در این مقاله، می‌خواهم یک واقعیت رو درباره بازی همستر کامبت بهتون بگم که شاید خیلی‌ها خوششون نیاد. قضیه این حقیقت هم خیلی ساده و واضحه و می‌شه گفت منطق هر فردی هم به راحتی قبولش می‌کنه، اما اون حسی که برای رقابت، از دست ندادن فرصت، عقب نموندن از بقیه و حتی کمی رک‌تر، طمع، باعث می‌شه که اون رو نخوایم ببینیم! از طرفی می‌شه گفت ممکنه خیلی‌ها هم بهش توجه نکردن یا چشماشون رو بستن تا اون رو نبینن، اما من بهتون می‌گم تا اگر دارید بازی رو ادامه می‌دین، حداقل با اطلاع از این حقیقت، ادامش بدین!
روز گذشته بود که یکی از اقوام نزدیک که سن بالایی هم داره، درباره این بازی ازم پرسید! از طریق اون فهمیدم که عمو و خاله پیرم هم مشغول بازی با همستر کامبت هستند و حالا یکی می‌گه با این بازی به پول زیادی می‌شه رسید و یکی دیگه، می‌گه کلاهبرداریه و حتی حسابت رو هم خالی می‌کنه!
خیلی برام این مکالمه عجیب بود! اینکه ضریب نفوذ این بازی تا این حد بالا رفته، باور نکردنی به‌نظر می‌رسه و از طرفی این همه اطلاعات ضد و نقیض که بین مردم می‌چرخه هم خودش یک شگفتی دیگه هست.
پشت تلفن گفتم این بازی به شما پول زیادی نمی‌رسونه، اما کلاهبرداری هم نیست و مشکلی نداره! بعد نشستم با خودم فکر کردم و دیدم الان میلیون‌ها نفر، سرشون با این بازی گرم هست، خب در نگاه اول یه بازیه و بالاخره هرکسی با موبایلش بازی هم می‌کنه، اما دیدگاهی که نسبت به همستر کامبت وجود داره، سمت و سوی متفاوتی گرفته. اونایی که باهاش بازی می‌کنند، اکثرا دنبال سرگرمی نیستند، چون اگر باشند، بازی‌های خیلی جذاب‌تری هست، پس چرا همستر کامبت؟ هدف بازیکن‌ها اینه که در پایان این تپ زدنا و کارت باز کردنا و کد مورس نوشتنا، به پول برسن! اینکه بالاخره این سکه و پرافیت‌ها، یه جایی تبدیل به پول واقعی بشه و اون رو بتونن به زخمی از زندگی‌شون بزنن و… خب همین‌جاست که با این واقعیت تلخ روبه‌رو می‌شیم!
بذارید داستان رو از بخش منطقی‌تر و محاسبات ساده ریاضی پیش ببریم.
الان بازیکن‌های همستر چند نفرن؟ آخرین آماری که خود سازنده داد مربوط به یک هفته پیش با رقم ۱۰۰ میلیون نفر بود که همین عدد فقط دو روز قبلش، ۷۸ میلیون بود، یعنی در طی ۴۸ ساعت، ۲۲ میلیون نفر به اعضای این بازی اضافه شدند که رقم خارق العاده‌ای هست! جالب اینجاست که همستر کامبت، هدف بعدی خودش رو، کسب یک میلیارد بازیکن اعلام کرده که یه جورایی شگفت انگیزه!
با یک حساب و کتاب حداقلی، می‌تونیم حدس بزنیم در حال حاضر، حداقل ۱۵۰ میلیون نفری همستر کامبت رو در سراسر دنیا بازی می‌کنند و حالا تا مرحله ایردراپ اصلی که همون توزیع توکن‌هاست، بخوایم بگیم نهایت ۲۰۰ میلیون نفر بازیکن همستر کامبت باشند، چندان بیراه نگفتیم و البته این سرعت رشد، می‌تونه عددهای بالاتری هم ببینه اما یک میلیارد نفری که همستر کامبت گفته، دیگه کمی دور از دسترسه!
از طرف دیگه، همستر کامبت هنوز سیستم توکنومیک خودش رو اعلام نکرده و اصلا نمی‌دونیم چه مقدار توکن با چه درصدی به ایردراپ تعلق خواهد گرفت! ولی ما برای این قسمت هم یک حالت خوش بینانه در بذل و بخشش در نظر می‌گیریم! پروژه‌ای مثل نات کوین که فول ایردراپ بود، به این معنی که تمام توکن‌هایش را بین بازیکنان تقسیم کرد، یک نمونه استثنا در بین این مدل از بازی‌ها محسوب می‌شه چون اهدافش هم فرق داشت و به طور معمول، پروژه‌های جدید از ۱۰ تا نهایت ۵۰ درصد از کل توکن‌های خودشون رو در یک ایردراپ، توزیع می‌کنند.
