هجوم کاربران اینستاگرام این بار متوجه مکان جدیدی شده است. ساکنان خیابان «روکرمیو» پاریس، که خیابانی سنگفرش شده و بدون ماشین، با خانه‌های رنگارنگ در دو طرف آن است، این هفته از مسئولان شهری درخواست کرده‌اند که هنگام غروب و آخر هفتهها، با بستن این خیابان، مانع ورود بازدیدکنندگان شوند. طبق گزارش City Lab، ساکنان روکرمیو می‌گویند که خیابان کوچک و زیبایشان در ساعت‌های ذکر شده، دچار ازدحام بیش از حد توسط توریست‌ها می‌شود. آن‌ها همچنین ادعا می‌کنند که این توریست‌ها فقط برای لذت بردن از این مکان در سکوت به اینجا نمی‌آیند و در زمان بازدید، باعث ایجاد شلوغی و سروصدای بسیاری می‌شوند.
یکی از ساکنان این خیابان، در صحبت با یک ایستگاه رادیویی محلی می‌گوید: «ما نشسته‌ایم که غذا بخوریم و مردم، بیرون در حال عکس گرفتن هستند یا رپرهایی که زیر پنجره، دو ساعت تمام به ضبط ویدیو مشغولند یا جشن‌هایی که در آن یک ساعت صدای جیغ می‌شنویم. باید به صراحت بگویم که این شرایط خسته کننده است».
نگاهی کوتاه به حساب‌های اینستاگرام مشهور (یا هشتگ #ruecremieux) دلیل این شرایط آزاردهنده را مشخص می‌کند؛ عکس‌های اخیر نشان می‌دهد که افرادی با حرکات عجیب و غریب، این خیابان باریک را قبضه کرده‌اند؛ مثلا قسمتی از جشن عروسی یا بازدیدکنندگانی که جلوی درب ساختمان‌های مسکونی، حرکات یوگا انجام می‌دهند. بعضی از اینستاگرامرها هم تجهیزاتی را با خود می‌آورند که گویی انگار این خیابان، استودیوی شخصی‌شان است، طیف وسایلی شامل عینک آفتابی و کفش‌های اسنیکر و حتی لباس زیر!
ساکنان روکرمیو، تا تابستان به پاریس وقت داده‌اند که راه حلی برای این مشکل پیدا کنند. با این حال، بستن خیابان، سخت‌گیرانه‌ترین روش برخورد با فرهنگ اینستاگرامی نیست. در سال 2016، انجمن Brooklyn Heights، بعد از اعتراض ساکنان این منطقه مسکونی در نیویورک، درباره اینکه بازدیدکنندگان از داخل خانه‌هایشان عکس می‌گیرند و منتشر می‌کنند، تور تاریخی 31 ساله خانه‌های این محله را لغو کرد. در همان سال، یک پل رها شده در ایالت واشنگتن، که برای محلی‌ها یک اثر ارزشمند کشف نشده بود، با این که تابلوی ورود بدون اجازه ممنوع هم در آن نصب بود، بخاطر ازدحام اینستاگرامرهای به دنبال هیجان که از پل بالا می‌رفتند، تخریب شد.
کشورهای دیگر هم این موج توریسم را که تا حدی بخاطر اینستاگرام است، تجربه می‌کنند. کشورهایی مثل ایسلند، پرو، نیوزیلند و کوبا، پس از 2014، بیشتر از هر زمانی گردشگر به خود دیده‌اند. این تعداد گردشگر، باعث فشار روی زیرساخت‌های جمعیتی کوچکتر آن‌ها و افزایش هزینه‌ها برای ساکنان محلی شده است.
