در سال 2016، دانشمندان یکی از بزرگ‌ترین پروژه‌های تحقیقاتی مهندسی ژنتیک سلولی را آغاز کردند که به نام پروژه نوشتن ژنوم (Genome Project-write) یا به اختصار GP-Write شناخته می‌شود. . باید دقت داشت که این یک پروژه اصلاح سلولی نیست. در این برنامه عظیم که چیزی از ساخت سلول کم ندارد، قرار است تا سلول‌های بدن انسان (HGP-Write) در برابر تمام ویروس‌هایی که تاکنون به دست بشر شناخته شده‌اند، مقاوم‌سازی شوند.
شروع این پروژه بزرگ در ابتدا با ناملایماتی روبرو شد و کمبود بودجه حتی آن را تا مرز تعطیلی کشاند اما اکنون با گذشت دو سال از شروع کار به نظر می‌رسد ابتکار عمل را بدست گرفته‌اند و در مسیر موفقیت به پیش می‌روند. انستیتوی هاروارد وویس و شرکت ایمنی‌درمانی سلکتیس فرانسه با امضای تفاهم‌نامه همکاری در این رابطه، موافقت کرده‌اند که شرکت سلکتیس با تامین تجهیزات و ابزار‌های مورد نیاز برای مهندسی ژنوم، آنها را در اختیار تیم تحقیقاتی وویس به سرپرستی جورج چارچ قرار دهند.
آنها می‌خواهند با استفاده از آنزیم‌های سفارشی برای حذف کدون‌های (نوکلئوتید‌های سه‌گانه که برای ساخت پروتئین‌های مشخص آمینواسید‌های مورد نیاز را تولید می‌کنند) زائد ژنوم وارد عمل شوند و با استفاده از این کدون‌ها جلوی ویروس‌هایی که وارد بدن شده‌اند و قصد حمله و اشغال سلول‌های بدن به منظور کپی خودشان را دارند، بگیرند.
حقیقتا انجام این پروژه یک موفقیت علمی بزرگ است اما فعلا برای شادی دست نگه دارید چون کار سنگینی در پیش است. STAT اعلام کرده که این پروژه عظیم نیازمند انجام 400000 تغییر در ساختار 20000 ژن موجود در ژنوم انسان است (برای تحقق این هدف تیم تحقیقاتی قصد دارد از مهم‌ترین ابزار مهندسی ژنتیک یعنی باکتری اشریشیا کلی یا E. coli استفاده کنند با این تفاوت که 321 تغییر نیز در خود باکتری ایجاد شده است!).
اما در این بین هزینه‌های سرسام آور تحقیق هر لحظه افزایش می‌یابد، به طوری‌که تاکنون حدود 30 میلیون دلار برای بازسازی ژنوم انسان خرج شده است. حتی برنامه‌هایی برای کاهش یک هزارم این میزان نیز تنها آن را به یک تجربه بی‌ارزش بدل خواهد کرد. شاید این دلیلی خوبی است که طبق برنامه زمان‌بندی، بیش از 10 سال برای تحقق این هدف در نظر گرفته شده اما با این وجود حتی هنوز هم هیچ اطمینانی که در این مدت نیز به هدف مشخص شده برای تحقیقات دست یابند، وجود ندارد.
اما دقیقا اهمیت این تحقیق و این خرج هنگفت برای چیست؟ خب جواب بسیار ساده است. سلول‌های ضد ویروسی می‌توانند برای انجام درمان بیماری‌های مهم با استفاده از سلول‌های بنیادی مورد استفاده قرار بگیرند. برای مثال آنها می‌توانند جلوی ویروس HIV که سبب بیماری ایدز می‌شود را بگیرند. البته این تنها آغاز کار است و برنامه‌های گسترده‌تری را می‌توانند در برگیرند. دانشمندان می‌توانند با استفاده این روش و از حذف کدون‌هایی که پتانسیل بیشتری برای ایجاد تومور‌های سرطانی دارند جلوی سرطان را بگیرند.
البته باید اشاره کرد که این روش در سلول‌های غیر انسانی نیز می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند و در تولید محصولات مقاوم به بیماری‌های ویروسی نیز به کار روند. دقت داشته باشید این تحقیق به معنای پایان بیماری‌ها در انسان نیست بلکه می‌تواند از ابتدا به بسیاری جلوگیری کند یا میزان آن را کاهش دهد و با اثرات جبران‌ناپذیرشان مقابله نماید.
خیلی داره پیشرفت میکنه