در نوامبر سال ۲۰۱۵ یک قطعه زباله فضایی اسرارآمیز به جو زمین اصابت کرد و در آسمان کشور سریلانکا شعله‌ور شد. بر اساس گزارش وبسایت Nature، پژوهشگران در مورد جنس این زباله فضایی به اطلاعات تازه‌ای دست یافته‌اند: قطعاتی از بدنه موشک حامل Lunar Prospector (ماهواره کاوشگر ماه).
این ماهواره در سال ۱۹۹۸ پرتاب شد و پس از ۵۷۲ روز گردش در مدار ماه، به صورت برنامه‌ریزی شده به قطب جنوب کره ماه سقوط کرد تا شواهدی از وجود آب و یخ در این کره پیدا کند، که البته در این راه موفق نبود.
برای این که این ماهواره به صورت صحیح در مدار قرار گیرد یک موشک مجهز به موتور سه مرحله‌ای ساخته شد تا با روشن شدن در مراحل دقیق و برنامه‌ریزی شده، ماهواره را از مدار زمین خارج کرده و در مدار ماه قرار دهد. این زباله فضایی قطعه‌ای از همان موشک بود که پس از ۱۷ سال به زمین بازگشت! البته باید یادآوری کنیم که این کشف با اطمینان تایید نشده است، اما درست‌ترین گزینه در میان احتمالات موجود است. تعدادی از حدس و گمان‌ها، از جمله ارتباط این زباله‌ها با برنامه‌های اولیه سفر به ماه، یا پرتاب آپولو رد شده‌اند؛ چون مدت زمان زیادی از آنها می‌گذرد و بازمانده‌های آنها وارد مدار خورشید شده یا در سال‌های گذشته با جو زمین برخورد کرده‌اند. در حالی که یکی از احتمالات دیگر مربوط به برنامه اکتشافی کشور ژاپن است، شواهد موجود نشان می‌دهند زباله مذکور که WT1190F نامگذاری شده، از جنس تیتانیوم بوده که همان فلز استفاده شده در موتور Lunar Prospector است.
چند راه برای اطمینان از درست بودن این یافته وجود دارد: دانشمندان تلاش می‌کنند به زمان پیش از پرتاب Lunar Prospector مراجعه و مسیر آن را بررسی کنند؛ همچنین این امکان وجود دارد که این پرتاب را از چشم‌انداز ماه بررسی کنند که در این صورت این جسم به صورت سالم در اقیانوس می‌افتد. در حالی که کسی تاکنون واقعا این کار را انجام نداده است، موسسه Xprize به دنبال توسعه تکنولوژی کاوش بستر اقیانوس است و ممکن است معلوم شود چیز‌هایی که ساخته بودیم به زمین برگشته‌اند!
