بررسی اچ‌تی‌سی دیزایر آی (Eye): چشم تو چشم!

شاید یک یا نهایت دو سال است که گرفتن عکس‌های به اصطلاح سلفی تا این حد باب شده و برایش انواع و اقسام تجیهزات مختلف را می‌سازند. واژه «سلفی» با اینکه در ابتدا به نظر کلمه‌ای عربی می‌رسد، اما کاملا فرنگی بوده و معنای «خودی» را می‌دهد. در واقع این کلمه در عکاسی به حالتی گفته می‌شود که کاربر، بدون آنکه از شخص دیگری بخواهد از وی یا دوستانش عکس بگیرد، به شخصه دست به کار شده و با بازوان پرتوان خویش، اقدام به عکاسی می‌کند!

اما چرا در طی ده‌ها سالی که از اختراع دوربین عکاسی می‌گذرد، این مورد جدیدا باب شده و روز به روز علاقه‌مندان بیشتری پیدا می‌کند؟ باید کلید حل این معما را در بین گوشی‌های تلفن همراه یافت، جایی که دوربین دوم که در ابتدا وسیله‌ای جهت مکالمات تصویری بود (و البته هنوز هم است) به واسطه توانایی مستقیم در نشان دادن کاربر به صورت زنده، وی را تحریک نمود تا از خودش هم عکس بگیرد و هر چه کیفیت این دوربین‌های ثانویه افزایش پیدا کرد، میل و اشتیاق کاربران نیز فزونی گرفت تا هنگامی که کار به جایی رسید، سازنده‌ای چون اچ‌تی‌سی، تلفن همراهی ساخت که نه تنها دوربین اول و دوم آن یکی بودند، بلکه برای جلوگیری از هر گونه تفاوت گذاشتن بین آن‌ها، فلاش دوگانه نیز برای دوربین جلویی در نظر گرفت تا اهمیت این داستان را به مخاطب بیشتر یادآوری کند. اسم گوشی را هم Eye (به معنی چشم) گذاشت تا به کاربر بگوید که دوربین جلویی یک گوشی، نقش چشم آن را بازی می‌کند و از دوربین عقب، انتظار دیگری داشته باشید (شاید گوش!).

پس همراه با ما باشید تا نگاهی نزدیک و تخصصی به این گوشی بیندازیم.

چشم‌ها برای که به صدا در می‌آیند؟!

اگر سطرهای بالا را به دقت مطالعه کرده باشید، اچ‌تی‌سی تکلیف خودش را با کاربران این گوشی کاملا روشن کرده است! آیا عکاسی سلفی دوست دارید؟ پس دیزایر Eye را بخرید. دوست ندارید؟ خب… می‌توانید که این گوشی را نخرید اما اگر هم خریدید، ضرری نکردید زیرا تمام امکانات یک گوشی عادی (در سطح پرچمدار) را دارد و شاید این چشم بزرگ، روزگاری هم به کارتان بیاید!

وقتی گوشی را به دست می‌گیرید، قد بلند (و شاید هم دیلاق) کمی در ذوق می‌زند. جالب اینجاست که وقتی گوشی را در کنار مدلی چون ال‌جی G3 با نمایشگری که 0.3 اینچ هم بزرگ‌تر است، قرار می‌دهیم باز محصول اچ‌تی‌سی بلندتر است و در اینجا کمی در نام گوشی شک می‌کنید که نامش دیزایر Eye‌ هست یا Foot! در واقع حاشیه‌های نسبتا زیاد در بالا و به خصوص پایین گوشی، سبب این امر شده‌اند و با اینکه این بار اچ‌تی‌سی با مهارت، اسپیکرها را در نواری بسیار باریک قرار داده اما همچنان حاشیه‌ها آزار دهنده به نظر می‌رسد.

