طبق گفته پژوهشگران، چشم‌های مکانیکی که پرتو‌های لیزری را از خود پرتاب می‌کنند می‌توانند روزی به زنبور‌های رباتی کمک کنند تا بدون برخورد به موانع پرواز نمایند.
همچنین این چشم‌های لیزری روزی می‌توانند به افراد کمک کنند تا تلفن‌های هوشمند، تبلت‌ها، لپ‌تاپ‌ها، فناوری‌های پوشیدنی و دیگر وسایل همراه خود را تنها با استفاده از یک اشاره کنترل نمایند.
در حال حاضر، پژوهشگران در حال توسعه روبات‌های پرنده‌ای به اندازه یک زنبور و الهام گرفته از ساختار‌های زیستی به نام RoboBees هستند. این اختراع ممکن است یک روز کاربرد‌هایی در همه چیز پیدا کند؛ از گرده‌افشانی محصولات کشاورزی گرفته تا مکان‌یابی آسیب‌دیدگان حوادث.
پژوهش‌های اخیر نشان داده است که ربات‌های زنبوری قادر به پرواز در حالت افسار شده و قادر به حرکت در حالت غوطه‌وری در آب هستند. با این حال، این دستگاه فاقد ادراک عمقی است. این یک مشکل عمده است چرا که این بدین معنی است که ربات‌های مذکور ممکن است زمانی دشوار هنگام اجتناب از پرواز به سمت دیوار‌ها یا نشستن بر روی گل‌ها داشته باشند.
برای مقابله با این چالش، پژوهشگران در حال حاضر می‌خواهند زنبور‌های رباتی را به یک نسخه مبتنی بر لیزر از رادار مجهز کنند. این فناوری که با عنوان Lidar (خلاصه شده Light detection and ranging) شناخته می‌شود، پالس‌های لیزری نامرئی را به جای امواج رادیویی مورد استفاده در رادار متصاعد می‌کند. سنسور‌ها مدت زمان صرف شده برای پیمایش نور انعکاسی را اندازه گیری می‌کنند که این، محاسبه فاصله، اندازه و شکل اشیا را امکان‌پذیر می‌نماید و برخلاف اکثر لیزر‌ها این پرتو‌ها برای استفاده در پیرامون چشم‌ها بی‌خطر هستند.
Karthik Dantu دانشمند کامپیوتر از دانشگاه ایالتی نیویورک در بافلو به Live Science گفته است:
“فناوری ما بسیار شبیه به فناوری مورد استفاده در کینکت مایکروسافت است که همراه با ایکس‌باکس برای تشخیص حرکات شما در یک بازی عرضه شده است.”
وی افزود:
“این فناوری‌ها بسیار ایمن هستند، درست شبیه به آنچه که در حال حاضر در زندگی روزمره مورد استفاده قرار می‌گیرند.”
Lidar در حال حاضر به نمونه‌های اولیه ماشین‌های بدون راننده در هدایت و ناوبری محیط پیرامونش کمک می‌کند. سیستم‌های Lidar در این وسایل نقلیه معمولا به اندازه یک فانوس هستند.
Dantu بیان کرد:
“اساسا این همان فناوری است که خودرو‌ساز‌ها در حال استفاده از آن برای اطمینان یافتن از عدم تصادف ماشین‌های بدون راننده هستند. تنها ما نیاز به کوچک‌سازی این فناوری داریم تا بر روی زنبور‌های رباتی که بزرگتر از یک پنی نیستند کار کند.”
Sanjeev Koppal متخصص بینایی کامپیوتری و Huikai Xie متخصص سنسور در دانشگاه فلوریدا، سنسور‌های کوچکی را که قادر به اندازه‌گیری نور منعکس شده هستند توسعه خواهند داد. در همین حال، Dantu الگوریتم‌های ناوبری و ادراک جدیدی را برای کمک به RoboBees به منظور آنالیز و نقشه‌یابی محیط پیرامون خود ایجاد خواهد کرد.
Koppal به Live Science گفت:
” Lidar از سیستم اکوی پالس نوری بهره می‌گیرد. اکوی یک پالس نوری هنگامی که پرتاب می‌شود دارای پرش و بازگشت بسیار سریعی است. تشخیص سریع این بدون مدارات پیچیده و در داخل یک فرم کوچک یکی از چالش‌های اصلی است.”
Koppal گفت:
“دستگاه micro Lidar حدود دو هزارم اونس (۵۶ میلی‌گرم) وزن دارد.”
Dantu اظهار کرد:
“پژوهشگران امیدوارند که به مدت ۳ سال بر روی سنسور‌های micro Lidar و الگوریتم‌های آن کار کنند.”
پژوهشگران گفته‌اند که micro Lidar در آینده به حشرات روباتی محدود نخواهد شد. کاربرد‌های دیگر می‌تواند شامل کمک به افراد برای تعامل با دستگاه‌های همراه با استفاده از “رابط کاربری طبیعی” باشد. شبیه به کینکت مایکروسافت که حرکت‌ها و اشاره‌های افراد را شناسایی می‌کند.
Kappol اضافه کرد:
“با micro Lidar می‌توانید کاربرد رابط کاربری طبیعی را برای فناوری‌های پوشیدنی مانند لباس‌ها و ساعت‌های هوشمند تصور کنید.”
