بررسی اچ‌تی‌سی وان E9 پلاس: سریع‌تر باش!

شاید بیشترین اخباری که در سال جاری میلادی در ارتباط با اچ‌تی‌سی منتشر شده، همگی در حول و حوش نزول، شکست، ضرر و خلاصه مطالبی منفی درباره این کمپانی پرسابقه تایوانی بوده است. اما نکته جالب در این بین، حرکت همچنان پیوسته و فعالانه این سازنده بدون توجه به خبرهای منفی پیرامونش است. اچ‌تی‌سی نه مثل نوکیا خودش را تسلیم کمپانی‌ای چون مایکروسافت کرده و نه چون بلک‌بری، از تولیداتش کاسته است. حتی دوست ندارد که مثل موتورولا، از این دست به آن دست شود و یا همچون سونی، بر قدرت بخش‌های دیگرش تکیه کند. اچ‌تی‌سی می‌خواهد که همچنان بتازد و آخرین رمق‌هایش را به جای گریستن بر شرایط فعلی خود، بر روی توان پاهایش گذاشته تا شاید این انگیزه، آن را به مقصدی روشن‌تر و بهتر برساند.

البته در این مقاله که شاید شکل حماسی هم به خودش گرفته، قصدی برای نقد و بررسی اچ‌تی‌سی نداریم بلکه هدف ما یک گوشی تازه وارد از این کمپانی با نام E9‌ پلاس است، محصولی که حاصل آخرین تلاش‌های این کمپانی برای باقی ماندن در جمع بزرگان است؛ اما آیا E9 پلاس، مسیر خوبی برای حرکت اچ‌تی‌سی است؟

احساساتی نشو!

اچ‌تی‌سی امید زیادی داشت تا وان M9 بتواند حرکت مثبتی که با وان M7 آغاز شده و با M8 تثبیت شده بود، به اوج خودش برساند اما M9 به صورت معکوس عمل کرد تا آشفتگی زیادی به شرایط این کمپانی در بازار پر هیاهوی امروزی موبایل تزریق شود و اچ‌تی‌سی سراسیمه به دنبال جبران این ناکامی برود؛ اما به نظر می‌رسد که در این بین کمی احساساتی عمل کرده و بی‌نظمی در معرفی محصولاتش به چشم می‌خورد. در اولین گام، اسنپدراگون ۸۱۰ که یکی از عوامل اصلی در عدم موفقیت وان M9 بود، با مدیاتک جایگزین شد. در واقع اچ‌تی‌سی رویه‌ای متفاوت با سایر کمپانی‌ها را در نظر گرفت؛ نه مثل سامسونگ توانایی تولید چیپست اختصاصی را داشت، نه مثل ال‌جی به یک مدل پایین‌تر اکتفا کرد و نه مثل سونی، همچنان اسنپدراگون ۸۱۰ را ادامه داد. انتخاب این کمپانی، مدیاتک بود که بیش‌تر از هر چیزی به ساخت چیپست برای گوشی‌های میان رده و پایین رده مشهور است. این کمپانی در گام بعدی از نسخه‌های پلاس استفاده کرد که برخلاف اعتقاد این کمپانی در بی‌استفاده بودن وضوح تصویر QHD، از چنین رزولوشنی بهره می‌برد. حتی گوشی E9 را که به طور معمول مشابه با همان سری M و با بدنه پلی‌کربنات تولید می‌کند، با ظاهر و مشخصاتی متفاوت تنها در چین ارایه نمود، جایی که نمایشگر ۵.۵ اینچی، نشان از تفاوت زیاد آن با M9 داشت. نکته جالب دیگر، استفاده از یک نمایشگر ۵.۲ اینچی در محصول دیگرش یعنی M9 پلاس بود که با آنکه از واژه پلاس بهره می‌برد، اما از E9‌ کوچک‌تر بود! این بی‌نظمی در تولید محصولات، در گوشی E9 پلاس که به نوعی نسخه جهانی جدیدترین محصول سری E هم بود به چشم می‌خورد، چرا که اندازه دستگاه دستخوش تغییر خاصی نشده اما از نظر سخت‌افزاری، بهبودهایی دیده می‌شد.

خلاصه آنکه یکی این وسط بایستی به اچ‌تی‌سی بگوید: لطفا احساساتی نشو و کمی با نظم و برنامه بهتری حرکت کن!