در بالای گوشی، این چشم دستگاه است که بیشتر از هرچیزی خودنمایی می‌کند و در کنار آن دو فلاش LED که رنگ‌های متفاوتی دارند، به شما چشمک می‌زند (چشم اصلی کمی بی‌بخار است!). ظاهرا اچ‌تی‌سی خواسته در این بخش کاملا شفاف سازی کند و سنسورها به صورت مشخص در جلوی دیدگان‌تان قرار دارند.

در سمت راست، دکمه پاور در کنار کلید یک‌پارچه صدا قرار دارد و عملکرد مناسبی از خود نشان می‌دهند. در این بخش، یک کلید دیگر نیز حضور دارد که به قدری بد کار می‌کند، به شخصه نبودش را بر بودن آن ترجیح می‌دهم! نامش کلید اختصاصی شاتر دوربین است که از نظر حساسیت باید آن را به سنگ تشبیه کرد (از بس که بی‌احساس است!). این کلید سفت‌تر از آن چیزی است که انتظار دارید و در خیلی از مواقع، متوجه عکس گرفتن نخواهید شد و خلاصه طراح دیزایر Eye با این حرکتش، خاری را چشم گوشی فرو برده است!

در سمت چپ اسلات‌های ورودی سیم کارت و کارت حافظه دیده می‌شود که خوشبختانه نیازی به سوزن آزار دهنده جهت خارج کردن‌شان نیست.

پورت میکرو یواس‌بی در کنار پورت استاندارد هدفون نیز به ترتیب در پایین و بالای دستگاه جای خوش کرده‌اند. وقتی که گوشی را به پشت بر می‌گردانید، لوگوی اچ‌تی‌سی در ابتدا بیشترین نظر را به خود جلب خواهد کرد و از آنجایی که یک لنز بزرگ با دو فلاش را در جلوی Eye دیده‌ایم، پس خیلی به لنز 13 مگاپیکسلی پشتی توجهی نکرده و دستی بر روی قاب پشتی می‌کشیم. بدنه‌ای تمام پلاستیکی که البته بویی از کیفیت پایین به مشام نمی‌رسد. اما رنگ‌بندی گوشی علی‌رغم آنکه شاد و دلپذیر است، کمی دستگاه را شبیه به اسباب بازی هم می‌کند تا در این بخش، سلیقه خریدار بیشترین نقش را برای دوست داشتن آن بازی کند.

دیزایر هم خوشبخت شد!

سرانجام اچ‌تی‌سی تصمیم گرفت تا وضوح تصویر فول اچ‌دی را برای رده دیزایر خودش که به طور معمول گوشی‌های ارزان‌تر (در مقایسه با رده وان) در آن قرار می‌گیرند، عرضه کند و این نور چشمی، اولین محصول در این بخش لقب گرفت. Eye با دارا بودن چگالی پیکسلی 424 در هر اینچ، نسبت به مدلی چون وان M8 با عدد 441 در رده پایین‌تری می‌ایستد اما از آنجایی که چشم انسان توانایی تشخیص پیکسل‌ها بیش از یک حدی را ندارد (به گفته اپل: 326 پیکسل)، پس تفاوتی بین این دو رقم نیست. البته کمتر بودن چگالی پیکسلی Eye به خاطر نمایشگر 5.2 اینچی آن است که سایز بزرگ‌تری نسبت به پرچمدار اچ‌تی‌سی به آن می‌بخشد. اما کیفیت چه؟ باید به طور کلی کیفیت نمایشگر این گوشی را مثبت ارزیابی کرد، کنتراست مناسب به همراه روشنایی بسیار خوب، تصاویر زیبایی را در جلوی چشمان شما به رقص در می‌آوردند اما هرچه نمایشگر را خم کرده و از زاویه‌ها بدان بنگرید، مانند عروسی که وارد چاله و چوله شده و قادر به رقص صحیح نیست، کمی رنگ از رخسارش پریده و حداقل به مانند اچ‌تی‌سی وان M8‌ از خودش هنر نشان نمی‌دهد.

