ویرگول؛ اپراتور خوبم آرزوست!

گذشته از این‌که کدام کمپانی زحمت تولید اسمارت‌فون شما را کشیده باشد، حداقل برای تکمیل کردن بخش فون آن هم که شده به یک شرکت خدمات مخابراتی و یا همان اپراتور تلفن همراه نیاز دارید. متاسفانه و یا خوشبختانه تقریبا تمام زحمت ارتباطی ایرانیان بر دوش سه اپراتور داخلی تلفن همراه افتاده است و در این بین اپراتورهای خارجی چندان به چشم نمی‌آیند. اگر از دنبال کنندگان اخبار فناوری باشید و یا حداقل نیم نگاهی به آن‌ها داشته باشید، حتما می‌دانید در آینده‌ای نه چندان دور قرار است طرحی به نام ترابرد پذیری اجرا شود. پس از اینکه مشخص شد ترابردپذیری حتما اتفاق خواهد افتاد سه اپراتور به نوعی از خواب زمستانی‌شان بیدار شدند و هر سه آن‌ها برای جذب مخاطب بیش‌تر به وسیله این طرح و یا حتی از دست ندادن مخاطبین فعلی خود به تکاپو افتادند.

ترابرد پذیری چیست؟

به زبان ساده این طرح قرار است انتخاب اپراتور را بدون در نظر گرفتن پیش شماره، بر عهده کاربر بگذارد؛ البته همه چیز به این سادگی‌ها هم نیست و برای تعویض اپراتور می‌بایست علاوه بر طی کردن مراحل ثبت نامی به ظاهر اینترنتی مدتی را برای در آغوش کشیدن سیم کارت‌تان، در انتظار پستچی چشم به در بدوزید. قرار بود این طرح به طور حتم در سه ماهه اول سال ۹۵ اجرایی شود، حتی بعدها تاریخ ۲۷ اردیبهشت که روز جهانی ارتباطات است را تاریخ اجرایی شدن این طرح عنوان کردند اما به یک‌باره اجرایی شدن ترابردپذیری دو ماه تاخیر پیدا کرد، پس از آن دوباره صحبت هایی مبنی بر اجرایی شدن طرح در ۲۷ اردیبهشت شد.

همان‌طور که در توضیحات ترابردپذیری عنوان شد با اجرایی شدن این طرح کاربر دیگر مجبور نیست برای حفظ شماره تلفن‌همراه فعلی خود با اپراتور کنونی کنار بیاید و به راحتی (!) می‌تواند شرکت خدمات دهنده خود را با حفظ شماره سیم کارت فعلی تغییر دهد؛ هر چند هنوز تا اجرایی شدن این طرح زمان نسبتا زیادی باقی مانده است و با وضعیت کنونی حتی خود اجرای طرح نیز در هاله‌ای از ابهام قرار دارد اما اپراتورهای سه‌گانه ایرانی برای اینکه قافیه را به یکدیگر نبازند از هم‌اکنون دست به کار شده‌اند، برخی از آ‌نها از زبان آمار و نظرسنجی وارد قضیه می‌شوند و برخی دیگر با تکیه بر توانمندی‌های فعلی خود و افزایش سطح خدمت‌رسانی وارد گود رقابت می‌شوند. نکته‌ای که پیرامون این طرح است، شانس کم آن برای موفقیت است چون هیچ‌کدام از اپراتورها ویژگی خاصی را ندارند که مشترک بخواهد در بین آن‌ها جابه‌جا شود. در ادامه نگاهی به دلایلی می‌اندازیم که مانع از به ثمر رسیدن ترابردپذیری می‌شود.

اپراتور مورد نظر در دسترس نیست

یکی از مهم‌ترین فاکتورهای مد نظر برای اکثر کاربران، پشتیبانی فنی اپراتورهاست که با توجه به مشکلات فراوان کاربران هنگام سرویس‌گیری از این سه اپراتور بسیار حیاتی به نظر می‌رسد، اما به راستی این سه اپراتور تا چه اندازه در پشتیبانی مشتری موفق هستند؟ بنابر آمار اعلامی توسط شرکت مخابرات، این سه اپراتور همگی درصد بالایی از خدمت‌رسانی در امر پشتیبانی کاربران را با موفقیت پشت سر گذاشته‌اند اما در عمل تفاوت زیادی وجود دارد.

در بخش فیزیکی و مراجعه حضوری مشترک در مراکز خدماتی، بیش‌تر مشکلات بر سر تعرفه خدمت‌رسانی است که در دفاتر مختلف کاملا متفاوت بوده؛ به شخصه هیچ وقت برای دریافت خدمات مبلغ مطابق با تعرفه رسمی را نپرداخته و همیشه مبلغی فراتر از حد مجاز در تعرفه را پرداخت کرده‌ام. البته این مشکل بیش‌تر به تعرفه گذاری بد اپراتورها باز می‌گردد که خدمات جانبی را حساب نکرده و تعرفه ابلاغی تنها محدود به هزینه اصلی انجام خدمت است. در بخش پشتیبانی تلفنی نیز اوضاع به قدری وخیم است که معمولا نمی‌توان یک خدمت را به طور ۱۰۰ درصد بدون نیاز به حضور فیزیکی به سرانجام رساند! البته اگر مشکلات ناشی از قطعی‌های فراوان اینترنت و یا دیگر خدمات باشد معمولا تماس با گفتن جمله “در حال به‌روزرسانی سیستم هستیم” از جانب اپراتور خاتمه پیدا می‌کند.