طرحی که آشناست

ظاهرا اچ‌تی‌سی پس از عرضه مدل وان M7 و تمجید و تعریف‌های بسیاری که از آن شد، به قدری جو گیر گشت که دیگر زبان طراحی همه مدل‌هایش را بر همان اصل استوار کرده و حالا با کمی تغییر در میزان سوراخ‌های اسپیکرها یا قوس لبه‌ها، تنوع را هم چاشنی کارش نموده است. اگر از روبه‌رو به E9 پلاس بنگرید، احساس می‌کنید که با یک M9 بزرگ شده طرف هستید، اما با لمس دستگاه که جنسی پلاستیکی دارد، کمی از لوکس بودن گوشی در ذهنتان فاصله گرفته و به یاد سری دیزایر خواهید افتاد. البته زمانی که گوشی را برگردانید، متوجه خواهید شد که کلا نیاز به یک شتسشوی ذهنی دارید چون ظاهر لنز بزرگ و عجیب E9 پلاس به همراه رنگ‌بندی متفاوت قاب پشتی سبب می‌شود تا شبیه به هیچ‌کدام از گوشی‌های اچ‌تی‌سی که تا کنون دیده‌اید، نباشد! در واقع به نظر می‌رسد که این کمپانی تفاوت در طراحی‌های گوشی‌هایش را از پشت پیاده سازی می‌کند و اعتقادی به تغییر از جلو ندارد!

کلید نسبتا کوچک پاور به همراه دکمه یک‌پارچه صدا در بخش راست تعبیه شده و محل ورودی سیم‌کارت‌ها و کارت میکرو اس‌دی، با یک کاور نسبتا پهن و کشیده در قسمت چپ قرار دارد و خوشبختانه نیازی به پین جهت باز کردن ورودی آن نیست. محل اتصال درگاه شارژ در پایین و جک استاندارد ۳.۵ میلی‌متری در بالا تعبیه شده تا به نوعی تعادل در همه بخش‌ها حفظ شده باشد.

در کل طراحی گوشی با توجه به سایز نسبتا بزرگش، مناسب بوده و اگر از طرفداران سر سخت مدل‌های فلزی نباشید و بر روی یک لنز بزرگ و از حدقه بیرون زده هم حساسیت به خرج ندهید، دیزاین E9‌ پلاس را دوست خواهید داشت.

پیکسل‌های بیهوده

یادم هست زمانی که با یکی از مدیران اچ‌تی‌سی گفتگو می‌کردم و دلیل عدم استفاده از وضوح تصویر QHD در M9 را از وی پرسیدم، چنین رزولوشنی را برای یک گوشی موبایل بیهوده دانست. حال چه اتفاقی افتاده است که در E9 پلاس از این وضوح استفاده شده است، دفعه بعدی که وی را دیدم، حتما می‌پرسم! شاید این نیم اینچ اضافه ابعاد نمایشگر سبب اتخاذ چنین تصمیمی شده است اما اگر به دنبال واقعیت هستید، همچون سایر دستگاه‌های QHD بازار، چشمان شما هیچ تفاوتی را بین این وضوح با فول اچ‌دی تشخیص نخواهند داد مگر آنکه تصمیم بگیرید با میکروسکوپ و جهت شکار باکتری‌های نشسته بر روی نمایشگر، به آن نگاه کنید!

رزولوشن QHD سبب می‌شود تا چگالی برای این مانیتور ۵.۵ اینچی به ۵۳۴ پیکسل در هر اینچ برسد و از آنجایی که E9 پلاس در رده پرچم‌داران هم قرار می‌گیرد، پس بایستی انتظار کیفیت مناسبی را از آن داشت. کنتراست نمایشگر بسیار عالی است و همچون M9 در زیر نور آفتاب عملکرد خوبی را از خود نشان می‌دهد.

برای مقایسه بهتر شرایط نمایشگر، از دو مدل هم اندازه دعوت کردیم تا در کنارش عکس یادگاری بگیرند. هواوی میت S، جدیدترین محصول هواوی با نمایشگر AMOLED و ال‌جی G3 با وضوح تصویر مشابه QHD، مهمان ما در این قسمت بودند. در تمام تصاویر، محصول اچ‌تی‌سی در سمت چپ قرار دارد و دو تصویر نخست به همراه G3 و دو تصویر بعدی به همراه فبلت جدید هواوی است.

گرمایی که آشناست!

اچ‌تی‌سی پس از آنکه اسنپدراگون ۸۱۰ کوالکام مشکلات زیادی را برای وان ام۹ ایجاد کرد، تصمیم گرفت تا در گوشی‌های بالا رده خود دیگر از این پردازنده استفاده‌ای نکرده و به سراغ مدیاتک برود، سازنده‌ای که بیشترین شهرتش در ساخت چیپست مقرون به صرفه است. MT6795M Helio X10 دارای ۸ هسته است که به صورت هم‌زمان کار کرده و دارای ماکسیمم فرکانس کاری ۲ گیگاهرتز هستند. واحد گرافیکی PowerVR G6200 در کنار ۳ گیگابایت رم نیز آن را یاری می‌دهد.

