تاثیر فن‌آوری را همه جا می‌توان دید، حتی در بحث آموزشی که طرفداران و منتقدان خودش را دارد. بشر بالذاته راحت طلب است و گویی فن‌آوری آمده تا این غریزه وجودی او را ارضا کند.
آموزش این روزها شدیدا دستخوش تغییر شده است، شاید کلاس‌های درسی را نتوان یک بازار بزرگ و پررونق برای شرکت‌هایی مثل گوگل یا اپل دانست، اما طبق تحقیق انجام شده از سوی انجمن تولید کنندگان آموزشی بریتانیا (BESA)، سال 2016 فقط در مدارس بریتانیا از میلیون‌ها تبلت استفاده خواهد شد و این آمار فقط متعلق به بریتانیاست و می‌توان حدس زد که در سرتاسر جهان به چه مقدار باور نکردنی برسد. آمدن فن‌آوری به کلاس‌هاس آموزشی فقط مختص غرب نمی شود و در همین کشور خودمان هم مدارسی تحت عنوان مدارس هوشمند در چند ساله اخیر پدیدار شده‌اند که مجهز به تخته‌های اینتراکتیو، تبلت‌های آموزشی، لپ‌تاپ، ویدئو پروژکتور، کارت‌های الکترونیکی و خیلی چیزهای دیگر هستند.
اما این پرسش مطرح می‌شود که چقدر این فن‌آوری می‌تواند مضر یا مفید باشد؟
حتی بحث دیگری که از سوی BESA مطرح شد، بحث ترجیح سیستم عامل بوده است و در گزارش‌های منتشر شده دیده می‌شد که نسبت استفاده از iOS به اندروید به میزان قابل توجهی بیشتر بوده است. این نشان می‌دهد که کمپانی‌های بزرگ چندان هم بدشان نمی‌آید که کلاس‌های درسی را تبدیل به یک بازار پر سود برای خود کنند.
وسایلی برای اینکه آموزگاران خوب، بهتر شوند
تبلتها در کلاس درس فقط برای دانش آموزان نیستند و می‌توانند وسیله‌ای برای راحت‌تر کردن کار آموزگاران نیز باشند و از آنها آموزگاران پاسخگوتری بسازند، زیرا با وجود دریچه‌ای بزرگ چون صفحه نمایش تبلت و دسترسی به اینترنت، آموزگار می‌تواند خیلی راحت‌تر و کارآمدتر در کلاس درس با دانش آموزانش ارتباط برقرار کرده و با دسترسی به منابع آموزشی مطالب مربوطه را به دور از هر گونه دیکته کردن، انتقال دهد.
همانطور که تبلت می‌تواند برای آموزگار ایجاد راحتی و سرعت بیشتر کند، یک دانش آموز هم می‌تواند از طریق این گجت‌های کاربردی تکالیف درسی‌اش را سریعتر و در عین حال با عشق و علاقه بیشتری انجام دهد.
مثلا در مدارس Stephen Perse Foundation به یک کلاس درس تکلیفی درباره یافتن 20 وسیله خانه داده شد تا طریقه ساخته شدن آنها و اینکه کجا و چطور ازآنها استفاده می‌شود، توضیخ داده شود.
یکی از دانش آموزان این تکلیف را در قالب ترکیب دو ویدئو و اضافه کردن افکت‌های تصویری انجام داد و قطعا از انجام اینکار لذت کافی را هم برده است.
انجام تکالیف و پروژه‌ها به این سبک نه تنها برای دانش آموز هیجان و لذت خاصی دارد بلکه می‌تواند خانواده او را هم درگیر کند.
یکی از سخت‌ترین کارها برای آموزگاران و مسئولین مدرسه درگیر کردن خانواده‌ها در بحث آموزش بچه‌های‌شان است، اما ساختن چنین ویدئویی قطعا پای والدین را هم به میان می‌کشد. در ضمن استفاده از تبلت می‌تواند پدر مادرها را از عملکرد کودکانشان در مدرسه نیز به طور روزمره و پویا آگاه کند.
یکی دیگر از مراکز آموزشی در بریتانیا یک آزمایش سه ساله استفاده از تبلت را اجرا کرد که نتیجه آن جالب توجه بود. در نتایج پیشرفت دانش آموزان سطح A در دروسی چون ریاضی و فیزیک دیده می‌شد.
مطالعه دیگری که بر روی دانش آموزان انجام شد نشان می‌داد که خود آنها از داشتن تبلت بسیار راضی بوده و باور دارند که این گجت توانسته موجب پیشرفت تحصیلی آنها تا 82% شود.
