اطلاعاتی جالب در رابطه با سیاه‌چاله‌ها که شاید ندانید

برای حل رمز و راز سیاه‌چاله‌ها، یک انسان باید وارد آن شود. با این حال، یک انسان می‌تواند تنها در صورتی این کار را انجام دهد که سیاه‌چاله مربوطه بسیار عظیم باشد. سیاه‌چاله‌ها از فراوان‌ترین اجرام نجومی در جهان ما هستند. به نظر می‌رسد این اشیای جذاب یک ماده اساسی در تکامل جهان، از انفجار بزرگ تا به امروز هستند. آنها احتمالاً در شکل‌گیری زندگی بشر در کهکشان خود ما تأثیر زیادی داشته‌اند.

انواع سیاه‌چاله

جهان با بخش‌های وسیعی از انواع مختلف سیاه‌چاله‌ها پر شده است. اندازه آنها می‌تواند متفاوت باشد و بار الکتریکی داشته باشد، به همان روشی که الکترون‌ها یا پروتون‌ها در اتم‌ها وجود دارند. برخی از سیاه‌چاله‌ها در واقع می‌چرخند. در کل، دو نوع سیاه‌چاله وجود دارد. نوع اول نمی‌چرخد، از نظر الکتریکی خنثی است، یعنی بار مثبت یا منفی ندارد و جرم خورشید ما را دارد. نوع دوم یک سیاه‌چاله بزرگ است، با جرمی میلیونی حتی میلیاردها برابر بیشتر از خورشید ما.

علاوه بر تفاوت جرم بین این دو نوع سیاه‌چاله، آنچه آنها را نیز متمایز می‌کند فاصله از مرکز آنها تا افق رویداد است یعنی اندازه‌ای که فاصله شعاعی نامیده می‌شود.

افق رویداد یک سیاه‌چاله نقطه بازگشت است. هر چیزی که از این نقطه عبور کند توسط سیاه‌چاله بلعیده می‌شود و برای همیشه از جهان شناخته شده ما محو می‌شود. در افق رویداد، جاذبه سیاه‌چاله آنقدر قدرتمند است که هیچ مقدار نیروی مکانیکی نمی‌تواند بر آن غلبه کند یا آن را خنثی کند. حتی نور، سریع‌ترین چیز در جهان ما، نمی‌تواند از آن فرار کند؛ از این رو به آن اصطلاح سیاه‌چاله را داده‌اند.

اندازه شعاعی افق رویداد به جرم سیاه‌چاله مربوطه بستگی دارد و برای زنده ماندن فردی که در سوراخ افتاده است، نکته مهمی است. برای یک سیاه‌چاله با جرم خورشید (یک جرم خورشیدی)، افق رویداد شعاعی کمتر از 2 مایل (3.2 کیلومتر) خواهد داشت. برعکس، سیاه‌چاله بزرگ در مرکز کهکشان راه شیری ما جرم تقریباً 4 میلیون توده خورشیدی دارد و دارای افق رویداد با شعاع 7.3 میلیون مایل یا 17 شعاع خورشیدی است.

بنابراین، کسی که در یک سیاه‌چاله به اندازه ستاره قرار می‌گیرد، قبل از عبور از افق رویداد، بسیار بیشتر به مرکز سیاه‌چاله نزدیک می‌شود. این بدان معنی است که به دلیل نزدیک بودن مرکز سیاه‌چاله، کشش سیاه‌چاله به یک شخص با توجه به اینکه کدام یک منجر به سقوط آزاد می‌شود، یک عامل 1000 میلیارد بار متفاوت خواهد بود. به عبارت دیگر، اگر فرد ابتدا در حال زمین خوردن باشد، هنگامی که به افق رویداد سیاه‌چاله جرم ستاره‌ای نزدیک می‌شود، نیروی جاذبه روی پاهای او در مقایسه با کشش سیاه‌چاله روی سرش به طور تصاعدی بزرگتر خواهد بود. فرد دچار اسپاگتیفیکیشن می‌شود و به احتمال زیاد از کشیده شدن به شکل نودل‌مانند بلند و نازک زنده نمی‌ماند.

اکنون، فردی که در یک سیاه چاله بزرگ قرار می‌گیرد بسیار دورتر از منبع مرکزی کشش گرانشی به افق رویداد می‌رسد، این بدان معنی است که اختلاف کشش گرانشی بین سر و انگشتان پا تقریباً صفر است. بنابراین، فرد بدون تأثیر از افق رویداد عبور می‌کند، به یک رشته فرنگی نازک و کشیده تبدیل نمی‌شود، زنده می‌ماند و بدون درد از افق سیاه‌چاله شناور می‌شود.

نکات دیگر

بیشتر سیاه‌چاله‌هایی که در جهان مشاهده می‌کنیم توسط موادی شامل گاز و گرد و غبار یا اجسام دیگری مانند ستاره‌ها و سیارات احاطه شده‌اند که بیش از حد به افق نزدیک شده و در سیاه‌چاله سقوط کرده‌اند. این‌ها دیسک‌های برافزایشی نامیده می‌شوند و بسیار گرم و آشفته هستند. آن‌ها مطمئناً سفر به سیاه‌چاله را بسیار خطرناک می‌کنند. برای ورود بی‌خطر به یک سیاه‌چاله، باید کاملاً منزوی شده و از مواد، گاز یا حتی ستاره‌های اطراف تغذیه نکنید.

حال، اگر شخصی سیاه‌چاله‌ای بزرگ که برای مطالعه علمی مناسب است را پیدا ‌کند و تصمیم بگیرد وارد آن شود، تمام آنچه در سیاه‌چاله مشاهده یا اندازه‌گیری می‌شود، در افق رویداد سیاه‌چاله محدود می‌شود. با در نظر داشتن این نکته که هیچ چیز نمی‌تواند از نیروی جاذبه فراتر از افق رویداد فرار کند، فرد در حال سقوط نمی‌تواند هیچ اطلاعاتی درباره یافته‌های خود فراتر از این افق ارسال کند. سفر و یافته‌های آنها برای بقیه کل جهان برای همیشه از دست خواهد رفت. اما آنها تا زمانی که زنده بمانند، از ماجراجویی در این اجسام لذت خواهند برد.