پیش از آغاز تست‌های سخت‌افزاری،‌ انتظار داشتم که دمای E9‌ پلاس با توجه به چیپست متفاوت و همچنین بدنه پلاستیکی، نسبت به M9 بسیار کم‌تر باشد، اما زهی خیال باطل! تفاوت‌ها آن قدر زیاد نیست که بتوان این گوشی را یک نمونه خنک دانست و گرمای وجودش همچنان می‌تواند عاملی برای سوزاندن دست شما باشد. البته، این میزان از گرما بستگی مستقیم به نحوه استفاده‌تان از گوشی دارد. در حالت عادی، وقتی که شما یک سیم‌کارت بر روی گوشی گذاشته و مشغول انجام یک بازی معمولی هستید، گرما چندان آزار دهنده نیست اما وای به روزی که تصمیم بگیرید از E9 پلاس کارهای بیشتری را درخواست کنید! آن موقع است که گوشی با عصبانیت زیاد به شما نگریسته و گرمای زیادی را روانه انگشتان دست‌تان می‌کند. به عنوان مثال، برای چند روز، دو سیم‌کارت بر روی گوشی گذاشته بودم و از طریق یکی از آن‌ها، به اینترنت نیز وصل شده بودم و گاهی برای استفاده دوستان، دستگاه را هات اسپات نیز می‌کردم. در این حالت تنها کافی بود که به گوشی چپ نگاه کرده و بخواهم با آن یک بازی معمولی (و به خصوص آنلاین) هم انجام دهم. E9 پلاس به قدری از این حرکت آشفته و عصبانی می‌شد که پس از دقایقی، از ترس آتش گرفتن دستگاه، کپسول آتش نشانی را در کنار خودم می‌گذاشتم! البته از نظر کارکرد، لگ زدن یا هنگی، مشکل خاصی مشاهده نمی‌کردم و تنها ایرادی که کمی سبب آزردگی خاطرم شد، کند بودن گوشی در زمان تایپ در برخی بازی‌های آنلاین بود که می‌تواند به سبب ناهماهنگی بازی با سخت‌افزار دستگاه نیز بازگردد چون محصول اچ‌تی‌سی از پس اجرای آن‌ها به خوبی بر می‌آمد.

برای بررسی بهتر توانایی‌های گوشی، ابتدا برنامه بنچمارک پی که یک اپلیکیشن بسیار ساده اما کاربردی است را نصب کردیم که عدد ۱۷۴ میلی‌ثانیه را ثبت کرد که برای یک گوشی در چنین سطحی، چندان قوی تلقی نمی‌شود.

برنامه انتوتو یکی از آن دست اپلیکیشن‌های مورد علاقه بنچمارک گیران است (چه عنوان عجیبی!) و برای همین از آن نیز بهره‌ای گرفتیم. البته از نسخه ۴ برای مقایسه بهتر استفاده شده است و برای همین امتیاز فاینال، نسبت به انتوتو ۵ پایین‌تر است.

در Geek bench عملکرد هسته‌ها در دو حالت تک و چند هسته‌ای سنجیده می‌شود که در عکس زیر، می‌توانید عملکرد آن را مشاهده کنید.

در پایان نیز به سراغ bonsai‌ و بررسی اختصاصی واحد گرافیکی رفتیم که با توجه به وضوح تصویر بالای نمایشگر، به طور حتم کار سختی را در پیش روی خودش می‌دید.

عکس با نمره ۲۰

به نظر می‌رسد که اچ‌تی‌سی کلا بی‌خیال اولترا پیکسل برای دوربین عقب شده باشد و دوباره روی به همان مگاپیکسلی آورده است که در مقابل فناوری اولترا، از کیفیتش انتقاد می‌کرد. رقم 20.7 مگاپیکسل هم عدد انتخابی برای وضوح عکس‌هاست که پیش از این در M9 هم دیده بودیم و البته عملکرد چندان درخشانی در بین پرچم‌داران از خودش به جای نگذاشته بود. در کل اچ‌تی‌سی در بخش دوربین، به نوعی از سایر رقبا عقب افتاده است و اگرچه فاصله خیلی زیادی ندارد اما نای جلو زدن را هم در خود نمی‌بیند.

