Jordyn Castor، مهندس اپل، هیچ‌گاه محدودیت‌ها را نپذیرفته است. او ۱۵ هفته زودتر متولد شد و در زمان تولد وزنی کمتر از یک کیلوگرم داشت. پدربزرگش، او را در کف یک دست نگه می‌داشت و می‌توانست حلقه ازدواجش را دور دست او قرار دهد. دکترها گفته بودند که شانس او برای زنده‌ماندن بسیار کم است. این اولین برخورد Castor با محدودیت بود و اولین باری هم بود که محدودیت‌ها را دور زد.
Castor حالا ۲۲ ساله است و از زمان تولد به دلیل زودرس بودن، نابینا بوده است. اما والدینش همیشه او را تشویق کرده‌اند که انتظارات مردم از ناتوانان جسمی را تغییر دهد و به او انگیره می‌دادند که همیشه ماجراجو و کنجکاو باشد. همین روحیه بود که او را به تعامل با دنیای تکنولوژی وا داشت.
یکی از موضوعاتی که همیشه در تنوع محیط کاری نادیده گرفته می‌شود، در نظر گرفتن دیدگاه‌های افراد ناتوان جسمی است. دستیابی افراد نابینا و کم‌بینا یکی از مهمترین مولفه‌های نوآوری اپل است. مورد خانم Castor نشان می‌دهد که پرداختن به این موضوع تا چه اندازه می‌تواند یک کمپانی را تقویت کند.
او زمانی که در دانشگاه ایالتی میشیگان دانشجو بود، برای اولین بار به غرفه اپل در نمایشگاه کاریابی رفت. در همان نمایشگاه علاقه زیادی به اپل و دسترسی معلولان از خود نشان داد. خیلی زود در اپل به عناون کارآموز در حوزه دسترسی با صدا مشغول به کار شد. در زمان پایان کارآموزی، مهارت‌های Castor به عنوان یک مهندس به حدی زیاد بود که اجازه نمی‌داد به همین راحتی از اپل برود. او به عنوان مهندس تمام وقت در تیم دسترسی معلولان مشغول به کار شد.
افزایش دسترسی معلولان جسمی یکی از شعارهای اپل است. سارا هرلینگر، مسول بخش دسترسی معلولان اپل می‌گوید که این شرکت محصولاتی را که تولید می‌کند دوست دارد و می‌خواهد که تمام افراد به محصولاتش دسترسی داشته باشند. بر طبق صحبت‌های او این بخشی از DNA اپل است. او می‌گوید:
برای دسترسی معلولان هیچ انتهایی نیست. این کار را نمی‌توان یکبار انجام دارد و سپس آن را رها کرد.
این کار اپل ناشناخته نمانده است. در ۴ جولای، این کمپانی جایزه رابرت اس بری انجمن نابینایان آمریکا را برای تعهد این شرکت به نابینایان، بدست آورد.
Castor معتقد است که موفقیتش به دو چیز بستگی دارد: تکنولوژی و خط بریل! این ممکن است حتی برای کسانیکه نابینا و یا کم‌بینا هستند، تعجب‌برانگیز باشد. خط بریل و تکنولوژی در اکثر مواقع در تضاد با یکدیگر قرار دارند و آمارها نشان می‌دهد که با افزایش سواد تکنولوژیکی سواد خط بریل کاهش پیدا می‌کند. اما بسیاری معتقدند که سواد خط بریل عامل کلیدی اشتغال و زندگی پایدار افراد نابیناست. تقریبا ۷۰ درصد افراد نابینا بیکار هستند، اما آنهایی هم که کار دارند در یک چیز مشترک هستند و آن هم چیزی نیست جز آشنایی با خط بریل!
برای Castor بریل، عاملی مهم در خلاقیت در محل کار است و او معتقد است که تکنولوژی و بریل مکمل یکدیگرند! او می‌گوید:
من برای نوشتن کد، از یک نمایشگر بریل استفاده می‌کنم. بریل به من اجازه می‌دهد تا بدانم که کد چه حسی دارد.
Castor برای نوشتن کد از ترکیب بریل ریاضی و بریل الفبایی استفاده می‌کند. بر خلاف حضور زیاد تکنولوژی در دنیای Castor، او هنوز هم خواندن صورت جلسات را به صورت بریل ترجیح می‌دهد.
Castor یکی از نیروهای اصلی پشت پروژه Swift Playgrounds اپل است که برنامه‌ای برای آشنایی کودکان با کدنویسی است. او در حال کار بر روی دسترسی کودکان نابینا به این پروژه است. او می‌گوید:
من دایما پیام‌هایی در فیسبوک از طرف والدین کودکان نابینا دریافت می‌کنم که درباره کدنویسی کودکان خود سوال می‌پرسند. جواب من همیشه این است که آنها بزودی می‌توانند شروع به کدنویسی کنند.
Castor به عنوان کسی که انتظارات را به چالش کشیده است، پیامی ساده برای نسل بعدی کدنویسان نابینا دارد. او می‌گوید:
نابینایی شما را تعریف نمی‌کند. این بخشی از شما به عنوان یک فرد است، اما نمی‌تواند شما را تعریف کند یا بگوید که در زندگی چه کاری نمی‌توانید بکنید.
عالی بود…
یه مقاله انگیزشی… ممنون