در ادامه تصاویری از این گوشی را در کنار ال‌جی G3‌ مشاهده می‌کنید (مدل سمت راست، اچ‌تی‌سی است).

یک دیزایر قدرتمند!

بعد از معرفی وان (M7) از سوی اچ‌تی‌سی، عادت کرده بودیم که محصولات قدرتمند و پرچمدار این کمپانی را با نام وان و دیگر اسمارت فون‌های میان رده را با نام دیزایر بشناسیم اما دیزایر آی (EYE) آمده تا به نوعی سنت شکنی کرده باشد. این چشم جهان بین اچ‌تی‌سی به پردازنده ۴ هسته‌ای اسنپدراگون ۸۰۱ مجهز شده است که هر یک از این هسته‌ها فرکانسی 2.3 گیگاهرتزی را به خود می‌بینند. آدرنو ۳۳۰ نیز عهده‌دار کارهای گرافیکی است و اگر به این مجموعه خوب سخت‌افزاری ۲ گیگابایت رم نیز اضافه کنید، به قدرت بالای دیزایر Eye پی خواهید برد. برای آنکه این مدل را بیشتر مورد بررسی قرار دهیم آن را وارد آزمایشگاه خودمان کردیم تا ببینیم چه حرفی برای گفتن دارد.

در گام اول سری به بنچمارک پی زدیم. با توجه به اینکه این برنامه عملکرد هر هسته را در محاسبه عدد پی می‌سنجد، در نتیجه هرچه عدد به‌دست آمده کوچک‌تر باشد، نشان از سرعت بیشتر برای آن هسته دارد. دیزایر آی نیز خیلی زود به رقم ۱۲۹ میلی‌ثانیه دست یافت و گرچه نتوانست رکورد تاریخی ال‌جی G2 با کسب رقم ۹۹ میلی ثانیه را بشکند، اما تنها با کسب یک امتیاز کمتر نسبت به پرچمدار این روزهای اچ‌تی‌سی با نام وان M8 نشان داد که چیزی از آن کم ندارد!

سپس به سراغ آزمون ۴ مرحله‌ای  Quadrant‌رفتیم که نتایج به‌دست آمده توسط این مدل را در زیر مشاهده می‌کنید (از بالای نمودار گزینه‌ها را تغییر دهید).

در آزمون بعدی از برنامه محبوب AnTuTu استفاده کردیم که دیزایر آی توانست امتیاز قابل قبول 35462 را کسب کند.

در نهایت برای آنکه واحد گرافیکی را نیز به تنهایی سنجیده باشیم از Bonsai بهره گرفتیم که حاصل کار را در زیر مشاهده می‌کنید.

و زمانی برای عکاسی

اگر کمی بر روی نام این گوشی دقت کنید، متوجه می‌شوید که چشم (استعاره از دوربین)، مهم‌ترین نقش را در تولید این دیزایر بازی می‌کند. اما خب، کمی این رُل در اینجا متفاوت بوده و برخلاف اکثر محصولات تولیدی که تمرکز آن بر روی دوربین پشتی استوار است، بر روی دوربین جلویی معطوف شده تا بلکه به کمک آن، اچ‌تی‌سی بتواند راهکاری تازه را در فروش محصولاتش پیدا کند.

زمانی که اچ‌تی‌سی تلاش کرد تا با تمرکز بر روی سری دوربین‌های موسوم به اولتراپیکسل در گوشی‌های وان M7 و وان M8 تحولی را در این حوزه به وجود بیاورد، بسیاری با دیده شک و تردید بر روی این مدل‌ها نگریستند و این عمل اچ‌تی‌سی سبب شد دوربین، عملا تبدیل به پاشنه آشیل گوشی‌های زیبا و موفقی چون سری وان شود. خود این کمپانی هم که متوجه این موضوع شده بود، از نسخه E8 به بهانه بدنه پلاستیکی و ارزان قیمت‌ترش رونمایی کرد اما تفاوت اصلی را در دوربین‌ها گذاشت و دیگر نه خبری از اولتراپیکسل شد و نه دوربین دومی در بالای آن که صرف چند افکت محدود، هزینه اضافی به خریدار تحمیل کند. حتی در آزمایشی که ما در بین دوربین گوشی‌های پرچمدار گرفتیم، اولتراپیکسل در کل ضعیف‌ترین عملکرد را از خود نشان داد تا مشخص شود که اچ‌تی‌سی باید خیلی لجباز باشد اگر بخواهد در پرچمدار بعدی‌اش، باز این مدل از دوربین را قرار دهد!