اگر تبلتها می‌توانند اینقدر تاثیر مثبت بر آموزش دانش آموزان داشته باشند، پس نقش آموزگار چیست؟
برخی از والدین بر این باورند که تبلتها نقش عصای زیر بغل برای آموزگاران را بازی می‌کنند. آموزگاران از طریق آنها می‌توانند محتوای آموزشی را با هیجان و سرگرمی بیشتری آموزش دهند، ولی نه به غنایی که در روش‌های سنتی وجود داشت.
اما برخی دیگر هم باور دارند که فناوری جایگزین روش‌های قدیمی نشده و تنها آن را ارتقا داده است. آموزش هنوز به همان شکل که درقدیم انجام می‌شد، صورت می‌گیرد، فقط کمی سرگرمی و البته تصویر سازی‌های بیشتر برای یادگیری بهتر به آن اضافه شده است. این دسته اظهار می‌دارند که زمانی که می‌توان کاری را کاراتر انجام داد، چرا چنین نکرد؟
آیا والدین امروزی می‌توانند از پس هزینه‌های اضافه شده به دلیل استفاده از فناوری در آموزش بر بیایند؟
اگر بحث فقط آموزش باشد، تبلت‌های ارزان قیمت هم از پس این امر مهم بر می‌آیند، اما آیا کودکان امروزی به تبلت‌های ارزان قیمت راضی می‌شوند؟ این هزینه‌های اضافی را چند درصد از والدین امروزی می‌توانند پرداخت کنند؟
تحقیقات نشان می‌دهد که بهترین روش تهیه تبلتها خرید آنها توسط مدرسه است، اما متاسفانه در این روش هم هستند والدینی که به دلیل مشکلات مالی توانایی پرداخت برای چنین هزینه‌هایی را ندارند. پس شاید هیچگاه نتوان چنین برنامه‌هایی را در مدارس دولتی که میزبان دانش آموزان مختلف از خانواده‌های متفاوت با درآمدهای متفاوت هستند، اجرا کرد.
آیا فناوری و استفاده از آن امنیت کودکان‌مان را به خطر می‌اندازد؟
بحث‌های مالی و آموزشی را که کنار بگذاریم، مساله بسیار مهمی پدیدار می‌شود که در واقع “امنیت” است. دسترسی به فناوری تا این سطح برای بسیاری از پدر و مادرها نگران کننده است. همیشه این نگرانی‌ها در ذهن‌شان وجود دارد که کودکان‌مان به چه محتوایی دسترسی دارند؟ چه می‌بینند؟ چه گوش می‌کنند؟ آیا از تبلت‌شان به نحو احسن و برای یادگیری بهره می‌برند؟ یا غرق در جنبه‌های فرعی آن شده‌اند؟
اگر مدارس بتوانند شبکه‌های امن در داخل مدرسه برای دسترسی کودکان ایجاد کنند، این نگرانی‌ها حداقل در مدرسه کاهش می‌یابد.
بعلاوه مسئولان محیط‌های آموزشی باید به طور مداوم والدین را از شیوه‌های مصرفی کودکانشان آگاه کنند. در ضمن در خانه هم باید کنترل‌های لازم از طرق موجود اعمال شود تا این نگرانی‌ها به حداقل برسد.
تمام این مشکلات و خیلی از مسائل دیگر نیاز به زمان برای برطرف شدن دارد، نمی‌توان انتظار داشت که هر تغییری با آغوش باز پذیرفته شود. زمان می‌خواهد و کمی صبر. نقش مثبت فناوری را نمی‌توان در زمینه آموزش انکار کرد، اما آیا این تاثیر مثبت به قدری است که بخواهیم برایش بجنگیم؟
نظر شما چیست؟ شما جز کدام گروه هستید؟ آیا با آمدن فناوری به حوزه آموزش موافق هستید؟ یا روش‌های سنتی را ترجیح می‌دهید؟
نظرات خود را با ما و دیگر کاربران به اشتراک بگذارید.
هیچ وقت هیچ چیز جای کتاب کاغذی رو نمیگیره. وجود این تجهیزات کمک کننده هست ولی به تنهایی کافی نیست.
پسر یکی از فامیلام تو مدرسش تو سو عد مدرسشون همین طوریه زیاد جالب نیست
من که همون داد و فریاد معلم رو ترجیح میدم
توی ایران هنوز همه مدارس کامپیوتر هم ندارن چه برسه به تبلت!
خیلی عالی
عالیه….ولی برای ما نه
این روش اموزش در ایران زمان نوه و نتیجه و…عملی میشه