حالا ما میایم فرض می‌گیریم که همستر کامبت، بهترین حالت رو خواهد داشت، یعنی نیمی از کل توکن‌هایی که می‌خواد در دنیا عرضه کنه، از طریق همین بازی و ایردراپ، بین اون ۲۰۰ میلیون بازیکن نهایی پخش خواهد کرد.
طبیعتا، این بازیکن‌ها در یک سطح که نیستند، یک نفر زودتر اومده و یکی دیرتر! یکی بیشتر وقت گذاشته و یکی کمتر! یکی کلی رفرال گرفته، یکی فقط نقش رفرال رو برای بقیه رو بازی کرده! یکی با چند تا اکانت فعال بوده، یکی دیگه فقط روی گوشی مادر یا پدرش و یواشکی گاهی تونسته سکه جمع کنه، اما هر چی که هست، بالاخره میانگینی وجود داره و قشر عظیمی از افراد، در حول و حوش این میانگین می‌ایستند! پس ما نقطه وسط که همون میانگین هست رو در نظر می‌گیریم و نه به بالای هرم کار داریم نه پایینش، میخوایم ببینیم یک فرد معمولی با تلاش متوسط، چقدر در بازی همستر کامبت کاسب خواهد شد!
یک نکته مهم رو هم فراموش نکنید، موفقیت در ایردراپ، مثل امتحان درسی نیست که حالا اگر از یک کلاس ۱۰۰ نفره، ۹۹ نفر نمره بالای ۱۰ بگیرند، به همشون کارنامه قبولی بدن، بلکه مثل کنکور می‌مونه، اگر شما نمره ۱۹.۵ هم بگیری، باز از تمام کسایی که ۲۰ گرفتن در هر صورت عقب‌تری و حتی ممکنه با این نمره خیلی خوب، باز هم قبول نشی و به نتیجه دلخواهت نرسی!
برگردیم سراغ همون محاسبه خودمون که گفتیم ما ۲۰۰ میلیون کاربر داریم که میخوایم به‌صورت میانگین حساب کنیم در یک ایردراپ خوش بینانه که قراره ۵۰ درصد از کل داراییش رو بین افراد بازی توزیع کنه، چقدر کاسب خواهند شد!
چون سیستم توکنومیک همستر کامبت هنوز اعلام نشده، پس باید یک عدد فرضی رو در نظر بگیریم که ما یک میلیارد توکن رو انتخاب می‌کنیم! به این امر هم توجه داشته باشید که هیچ فرقی نداره جای یک میلیارد، عدد اعلامی و واقعی مثلا یک میلیون باشه یا یک تریلیارد، چون به همون نسبت، قیمت توکن‌ها جابجا می‌شه و در نهایت مارکت کپ برای همگی یکسان خواهد بود.
حالا اگر قرار باشه که همستر نیمی از این یک میلیارد توکن، یعنی ۵۰۰ میلیون واحد رو بین ۲۰۰ میلیون نفر که بازی کردن تقسیم کنه، به هر فرد، ۲.۵ توکن می‌رسه و در اینجا، مهم‌ترین عامل، قیمت اون توکن‌هاست که نقش اصلی رو در تبدیل شدن به پول بازی می‌کنه.
خب قیمت این توکن رو چطوری می‌شه حدس زد؟ با استفاده از مارکت کپ اون کوین! خب برای همستر کامبت چه رقمی می‌تونه صحیح باشه؟
شاید یک نمونه خیلی خوب، نات کوین باشه! توکنی که پس از ورود به بازار و گذر ساعات اولیه، تقریبا به مارکت کپ ۵۰۰ میلیون دلاری رسید که عدد معقولی هم هست و البته بعد اون بهاش بالاتر رفت، ولی خب قرار نیست یک روند مشابه برای همه پروژه‌ها اتفاق بیفته و ما صرفا میخوایم ملاک رو بر روی قیمتی بگذاریم که قراره در همون ساعات و نهایت روزهای اول تعیین بشه.
پس با مارکت کپ ۵۰۰ میلیون دلاری که البته برای تمام اون ۱ میلیارد توکن هست، قیمت ۵۰ سنت یعنی نیم دلار برای هر واحد از کوین‌ها تعیین می‌شه و از اونجایی که هر فرد به‌صورت میانگین، صاحب ۲.۵ توکن همستر کامبت شده، پس به به یک دلار و ۲۵ سنت پول می‌رسه که با قیمت دلار امروز، ۷۵ هزار تومن می‌شه!