اما در دیزایر Eye کمی داستان متفاوت است. با اینکه دوربین پشتی 13 مگاپیکسلی به همراه دو فلاش LED توانایی خوبی در عکس‌برداری دارد، اما وجود همین مشخصات برای دورببن جلو، تا حد زیادی تعجب برانگیز است. مگر چهره انسان در عکس‌های سلفی به چه تعداد پیکسل نیاز دارد و آیا حضور دو فلاش LED در این قسمت با توجه به فاصله کم سوژه تا نمایشگر، ضروری است؟

دوربین جلو و عقب، هر دو ۱۳ مگاپیکسلی هستند و تنها تفاوت در میزان F آن‌هاست که برای جلویی 2.2 و برای پشتی 2 است و به نظر می‌رسد دلیل این فرق، به خاطر وایدتر بودن دوربین جلویی است که به طور معمول  از فاصله نزدیک‌تری اقدام به عکاسی کرده و بدین خاطر نیاز به جای دادن فضای بیشتری در خود دارد.

برای آنکه ببینیم این دو دوربین چه تفاوتی در گرفتن عکس دارند، نمونه مشابهی را در جلوی آن‌ها گذاشته و عکاسی کردیم (با سختی و مشقت فراوان!). تصویر اول برای دوربین پشتی و عکس دوم مربوط به دوربین جلویی است.

اچ‌تی‌سی امکانات نرم‌افزاری ریز و درشتی را هم به دوربینش افزوده تا بتواند جذابیت کار کردن با آن‌ها را افزایش دهد. تقریبا هر امکانی که برای دوربین پشتی فراهم است، برای جلویی نیز آورده شده تا مبادا به یکدیگر حسودی کنند! همچون قبل هم از افکت‌های متنوع و نرم‌افزار Zoe بهره گرفته شده تا عاشقان عکاسی، با کیت کاملی از امکانات رنگارنگ سر و کار داشته باشند.

البته در این بین یک ایراد هم مشاهده می‌شود و آن عدم قابلیت تنظیم فلاش برای دوربین جلو در حالت خودکار است. در واقع این شما هستید که همیشه تنظیم می‌کنید آیا می‌خواهید دوربن فلاش بزند یا خیر!

در ادامه چند تصویر شکار شده با دوربین جلوی دستگاه را مشاهده می‌کنید.

البته دوربین پشتی را هم فراموش نکرده‌ایم و به شاهکارهای آن نیز توجهی بفرمایید.

در بخش فیلم‌برداری، دیزایر Eye توانایی فیلم‌برداری در حداکثر وضوح فول اچ‌دی را داراست و زمانی‌که این کمپانی برای پرچمداران خودش هم قابلیت 4K را در نظر نمی‌گیرد، پس انتظار نداشته باشید در این سوگلی چشم درشت هم چنین چیزی را مشاهده کنید. در کلیپ یک دقیقه‌ای که با دوربین گرفتیم، حجم تصویر 144 مگابایت شد. با آنکه نور چندان بالا نبود، اما میزان نویز به حد آزار دهنده‌ای نرسید، صدا کیفیت خوبی داشت و فقط کمی لرزش‌ها بیش از حد به نظر می‌رسید.

به یاد ایام قدیم!