این امر در E9 پلاس هم دیده می‌شود، جایی که f/2.2 نشان می‌دهد عزم جزمی برای متفاوت بودن نیست، اگرچه سنسور 27.8 میلی‌متری، حتی از S6 و G4 هم وایدتر است تا بارقه‌ای از امید همچنان روشن بماند. اما از آن سوی، خبری از لرزش‌گیر اپتیکال هم نیست تا لرزش دستان شما، تاثیر بیشتری بر تار شدن عکس‌هایتان داشته باشد.

در ادامه، نمونه تصاویری که با دوربین شکار کرده‌ایم را برایتان به نمایش گذاشته‌ایم.

در بخش دوربین سلفی، شرایط کمی عجیب است. همچون M9 از اولترا پیکسل استفاده شده که سبب می‌شود عکس‌ها از نظر میزان نور، در حد قابل قبولی قرار داشته و در کل از کیفیت خوبی برخودار باشند. اما نکته عجیب در کجاست؟ عدم استفاده از فوکوس خودکار که سبب می‌شود گرفتن عکس فقط در همان فاصله پیش فرض (که بیشترین تعداد عکس‌ها را هم دارد) مناسب باشد. البته تشخیص چهره به خوبی انجام می‌پذیرد اما دریغ از یک قطره فوکوس! واقعا چرا؟

وقتی به فیلم‌برداری می‌رسیم، گزینه‌های خوبی پیش روی شما قرار دارد. از فیلم‌برداری در وضوح 4K گرفته تا اسلوموشن و فول اچ‌دی با سرعت بالا که در کل می‌تواند شما را از این بخش راضی نگاه دارد. کیفیت فیلم‌های گرفته شده در حد قابل قبولی بوده و به لطف میکرفون اضافی که در کنار لنز تعبیه شده است، صدا نیز به خوبی ضبط می‌شود.

پخش با صدای رسا

هرچقدر هم بگوییم که طراحی محصولات اچ‌تی‌سی، به خصوص در سری وان تکراری شده است، اما بایستی این نکته را پذیرفت که حداقل از نظر کیفیت صدا و محل قرارگیری اسپیکرها، یک سر و گردن از اکثر رقبا بالاتر است. در واقع اگر شما حوصله گوش دادن به صدای فیلم و کلیپ از طریق هدفون و یا موسیقی به کمک اسپیکر بلوتوث را ندارید، E9 پلاس به کمک بلندگوهای استریو و با کیفیت خود، یک انتخاب عالی برای شماست. اگرچه حجم صدای آن چندان بالا نیست.

ضمن اینکه نمایشگر ۵.۵ اینچی با کیفیت به همراه سیستم عامل دست و دلباز اندروید، جای تردیدی در لذت بردن از این بخش را باقی نمی‌گذارد!

اگر کاری به من نداشته باشید، خوبم!

این روزها داستان باتری در حال تبدیل شدن به یک معضل اجتماعی است! چرا؟ برای آنکه دیگر همه حداقل به یکی از شبکه‌ها و اپلیکیشن‌های اجتماعی نظیر اینستاگرام و تلگرام متصل بوده و مشغول گذاشتن مطلب و یا خواندن هستند و بدین خاطر میزان مصرف باتری به نحو چشم‌گیری افزایش می‌یابد و زمانی که آلارم کم شدن باتری را دریافت می‌کنید، نسبت به گذشته غم و غصه بیشتری خواهید خورد که برای دقایق (و یا ساعاتی) بایستی از این محبوب‌های خویش خداحافظی کنید!

در E9 پلاس می‌توان سه سناریوی متفاوت را برای باتری در نظر گرفت. جایی که حداقل از نظر تئوری و روی کاغذ، گوشی آمار امیدوار کننده‌ای را برای کاربرش ندارد. چرا که در مقایسه با دستگاهی چون وان M9، نه تنها اندازه نمایشگر و وضوح تصویرش افزایش یافته، بلکه حجم باتری از ۲۸۴۰ به ۲۸۰۰ میلی‌آمپر کاهش یافته تا از همین لحظه ترس بر اندام‌تان بیفتد و با خود بگویید M9 که چندان خاص نبود، این دیگر چه بشود! شاید تنها امیدتان بر روی چیپست متفاوت دستگاه‌ها باشد، وگرنه بایستی غزل خداحافظی با E9 پلاس را خیلی سریع بخوانید.

