آخرین شماره نشریه اکونومیست ادعای جسورانه‌ای را مطرح کرده است: چین به زودی قدرت هوایی غرب را به چالش خواهد کشید. این نشریه همچنین اشاره کرده است حتی امکان دارد در برخی فناوری‌ها از آنها پیشی بگیرد.
در حالی‌که نیروی هوایی ارتش آزادی‌بخش خلق (PLAAF) که به صورت رسمی با نام نیروی هوایی چین خوانده می‌شود، با شکوفا شدن طی دو دهه اخیر خود را به یکی از قدرت‌های جهانی در آسمان بدل کرده و به تازگی نیز از جنگنده فوق مدرن نسل پنجم خود به اسم چنگدو J-20 رونمایی نموده است، با این حال باز هم دچار مشکلات بزرگ و مسائل تکنولوژیکی حل نشده فراوانی بر سر راه خود است.
اکونومیست به عنوان مثال با اشاره به جنگنده چنگدو J-20 که دارای برد پروازی طولانی‌تر از جنگنده مدرن و نسل پنجم F35-C آمریکا است، آن را تهدیدی جدی برای رزم‌ناو‌های آمریکا در اقیانوس آرام دانست. اما مشکل اینجاست که کسی به درستی نمی‌داند برد پروازی واقعی چنگدو J-20 چقدر است. حداقل دامنه پروازی جنگنده J-20 حدود 745 مایل (حدود 1200 کیلومتر) تخمین زده می‌شود در حالی که برد پرواز جنگنده F35 به 632 مایل (حدود 1020 کیلومتر) محدود می‌شود. فاصله نزدیک است، شاید در نگاه اول هم برتری با چین باشد اما اگر صد‌ها تانکر سوخت‌رسان آمریکا را وارد بازی کنیم که به طور کلی سوخت‌گیری هوایی را بسیار راحت‌تر خواهد کرد، ورق به نفع آنها برگردد.
به علاوه دامنه پروازی تنها معیار برتری عملکرد نیست. جنگنده F35-C دومین جنگنده مخفی‌کار نسل پنجم آمریکا محسوب می‌شود که براساس تجارب بدست آمده از جنگنده فوق‌العاده F-22 Raptor ساخته شده است. قطع به یقین بهره‌گیری از این تجارب موجب طراحی و ساخت اویونیک‌ها، حسگر‌ها، موتور‌ها و سیستم کنترل و پرواز بهتری نسبت به جنگنده J-20 شده است. هر چند با توجه به کم تجربه بودن در زمینه طراحی باز هم برای اولین تلاش بسیار قابل توجه است.
یکی دیگر از نکاتی که اکونومیست به آن توجه کرده است، دسترسی چین به شرکت‌های خصوصی صنایع فوق پیشرفته برای کمک گرفتن از آنها در راستای ارتقا و کمک به طراحی تجهیزات دفاعی خود است؛ چیزی که آمریکا از آن بی‌بهره است. در مقام مقایسه، پنتاگون برای این منظور باید با جلب نظر شرکت‌های شیک‌پوش و مغرور دره سیلیکون، آنها را برای همکاری با خود ترغیب کند. با این حال هنوز هم صنایع نظامی و شرکت‌های قدرتمند و مستقل دره سیلیکون راه خود را جدا نگاه داشته و هر یک در حوزه صنعتی خودشان فعال هستند.
در حالی‌که سخت‌افزار‌ها و نرم‌افزار‌های تولید ساکنان دره سیلیکون در دنیا بهترین محسوب می‌شوند با این‌حال وقتی پای ساخت تجهیزات نظامی به میان می‌آید، محدودیت‌ها و ضعف عمده‌ای در سیستم‌های الکترونیکی تانک‌ها و جت‌های جنگنده وجود دارد که بیشتر به درد دنیای مجازی شبکه‌های کامپیوتری و لجستیک می‌‌خورند؛ زیرا نخبگان دره سیلیکون کمتر از آنچه که به چشم بیاید به پنتاگون یاری می‌رسانند !
در انتها نیز اکونومیست با پیش کشیدن بحث موشک‌های هوا به هوای چین از جمله PL-10 و PL-15، آن را نشانه‌ای از قدرت نظامی روبه رشد چین و حتی برتری آن می‌داند و ابراز می‌کند که باید این حقیقت را بپذیریم که آمریکا، ناتو و حتی ژاپن در باد غرور و نخوت ناشی از ترس و احترام دیگر کشور‌ها به آنها در خواب خرگوشی فرو رفته‌اند. غرب پس از پشت سر نهادن بحران دوره جنگ سرد، بودجه دفاعی خود را کاهش داد و در پی حوادث تروریستی یازده سپتامبر و تهدیدات پس از آن تمرکز و توجه خود را بر این مسئله از دست داده است، هرچند که هنوز هم غرب دارای تکنولوژی برتر از چین است. اکونومیست با اشاره به موشک Meteor که عملیاتی شده است، ابراز داشت که چین هنوز هم در بخش توسعه موشک‌های هوا به هوای خود دارای ضعف‌های تجربی است. حتی ژاپن نیم دهه قبل از چین، اولین کشوری بود که دارای رادار آرایه اسکن الکترونیکی فعال یا AESA در موشک هوا به هوای AAM-4B بود.
با توجه به اینکه چین یک کشور بسیار پهناور و یکپارچه است، دیگر کشور‌های رقیب مانند انگلستان، ژاپن و سایر کشور‌هایی که دارای خرج کمتری هستند، قطعا با سرعت بیشتر و در زمان کوتاه‌تری قادر به توسعه سلاح‌های فوق پیشرفته خود خواهند بود. برای مثال انگلستان، زمانی موشک Meteor را توسعه داد که در حال جنگ و کشتار در افغانستان و عراق بود. چین دچار چنین عوامل حواس‌پرتی نیز نیست با این حال هنوز هم از کورس این رقابت تسلیحاتی عقب است. چین ممکن است روزی خود را به سطح قدرت نظامی غرب برساند اما تا زمانی که غرب از تمام توان و امکانات خود برای گسترش نظامی استفاده نکرده، نمی‌توان در این زمینه نظر قطعی داد که آیا چین از غرب عبور خواهد کرد یا خیر؟
چین اصلا تو هر صنعتی اراده کنه از همه جلو میزنه …اون از گوشی هاش اینم صنعت نظامیش
انقدری که اینا پیشرفت کردن حتما میشه ایران هم که نخودی هست
مغز تو نخودی که قدرت ایران دست کم گرفتی