دانشمندان دانشگاه میشیگان موفق به طراحی و ساخت نوعی مواد ضدآب شده‌اند که یکی از فواید آن افرایش سرعت کشتی‌ها است.
ویژگی منحصر به فرد این محصولات توانایی مقاومت در برابر نفوذ آب و رطوبت برای مدت زمان طولانی است. این مواد ترکیبی از موادی است به نام الاستومر پلی اورتان فلوئوردار که با مولکول‌هایی با نام F-POSS که قابلیت دفع رطوبت و آب را دارند ترکیب شده است. محققان این پروژه بر این باورند که نه تنها مقاومت این مواد بلکه قابلیت خود ترمیمی آن‌ها توانسته این محصول را از سایر محصولات مشابه متمایز نماید.
این پوشش می‌تواند پس از ضربه، سوختگی، تماس با مواد شیمیایی و حتی انفجارهای مافوق صوت خود را ترمیم و بازسازی کند. مزیت این پوشش، ساختار و شکل آن در سطح مولکولی است. پوشش‌های ضدآب پیشین برپایه هندسه‌ای بسیاری خاص اما اغلب انعطاف ناپذیر طراحی شده‌اند که مانع نفوذ ذرات آب می‌شوند. به همین علت با وارد شدن کوچک‌ترین ضربه‌ای به این ساختار، قابلیت ضدآب بودن را از دست می‌دهند اما این پوشش جدید انعطاف پذیری بیش‌تری دارد و می‌تواند پس از آسیب دیدن خود را بازسازی کند. هم‌چنین امکان تنظیم ساختار آن متناسب با هر شرایط و نیاز وجود دارد.
این ماده می‌تواند بر روی محصولاتی مانند اتومبیل، لباس‌ها، سقف ساختمان‌ها و حتی بر روی بدنه کشتی‌های مختلف استفاده شود. به طور کلی می‌توان از این مواد به عنوان یک پوشش ضد آب برای محصولاتی که زمان زیادی ممکن است در مجاورت آب قرار گیرند استفاده کرد. برای مثال اگر این ماده روی بدنه کشتی‌ها مورد استفاده قرار گیرد با تاثیر خود باعث افرایش سرعت کشتی‌ها خواهد شد.
علاوه بر این به دلیل مقاومت و سختی بالای این مواد و هم‌چنین قابلیت خود ترمیمی آن استفاده از آن در صنایع گوناگون بسیار مفید خواهد بود. حتی زمانی که این پوشش دچار آسیب، خراشیدگی، سوختگی، مجاورت با مواد شیمیایی و حتی ساییدگی نیز شود هم‌چنان خاصیت ضد آب بودن آن حفظ می‌شود. حتی اگر مولکولی از این پوشش از سطحی که آن را پوشش داده است کنده شود، سایر مولکول‌های آن به قسمت آسیب دیده منتقل می‌شوند تا قسمت آسیب دیده را ترمیم کنند.
بیش‌تر پوشش‌های ضد آبی که تا کنون در صنایع از آن‌ها استفاده شده است در واقع از نوع مولکولی بوده که در صورتی که در مجاورت آب قرار گیرند حباب‌هایی ایجاد می‌کنند و در صورتی که مدت زمان زیادی در مجاورت آب قرار گیرند این حباب‌ها از بین می‌روند و آب به سطحی که پوشش ضد آب بر روی آن قرار گرفته است نفوذ می‌کند. در واقع می‌توان گفت ساختار این مواد ضد آب به نوعی شکننده و آسیب پذیر است. به همین دلیل سطوحی که مواد ضد آب پیش از این بر روی آن‌ها استفاده می‌شد باید کمی خمیده بود تا جلوی شکنندگی این مواد گرفته شود.
این محصول قرار است با همکاری شرکت هیگراتک و دانشگاه میشیگان به تولید انبوه برسد. سرپرست این تیم تحقیقاتی امیدوار است تا پایان سال جاری میلادی مقدمات تجاری سازی این محصول به پایان برسد و این محصول آماده ارایه در بازار برای پوشش محصولات ضد آب شود.