با آنکه دیزایر Eye قد و بالای رعنایی دارد، اما اسپیکرهای دوست داشتنی سری وان را نمی‌توان در آن دید. البته در ابتدا که دو اسپیکر مخفی شده در بالا و پایین گوشی را دیدم، بر این ابتکار اچ‌تی‌سی احسنت گفته و ذکاوتش برای این کار را ستودم. جایگاه اسپیکرها هم به راستی خوب است و به خصوص به دلیل پخش شدن صدا از جلو، کاربر را راضی می‌کند، اما اگر بخواهید با گوشی‌های سری وان و حتی مدلی چون دیزایر 816 آن را مقایسه کنید، به طور حتم ناامید خواهید شد! پلیر دستگاه هم به صورت پیش فرض، کدک‌های تصویری زیادی را پشتیبانی نمی‌کند و به همین خاطر، بایستی دست به دامان برنامه‌های دیگر اندروید همچون MX Player شوید. اما اگر سور و سات کافی را برای تماشای فیلم فراهم آوردید، مشاهده آن در این محصول لذت بخش خواهد بود، به خصوص اگر هدفون‌های با کیفیتی در گوش‌تان باشد و از صدای رسا و دلپذیر Eye بهره بگیرید.

من هم ضد آب شدم!

بالاخره اچ‌تی‌سی تصمیم گرفت تا یک گوشی با گواهی رسمی IP را به بازار ارایه کند تا یک مدل با قابلیت دوام آوردن در یک متری آب را داشته باشد (گواهی IPX7 که حرف X به خاطر عدم مقاومتش در برابر گرد و غبار است). از آنجایی که دکمه شاتر اختصاصی نیز برای کاربر فراهم آورده شده است، پس می‌توانید به راحتی عکاسی کرده و حتی سلفی‌های عجیب و غریب را از خودتان بیندازید. احتمالا زیر آب، یکی از همان جاهایی است که فلش‌های دوگانه، بسیار به کمک کاربر خواهد آمد چرا که میزان نور در چنین محیطی کمتر شده و ارزش فلاش‌ها بسیار بیشتر می‌شود.

اچ‌تی‌سی برای این چشم دوست داشتنی‌اش، یک باتری 2400 میلی‌آمپری را در نظر گرفته که قادر است تا بیش از 10 ساعت وب‌گردی و تماشای فیلم را برای کاربر خود به ارمغان بیاورد و اگر زیاد اهل مکالمه هستید (فراموش کرده بودیم که گوشی برای حرف زدن هم هست!)، تا نزدیک به ۲۰ ساعت بر روی توانایی آن حساب باز کنید.

از دیگر ویژگی‌های این گوشی خوش قد و بالا (و کمی هم دیلاق!) بایستی به توانایی شارژ سریع آن اشاره کرد که تنها در عرض ۳۰ دقیقه، تا ۶۰ درصد از توان خود را باز می‌یابد.

این محصول اچ‌تی‌سی که با نسخه 4.4.2 اندروید و پوسته زیبای سنس، ورژن 6 وارد بازار شده است، دارای 16 گیگابایت حافظه داخلی بوده و توانایی پشتیبانی از 128 گیگابایت حافظه جانبی دیگر را هم داراست.

سخن پایانی

بایستی دیزایر Eye را یک گوشی خاص از اچ‌تی‌سی دانست، مدلی که تمرکز اصلی سازنده بر روی دوربین (به خصوص جلویی) استوار بوده و سبب شده تا محصولی متفاوت را به بازار عرضه کند. البته این تمرکز، سبب نشده تا این گوشی در سایر جهات مدلی ضعیف باشد و اتفاقا تلاش اچ‌تی‌سی بر روی ساخت نمونه‌ای با توازن مناسب است تا کسی نتواند دیزایر Eye را چشم بزند!

اما خب، قد زیادی رعنا و قیمتی بالاتر نسبت به سایر هم‌رده‌های دیزایری (وغیر دیزایری در بازار)، سبب می‌شود تا اگر پول کافی در جیب و علاقه وافر به عکس‌های سلفی داشته باشید، گوشه چشمی نیز به آن بیندازید.