یک دیوایس جدید به بیماران فلج این امکان را می‌دهد که یک استخوان‌بندی خارجی را با ذهن خود کنترل کنند. این دیوایس که توسط محققان دانشگاه ملبورن ابداع شده است، به طور مستقیم و بدون نیاز به انجام عمل جراحی بر روی جمجمه، به مغز متصل می‌شود.
استنت‌ها توسط متخصصان قلب و عروق به کار می‌روند تا بتوانند رگ‌های خونی را باز کنند و این کاشت‌های جدید مغزی هم حول یکی از همین استنت‌ها طراحی گردیده‌اند. این دیوایس از طریق برشی در ورید گردنی وارد بدن می‌شود؛ وریدی که در کنار رگ خونی نزدیک قشر حرکتی مغز قرار دارد. در انتهای استنت، یک شبکه فلزی مملو از الکترود، فعالیت‌های مغز را دریافت می‌کند و همه این اطلاعات را به یک دستگاه ذخیره کننده در داخل دیوایس منتقل می‌نماید. دستگاه ذخیره کننده نیز تمام اطلاعات دریافتی را به یک کامپیوتر خارجی که وظیفه کنترل اسکلت‌بندی خارجی را بر عهده دارد، هدایت می‌سازد. محققان نام دیوایس خود را استنترود گذاشته‌اند.
کسی که از این دیوایس استفاده می‌کند وقتی به یک جهت خاص فکر می‌کند (مثلا سمت چپ) مغز هم به همان جهت فرمان می‌دهد. رابط کاربری کامپیوتری که در مغز بیمار گنجانده شده است با رمزگشایی و شناسایی سمتی که مغز به آن فرمان داده، قادر است به طور موثر افکار را بخواند و آن‌ها را به عکس‌العمل‌ها ترجمه کند.
این استنترود نسبت به دیگر دیوایس‌هایی که سیگنال‌های مغزی را می‌خوانند مزایای قابل توجهی دارد. الکترودها زمانی که به سطح خارجی سر متصل می‌شوند همیشه دقیق عمل نمی‌کنند چون باید سیگنال‌ها را از طریق خود جمجمه دریافت نمایند. کاشت‌های مغزی مستقیم هم به عمل‌های جراحی احتیاج دارند و از آن جا که مغز الکترودها را به عنوان اشیاء خارجی در نظر می‌گیرد، آن‌ها را در یک بافت نخاعی می‌پوشاند و همین مانع عمل‌کرد صحیح الکترودها می‌شود.
اما در عوض، استنترود درصد خطای بسیار پایینی دارد، به انجام عمل جراحی نیازی ندارد و همچنین می‌تواند سیگنال‌های مغزی را با دقت بسیار بالایی دریافت کند. این دیوایس سال گذشته روی گوسفندهای زنده با موفقیت آزمایش شده بود.
دیوید گریدن، یکی از مهندسان دانشگاه ملبورن که روند توسعه این دیوایس را از نزدیک دیده است خطاب به انتشارات New Scientist در این مورد می‌گوید:
مغز هرگز متوجه وجود استنترود نمی‌شود. با اینکه دریافت اطلاعات به دقت دیوایس‌هایی نیست که به وسیله عمل جراحی در مغز قرار می‌گیرند، اما تفاوت دقت عمل‌کرد بین این دو دیوایس خیلی کم است.
قرار است سال آینده میلادی پنج بیمار فلج چهار اندام این دیوایس را مورد آزمایش قرار بدهند. دلیل فلج شدن این بیماران متنوع است، به عنوان مثال یکی به خاطر سکته فلج شده، دیگری به خاطر آسیب نخاعی و یکی دیگر به دلیل ضعف عضلانی.
گریدن همچنین گفته است:
هدف نهایی این است که بیمار بتواند فکر کند و اسکلت‌بندی خارجی از افکار بیمار فرمان ببرد.
با اینکه فناوری‌هایی از این دست هنوز برای توسعه به زمان احتیاج دارند، اما اسکلت‌بندی‌های خارجی مدرن به سرعت در حال عبور کردن از مرز خیال و تبدیل شدن به واقعیت هستند.