این همه تلاش، وقت گذاشتن و حتی خیال‌بافی فقط برای ۷۵ هزار تومن؟ اصلا فرض بگیریم که همستر کامبت، انقدر عالی عمل کنه که با دو برابر قیمت نات کوین بتونه لیست بشه، پس اون وقت به هر فرد چقدر می‌رسه؟ ۱۵۰ هزار تومن!
این بها تازه با حالت خوش بینانه و ایردراپ ۵۰ درصدی در نظر گرفتیم و می‌تونه حتی رقم‌های پایین‌تری هم باشه!
درسته که حالا یک سری تلاش کردن، سکه و پرافیت بیشتری دارن و می‌تونن ده و حتی صد برابر این عدد رو بدست بیارن، اما در مقابل، افرادی هستن که یک دهم و یک صدم اون رو کاسب می‌شن چون ما ملاک رو بر روی میانگین دریافتی گذاشتیم، چیزی که بیشترین درصد از بازیکن‌ها در دایره تحت پوشش اون قرار می‌گیرن.
حالا شاید به خودتون بگید چرا این حقیقت تلخ که انقدر واضح و به قولی تابلو هست، چندان بیان نمی‌شه! اکثرا یا هیجان پول‌های زیاد دارند یا ترس از کلاهبرداری و اسکم شدن؟
ببینید، در فضای رسانه‌ای بخصوص مدیاهای ویدیویی، یک اصل حاکمه و اون هم تلاش برای بیشتر دیده شدن و کسب بازدیده! پس اکثر افراد سعی می‌کنند تا همون دیدگاهی که بین بیشتر بازیکن‌ها می‌گذره رو فقط تقویت کنند! یک سری بر پول‌ساز بودن و کسب درآمدهای کلان مانور بدن و یک عده هم بر ضرر کردن و اتلاف وقت و از بین بردن امنیت و حتی نابودی اعتماد به نفس صحبت کنند!
در صورتی‌که تمام این موارد فقط با توجه به همین حقیقت تلخ حل می‌شه: اینکه اکثریت مطلق بازیکن‌ها، به درآمد خاصی نخواهند رسید چون علم منطق و ریاضیات این رو می‌گه!
انگار یک حوض آب ۱۰۰۰ لیتری داریم که می‌تونه ۱۰۰۰ نفر رو سیراب کنه! حالا اگر هزار تا بشن ۲ هزار تا، باز هنوز تشنگی‌شون برطرف می‌شه ولی خب آب کم‌تری بهشون می‌رسه، اما اگر تعدادشون بشه ده هزار تا چطور؟ مطمئنا کلی تشنه بین‌شون می‌مونه! اگر هم بگیم این پروژه با جذب سرمایه گذار و افزایش مارکت کپ، بتونه ظرفیت حوضش رو از هزار لیتر بکنه اصلا ده هزار لیتر، اما وقتی که تعداد تشنگان از هزار تا شده چند صد هزار تا، پس مطمعنا این رشد، جواب‌گو نیست و تنها تعداد تشنه‌های انتهایی بیشتر می‌شه!
در واقع وقتی تعداد بازیکنان در یک بازی از حدی فراتر بره، این سیستم سازنده هست که فقط سود می‌کنه و با ورود هر فرد جدید، سود بازیکن‌های قبلی کمتر و رقابت برای رسیدن به مبلغ بیشتر، سخت‌تر خواهد شد!
پس همستر کامبت تا جایی که در توان داره، بازی رو کش می‌ده چون داره شهرت و اعتبار و پول بدست میاره، بازیکن‌ها هم هر روز تلاش می‌کنند اما در نهایت موفق به حفظ جایگاه فعلی خودشون می‌شن که در انتهاش، درآمد ناچیزی برای اکثریت اونا خواهد داشت!
همستر کامبت، به خوبی می‌دونه که دیگه حوضش بزرگ‌تر نمی‌شه اما انقدر تشنه‌ها رو زیاد می‌کنه تا اونا حاضر باشند برای هر قطره آب از این حوض، اندازه یک بطری کامل از تلاش‌شون رو برای اعتبار پروژه خرج کنند!
پس اگر شما هم بازیکن همستر کامبت هستید و دوست دارید که اون رو ادامه بدید، هیچ اشکالی نداره چون قرار نیست ازتون کلاهی برداشته بشه اما این حقیقت تلخ رو قبول کنید و به این بازی، فقط به چشم بازی نگاه کنید تا بلکه با سرگرم شدن در ساعاتی که باهاش وقت می‌گذرونید، در انتها به خودتون این دلخوشی رو بدید و بگید: درسته چیزی ازش در نیومد، اما حداقل از بازی کردنش، لذت بردم!