خب، برگردیم به سراغ سه سناریوی متفاوت خودمان! در حالت اول، شما مثل یک کاربر عادی رفتار می‌کنید. تنها یک سیم‌کارت بر روی گوشی گذاشته و برای اتصال به اینترنت از همان شبکه موبایل و یا وای‌فای بهره می‌گیرید و بسته به میزان استفاده، عملکرد نرمال و تا حدی قابل قبول (نسبت به حجم باتری) را شاهد هستید. سناریوی دوم، مربوط به زمانی است که شما از دو سیم‌کارت استفاده می‌کنید و بالطبع میزان استفاده و همچنین فعالیت گوشی بالاتر می‌رود. در این زمان، دستگاه همچنان تلاش می‌کند تا کارکرد معقول خود را حفظ کرده و حداقل صبح را برای شما به شب برساند و سپس خودش را به شارژ متصل کند. اما در سناریوی سوم که شما یک کاربر پرمصرف می‌شوید، روزهای سخت زندگی E9 پلاس هم شروع می‌شود! وای به آن زمانی که بخواهید اینترنت یکی از سیم‌کارت‌ها را به صورت هات اسپات به دستگاه دیگری نیز قرض دهید، گوشی در این حالت از شدت خشم برافروخته و گرم شده و همچون یک موتور ماشین پرخور که بنزین را در سرعت بالا می‌بلعد، درصدهای شارژ را یکی پس از دیگری تمام کرده و شما را مجبور می‌کند که دائما روزگار خودتان را در کنار پریز برق و یا یک پاور بانک پرتوان بگذرانید!

پس بسته به نوع استفاده شما، این گوشی عملکرد متفاوتی را از خود نشان می‌دهد و نرمال‌ترین حالت مربوط به زمانی است که شما همچون یک فرد عادی (که البته این روزها کم‌تر پیدا می‌شود!) بخواهید از گوشی خودتان کار بکشید.

مادون قرمز کجاست؟

نمی‌دانم چرا بسیاری از سازندگان تصمیم گرفته‌اند در یک حرکت خودجوش، پورت مادون قرمز را به بوته فراموشی بسپارند! آن از سامسونگ که در پرچم‌داران جدیدش دیگر از اینفرارد استفاده نکرد و این هم از اچ‌تی‌سی که بر روی E9 پلاس برخلاف M9، چنین پورتی را قرار نداده تا یکی از آپشن‌های خوب دستگاه کم شود. خوشبختانه حافظه داخلی دستگاه، رقم قابل قبولی را نشان می‌دهد و علاوه بر ۳۲ گیگابایت، توانایی پشتیبانی از کارت حافظه جانبی تا ۱۲۸ گیگابایت دیگر را نیز دارد و این گزینه، فارغ از استفاده شما از سیم کارت دوم است (یعنی اسلات آن به صورت مشترک نیست). بلوتوث نسخه ۴.۱، فناوری NFC، جی‌پی‌اس با توانایی پشتیبانی از ماهواره‌های گلوناس و Beidou، اندروید نسخه 5 و سنس 7.0 از دیگر امکانات این غول پیکر ۵.۵ اینچی هستند.

سخن پایانی

اچ‌تی‌سی بی‌تردید یک کمپانی بزرگ با سابقه زیاد در بخش موبایل است که این روزها کمی سردرگم به نظر می‌رسد. محصولات این سازنده مطرح همچنان توانایی رقابت با سایر رقبا را دارند اما از سرعت پیشرفت قابل ملاحظه‌ای برخوردار نبوده و همین امر، می‌تواند در بلند مدت پاشنه آشیل آن شود. شاید برای اچ‌تی‌سی بهتر باشد بیشتر از آنکه به دنبال ازدیاد محصولات برود، کیفیت و خلاقیت را در دل معدود کالاهای دیگر بگنجاند و حتی برای جبران اشتباه در تولید یک محصول (منظورمان که اصلا وان M9‌ نیست!)، در پی تولیدات بیشتر از روی ناچاری نرود! E9‌ پلاس را شاید بتوان محصولی دانست که آمیخته‌ای از همین تفکرات بالاست و اچ‌تی‌سی تلاش کرده تا با حفظ برخی از برتری‌های خود، کاستی‌ها را کم کند تا بلکه بتواند محصولی کامل‌تر را به بازار عرضه کرده باشد، غافل از آنکه رقبا در این حین بی‌کار نبوده و آن‌ها با سرعت بیشتری در حال حرکت هستند.

اچ‌تی‌سی وان E9 پلاس گوشی خوبی است اما نه آن قدر که بتواند این کمپانی را به قافله‌ای که از آن عقب مانده است، برساند. پس اگر این تایوانی پر تلاش می‌خواهد به روزهای خوب گذشته‌اش بازگردد، بایستی گفت: سریع‌تر باش!