سرعت پاسخ‌گویی و هم‌چنین دانش فنی پشتیبانان در سطح خوبی قرار دارد، البته این مورد بیش‌تر در بخش پشتیبانی تلفنی یا غیرحضوری مشهود است و در بخش دفاتر خدماتی اندک پشتیبانی پیدا می‌شود که سواد فناوری قابل قبولی داشته باشد و معمولا به‌جز کار تعویض و یا مسدودسازی سیم‌کارت در بقیه امور تسلط کافی را ندارند. هم‌چنین دیگر ویژگی خوبی که در دو اپراتور اول کشور به چشم می‌خورد اما در اپراتور سوم تقریبا وجود ندارد، رضایت سنجی از مشتری است که معمولا به وسیله تماس تلفنی و یا پیامک انجام می‌پذیرد که خود می‌تواند نیروی محرک خوبی برای انجام بهتر امور خدماتی توسط اپراتورها باشد.

تعرفه‌هایی سر به فلک کشیده

در گذشته‌ای نه چندان دور، استفاده بیش‌تر کاربران محدود به تماس گرفتن و یا ارسال پیامک می‌شد؛ به‌تدریج و با رونق گرفتن استفاده از اینترنت همراه، اپراتورها دریافتند که باید دایره قیمتی خدماتی هم‌چون تماس و یا پیامک را گسترده‌تر کرد به همین دلیل به گران‌کردن بسته‌های اینترنتی روی آوردند؛ در گذشته‌ای نه چندان دور قیمت بسته یک روزه ایرانسل و یا همراه اول با حجم ۱۵۰ مگابایت حدودا هزارتومان بود (بدون احتساب مالیات) اما امروزه با هزارتومان می‌توان یک بسته با حجم به مراتب پایین‌تر را تهیه کرد. گذشته از این قیمت سایر خدمات نیز نسبت به گذشته افزایش چند برابری را داشته آن‌هم بدون تغییر محسوسی در کیفیت و یا شیوه خدمت رسانی!

از سمت دیگر نرخ‌گذاری دولت برای تعرفه خدماتی اپراتورها موجب شده تفاوت چندانی میان تعرفه این سه اپراتور نباشد و این موضوع خود یکی از عواملی است که می‌تواند به شکست طرح ترابردپذیری بی‌انجامد. در این میان تنها یک اپراتور با نام تالیا که راستش دیگر نمی‌توان آن‌ را مجزا دانست تعرفه‌هایی باصرفه‌تر از سایرین را داراست که متاسفانه خدمت‌ رسانی‌اش تنها محدود به پیامک و تماس خواهد بود و اینترنت همراه در آن وجود ندارد، البته مدیریت جدید این اپراتور قول‌هایی مبنی بر راه‌اندازی اینترنت نسل ۲ یا GPRS را در آینده‌ای نزدیک داده است که ده سالی از تاریخ انقضا آن گذشته است!

خدماتی سطح پایین

جدا از شلوغی‌ها و مشکلات ریز و درشت و قابلیت‌های پایه موبایل هم‌چون تماس و پیامک، اوضاع اینترنت همراه بسیار نامناسب است. اینترنت همراه ارایه شده در ایران از کیفیت پایینی برخوردار است، نرخ پینگ بالا، عدم پایداری کافی، آنتن‌دهی نامناسب و تعرفه‌های گران از جمله مشکلات فراوانی است که در هر سه اپراتور ملاحظه می‌شود. هرچند تعرفه‌ها در اپراتور اول به ظاهر ارزان قیمت‌تر از دو اپراتور دیگراست. البته قضاوت کردن در رابطه با کیفیت خدمات این سه اپراتور را بر عهده خودتان می‌گذارم!

جمع‌بندی

بدون شک اجرای ترابرد پذیری می‌تواند تاثیر زیادی را بر روی نحوه خدمت رسانی اپراتورهای تلفن‌همراه کشور بگذارد اما به شرطی که به درستی و بر مبنای اصول و قواعد اجرا شود؛ در غیر این‌صورت اجرای این طرح می‌تواند باعث افزایش تخلف و تقلب این اپراتورها شود، نظایر این تخلفات را به‌خوبی می‌توان در اقدامات اخیر اپراتورها مشاهده کرد که هر یک به نوعی به تخریب دیگری پرداخته‌اند. مطمئنا با رویه فعلی نمی‌توان انتظار داشت که ترابرد پذیری بتواند تغییر محسوسی را در کیفیت خدمات ارایه شده به‌وجود آورد؛ شاید بهتر بود به‌جای اجرای چنین طرحی، قانونی جامع و یکسان برای ارایه خدمات به مشتریان تدوین و برخورد با متخلفان بیش‌تر از یک اخطاریه ساده می‌شد!