جدید اپلیکیشنها معمولاً رم بیشتری میطلبند و دستگاه زودتر از دور خارج میشود.
در نهایت، سازندگان باید بین «هزینه» و «کارایی» تعادل برقرار کنند؛ اما هرچه قیمت قطعات بالاتر برود، برندهایی که زنجیره تأمین قویتر و قدرت جذب هزینه دارند، دست بالا را خواهند داشت. برای کاربران هم سؤال ساده است: آیا حاضر میشویم در ازای قیمتهای بالاتر، مشخصات پایینتر بگیریم؟
فعلاً همهچیز در حد پیشبینی و گزارش است؛ اما اگر روند قیمت DRAM همین مسیر را ادامه دهد، ۲۰۲۶ میتواند سالی باشد که در آن ارتقای گوشیها نه با جهش، بلکه با عقبنشینی تعریف شود—امیدواریم این سناریو هیچوقت واقعی نشود.
